Reklama

Aspekty

Wołanie o Boże Miłosierdzie

Wołanie o Boże Miłosierdzie

[ TEMATY ]

sanktuarium

Świebodzin

figura

Archiwum Aspektów

Figura Chrystusa Króla Wszechświata w Świebodzinie

Figura Chrystusa Króla Wszechświata w Świebodzinie

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Z ks. Mariuszem Kołodziejem, kustoszem Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Świebodzinie rozmawia Kamil Krasowski.

Kamil Krasowski: - W naszej diecezji Świebodzin to miejsce, które kojarzone jest przede wszystkim z Figurą Chrystusa Króla Wszechświata, którą widać już nawet jadąc popularną trasą S3. Ilu pielgrzymów w ciągu roku odwiedza to miejsce i w jaki sposób ono na nich oddziaływuje?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Ks. Mariusz Kołodziej: Usytuowanie świebodzińskiej figury Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata na styku dróg prowadzących z północy na południe i ze wschodu na zachód sprawia, że miejsce to staje się miejscem zatrzymania dla wielu zmierzających tymi szlakami. Miejscem, które sprzyja również zatrzymaniu w tym wymiarze wewnętrznym.

Zwrócona w stronę miasta Figura Chrystusa Króla - która rzeczywiście na trwałe wpisała się już w jego panoramę - jest dla bardzo licznie przybywających tutaj osób nie tylko wyrazem wiary jego mieszkańców i wszystkich, dzięki którym powstała. Rozpostarte dłonie Chrystusa pielgrzymów przybywających zarówno indywidualnie, jak i w grupach zorganizowanych, tak z kraju, jak i z najróżniejszych zakątków całego świata - zapraszają do dotknięcia tajemnicy Jego miłości. Miłości miłosiernej, o której przypomina znajdujące się nieopodal Sanktuarium Bożego Miłosierdzia.

Pielgrzymi zatrzymujący się u podnóża tej monumentalnej Figury Chrystusa Króla często podkreślają, że przestrzeń ta i wyjątkowa perspektywa, z której spoglądają na Chrystusa sprawiają, że w ich sercach wybrzmiewają pytania dot. miejsca, które w ich życiu zajmuje Jezus? Bliski od dzieciństwa, obecny we wszystkim, co ich otacza… Jaki wpływ na ich życie ma Jego słowo? Kim jest dla ich najbliższych?

- Jak wygląda oferta dla pielgrzyma?

Łączy ona w sobie kilka płaszczyzn. Przybywający na świebodzińskie wzgórze kierowani czasem tylko ciekawością „turystycznej atrakcji” poprzez piękno samego terenu, urok przyrody zachęcającej do spacerów, rozciągającą się ze wzgórza panoramę - znajdują tu przestrzeń do refleksji nad własnym życiem. Modlitewnej zadumie sprzyja okalająca cały teren droga różańcowa z kaplicami różańcowych tajemnic oraz wiodąca do stóp figury Chrystusa droga krzyżowa. W sanktuarium - ku któremu figura prowadzi - mają okazję nie tylko poznać historię tego miejsca ale i usłyszeć orędzie o Bożym Miłosierdziu. Nawiedzając je, trwając tam na modlitwie (a warto wspomnieć, że zawsze w ciągu dnia w sanktuarium jest adoracja Najświętszego Sakramentu), klękając u kratek konfesjonałów – mogą doświadczyć tej niezwykłej tajemnicy miłosiernej miłości Boga i z głęboką wiarą powtarzając: „Jezu ufam Tobie!” przyznać, że nie ma dla człowieka innego źródła nadziei, jak Boże miłosierdzie.

Reklama

- Jak Ksiądz Kustosz uważa, w czym tkwi fenomen tego miejsca? Co najbardziej przyciąga ludzi w to miejsce?

Jesteśmy wciąż w drodze. Natłok zajęć, spraw, obowiązków, ciągłe zabieganie bywa, że zakłócają ten, czasem niezwykle subtelny moment, Jezusa przychodzącego i pragnącego spotkać się z nami w naszej codzienności, pośród tych wszystkich naszych trosk. Świebodzińska figura temu człowiekowi w drodze pomaga dostrzec Jezusa. Jest takim bardzo czytelnym znakiem, który rzeczywiście inspiruje do odkrywania wartości nieprzemijających, wartości kierujących ku temu, co stanowi istotę naszego życia. Jesteśmy w drodze ku świętości, poprzez troskę o życie Boże w nas - do czego wciąż inspirował sługa Boży bp Wilhelm Pluta - zapisując świadectwem swego życia piękną kartę historii Kościoła gorzowskiego. To miejsce wydaje się, że stało się dla przybywających tu pielgrzymów miejscem refleksji nad stanem własnego serca. Miejscem pozwalającym oczyma duszy wpatrywać się w oczy Miłosiernego Jezusa, aby w głębi Jego spojrzenia znaleźć odbicie własnego życia oraz światło Jego łaski.

Reklama

- Jakie są najbliższe plany związane z Figurą?

Sytuacja, w której znaleźliśmy się w związku z epidemią koronawirusa koryguje te najbliższe plany związane z wszystkimi już cyklicznie, od lat odbywającymi się na wzgórzu Chrystusa Króla uroczystościami i spotkaniami. Trudno przewidzieć formę, w jakiej dane nam będzie uczcić choćby – przypadającą tego roku - 10 rocznicę poświęcenia figury Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata. Przed nami również jeszcze szereg prac związanych z szeroko rozumianą infrastrukturą m.in. z rozbudową istniejącej już przy figurze „Przystani Pielgrzyma” – pozwalającej pielgrzymom zatrzymać się na dłużej czy choćby multimedialnej wystawy w przyziemiu sanktuarium.

- W Świebodzinie, oprócz Figury, znajduje się także Sanktuarium Miłosierdzia Bożego - centrum Miłosierdzia Bożego w naszej diecezji. Jak wygląda kult Miłosierdzia Bożego w tym miejscu? Czy znane są Księdzu świadectwa osób, którzy doznali szczególnych łask czy nawrócenia w tym miejscu?

W naszej sanktuaryjnej świątyni od początku jej istnienia rozwija się kult Bożego Miłosierdzia w różnych jego formach. Dzięki trosce nieżyjącego już ks. prał. Sylwestra Zawadzkiego – budowniczego i pierwszego proboszcza oraz kustosza sanktuarium i budowniczego figury Chrystusa Króla - orędzie Bożego Miłosierdzia stało się priorytetem życia religijnego całej naszej parafialnej wspólnoty. Tworzące ją wspólnoty i grupy, szereg podejmowanych i przez lata kontynuowanych inicjatyw, godziny wypełnione zanoszonymi do Boga modlitwami składają się na dzieło rozpowszechniania tego przesłana, które Chrystus przekazał światu poprzez św. siostrę Faustynę. Świętą na miarę naszych czasów, której posłannictwem stało się przekazanie nowych form nabożeństwa do Bożego Miłosierdzia: obrazu Jezusa Miłosiernego, święta Miłosierdzia, koronki do Bożego Miłosierdzia, Godziny Bożego Miłosierdzia. Wszystkie one - obecne w naszym sanktuarium - przypominają o miłosiernej miłości Boga do każdego człowieka i o tym, że Chrystus - jak zanotowała w „Dzienniczku” - pragnie, aby cały świat poznał miłosierdzie Jego.

Reklama

W starych świątyniach często zauważyć można wytarte wręcz stopami i kolanami wiernych progi, posadzki. W naszej - stosunkowo młodej świątyni - zauważalne jest coś innego i pewnie charakterystycznego dla tego miejsca. W konfesjonałach naszego sanktuarium zauważyć możemy widoczną różnicę w strukturze powłoki drewna w miejscach, w których kapłani po zakończonej spowiedzi zwyczajowo „stukają”. Posługując w sanktuarium dane jest nam doświadczać tego płynącego z głębi ludzkich serc, często pełnych cierpienia, niepokoju i zwątpienia, serc poszukujących niezawodnego źródła nadziei - wołania o Boże miłosierdzie.

Nasz kraj usłany jest miejscami sprzyjającymi „trosce o życie Boże w nas”. Sprzyjającymi spotkaniu z Bogiem, stającymi się przystanią skupienia i ciszy, zadumy modlitewnej i refleksji. Świebodzińskie Sanktuarium Miłosierdzia Bożego oraz prowadząca ku niemu Figura Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata są bez wątpienia jednymi z takich właśnie miejsc.

- Dlaczego warto przyjechać pod Figurę Chrystusa i do sanktuarium Miłosierdzia Bożego do Świebodzina?

Warto m.in. dlatego, że poprzez takie miejsca niebo styka się z ziemią a ludzka słabość z miłosierną miłością Pana Boga.

- Dziękuję za rozmowę.

2020-04-18 18:04

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Licheń i jego legenda

Niedziela włocławska 4/2002

[ TEMATY ]

sanktuarium

Krzysztof Mizera/pl.wikipedia.org

Na pograniczu Kujaw i Wielkopolski, malowniczo położona wśród lasów i jezior, znajduje się niewielka miejscowość - Licheń. Historia tej osady jest bardzo stara. Prawdopodobnie w czasach rzymskich wiódł tędy szlak bursztynowy. W XIII w. było to bogate i ludne miasteczko. Niestety, o losach Lichenia przesądził potop szwedzki. W 1655 r. miasto zostało prawie całkowicie zburzone, a ludność wymordowana. Od tamtej pory Licheń nie powrócił do swej dawnej świetności i nie odzyskał praw miejskich. Obecnie jednak jest to bardzo znana miejscowość dzięki istniejącemu tu sanktuarium maryjnemu. Znajduje się tu cudowny obraz Matki Bożej Bolesnej, słynący łaskami. Szczególne znaczenie odgrywały także objawienia maryjne w dobie zaborów, w okresie okupacji hitlerowskiej i w trudnych czasach powojennych. Podczas tych objawień Matka Boża ukazywała się z Białym Orłem na piersiach, przynosiła pociechę Polakom, obiecywała duchową pomoc, krzepiła ducha w narodzie. Dlatego nazywana jest często Matką Bożą, Bolesną Królową Polski.

Od pierwszych objawień w połowie XIX w. kult Matki Bożej Licheńskiej szybko się rozpowszechniał. Wpłynęły na to m.in. przekazywane ustnie podania i legendy. Legendę o początkach cudownego miejsca opowiadała w latach 50. XX w. jedna z mieszkanek Aleksandrowa Kujawskiego, Antonina Majewska (nazywana często Antochną lub Majesią): W Lichyniu kole borów Gromblińskich za Piotrkowem Żydowskim posł krowy Antoni Sikocz, maluchny pastyrek. Na krzychu (konarze, przyp. DK) był umiszczony obrozik Matuchny Najświentszej. Chłopok zawsze w poblizkości posoł, a co dnia pioseczkiem kole obrazika posypowoł. Raz Matuchno Najświntszo zeszło z obrazika (Niepokalane Poczęcie w niebieskiej szacie) i powiado: " Chodź ze mnom, to ci pokoże, gdzie stanie klasztor". Chłopok się sumitowoł, że krowy się rozlecom, ale Pani powiado, że jak stojom, tak stoć bedom. Weszli na wysokom góre (gdzie wyższo jak te przy rzeźni - w Aleksandrowie Kujawskim, przyp. DK) i ta kozała, żeby chłopok zbieżoł do ksindza i opowiedzioł. Chłopok pobieżoł do krów, a tu żodna się nie ruszyła. Paniuchno świnto znikło już na tyj górce. Antek pobiegł do proboszcza i wołoł: "Ksinże Kanoniku, wodo idzie i Paninka Świnta chce klasztoru". A tyn się ino zgniwoł, zamknoł chłopoka do komórki, gdzie go nie zomykali - rano, ani śladu, wychodził bez wielochne kraty i zamki. Wreszcie uwierzyli, jak na tym miejscu, gdzie mioł stanąć klasztor, wytrysło źródełko. Tero tam cudo się dziejom, choć to już niewiada, kiedy ten cud był.

Jak poszli ksienżo do tygo obroziku z monstrancyjom, bo już nie strzymoli, to kanonik podeszed, a obrozik uniós się i skry poszły, to dopiro młody wzion monstrancyjom, obrozik się spuścił. ( ...) Klasztor postawili we wsi, a ten obrozik zostoł na krzychu ino wysoko, drzewo obili blachom, bo ludzie skuboli. Zrazu zrobili kapliczkę w Lichyniu, jak te dwo pokoiki, a zaś potym klasztór pobók. Ludzie tam na klęczkoch obchodzom to drzewo, a obrozik wpuszczony we drzewo.

Od początku istnienia sanktuarium jest celem licznych pielgrzymek. O jednej z nich tak opowiadała Antochna:

Kompania do Lichynia szła dwa dni borami. W boru tyż nocowali. Lichyń był wtedy wioską, nocowali po stodołach, w polu. Ksiundz dostoł łózko z poduszką słomianą, ale tyż w stodole, a ludzie wkoło jak te pisklęta. Jedzenie kożdy broł, co móg: chlib, kawe, a bogate to i ciasto albo minso. Na miejscu mało można było kupić. Z Lichynia szła kompania do gromblińskigo boru, gdzie stoi tyn krzych z obrazikiem Matki Boży. Śpiewali idąc: "Obroz Pani Dworu przez osim lot miszkoł w boru, gromblińskim był nozywany, przez kowola był oddany, na sośnie był umieszczony. Przez nikogo nie był krzczony. Jedni mówiom o cholerze (że wyratował od epidemii, przyp. DK), jinni mówiom, w nic nie wierze".

Pomyślmy o prostej, gorliwej wierze dawnych pielgrzymów, pomyślmy o ich trudzie, gdy przybywamy do Lichenia wygodnymi autokarami, własnymi samochodami. Ich cień będzie nam towarzyszył w kościele św. Doroty, u źródełka, z którego wodę czerpią chorzy i pragnący nadziei, na wszystkich dróżkach sanktuarium i Grąblińskiego Lasu.

CZYTAJ DALEJ

Wojownicy Maryi w Rzeszowie

2024-04-28 22:14

Mariusz Barnaś

Wojownicy Maryi na ulicach Rzeszowa

Wojownicy Maryi na ulicach Rzeszowa

W sobotę 20 kwietnia 2024 roku miało miejsce kolejne ogólne spotkanie Wojowników Maryi, które tym razem odbyło się w Rzeszowie w Parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa. Poświęcone było przede wszystkim ojcom oraz synom, którzy licznie dotarli do stolicy Podkarpacia. W spotkaniu wzięło udział ponad 7000 uczestników z całe Polski, ale też z Europy.

Tradycyjnie już spotkanie rozpoczęło się od procesji różańcowej ulicami miasta, następnie odbyła się Msza święta pod przewodnictwem ks. biskupa Jana Wątroby, podczas której kazanie wygłosił ks. Dominik Chmielewski SDB, który zwrócił naszą uwagę na następujące kwestie:

CZYTAJ DALEJ

Redaktor naczelny „Niedzieli”: wiara wymaga od nas odwagi

2024-04-29 15:54

[ TEMATY ]

Jasna Góra

Niedziela

apel

Ks. Jarosław Grabowski

B.M. Sztajner/Niedziela

– Wiara obejmuje zmianę zachowania, a nie tylko powielanie pobożnych praktyk – powiedział ks. Jarosław Grabowski. Redaktor naczelny Tygodnika Katolickiego „Niedziela” poprowadził 28 kwietnia rozważanie podczas Apelu Jasnogórskiego.

– Maryja uczy nas, że wiara to nie tylko ufność, to nie tylko zaufanie Bogu, to nie tylko prosta prośba: Jezu, Ty się tym zajmij. Wiara ogarnia całe życie, by móc je przemienić. To postawa, sposób myślenia i oceniania. Wiara angażuje w sprawy Jezusa i Kościoła – podkreślił ks. Grabowski.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję