Reklama

Kościół

Jasna Góra: przedświąteczne spotkanie z dziennikarzami

- Tutaj w polskim Betlejem bardzo starannie przygotowujemy się do świąt i przeżywamy je w sposób bardzo podniosły i uroczysty, pielęgnując rozmaite polskie tradycje - mówił do dziennikarzy przeor Jasnej Góry. Dziś odbyło się świąteczne spotkanie z przedstawicielami mediów. Przed ruchomą szopką, jedną z trzech przygotowanych na Boże Narodzenie, pojawili się także kustosz sanktuarium o. Waldemar Pastusiak i dekorator o. Bronisław Kraszewski.

[ TEMATY ]

Jasna Góra

dziennikarze

Karol Porwich/Niedziela

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

- Zapraszamy na te święta na Jasną Górę, zapraszamy, by zobaczyć nie tylko tę piękną ruchomą inscenizację, szopkę przed bazyliką i w samej bazylice, ale by pomodlić się i przeżywać święta w dziękczynieniu, radości i prośbie o to, byśmy zawsze byli dla siebie ludźmi otwartymi – powiedział o. Samuel Pacholski.

Jasnogórski przeor podkreślił, że „otwartość na Boga oznacza zaproszenie do takiej samej otwartości nas samych na drugiego człowieka i tego chciałbym wszystkim życzyć”. Szczególnie serdecznie za pośrednictwem mediów pozdrowił także Polonię rozsianą w różnych krajach świata: „Pozdrawiam naszych rodaków i życzę byście tam, gdzie jesteście, przeżywali te święta łącząc się duchowo z nami, z Jasną Górą, gdzie Maryja - wskazując na Dzieciątko Jezus - swoją macierzyńską opieką otacza każdego z was”.

Podziel się cytatem

Reklama

- Święta Bożego Narodzenia to szczególny czas i z pewnością te elementy zewnętrzne, jak choinki, różne dekoracje, szopki, pomagają nam w ich przeżywaniu - zauważył o. Waldemar Pastusiak. Kustosz Jasnej Góry podkreślił, że wychodząc naprzeciw oczekiwaniom pielgrzymów, w sanktuarium przygotowane zostały trzy szopki: ruchoma, która najbardziej cieszy dzieci i do której ustawiają się ogromne kolejki, ale warto poczekać, zobaczyć i docenić trud i poświęcenie ojca dekoratora, który prace prowadzi od wielu miesięcy; jest też szopka w bazylice zaaranżowana przez br. Pawła i br. Dawida, a także najbardziej spektakularna szopka przed Wieczernikiem.

Reklama

O. Bronisław Kraszewski, który jasnogórskim dekoratorem jest od 16 lat, a budową szopek zajmuje się już od 50 lat, gdy tylko wstąpił do zakonu, podkreśla, że inspiracją do ruchomej szopki na Jasnej Górze byli ojcowie bernardyni, którzy odsłonili tajniki „zdobywania” ruchomych figurek. - Pierwsze zakupy zrobiłem w Rzymie, a kolejne w różnych innych miejscach, mamy więc też figurki z innych miast Włoch, z Portugalii oraz z Niemiec. W tym roku dokupione zostały nowe, po które pojechałem aż do Neapolu. Mamy teraz już ok. 400 figurek. Trzy czwarte z nich porusza się, jedna czwarta to figurki stałe - opowiada o. Kraszewski i podkreśla, że „przy każdej figurce wykonującej różne czynności, trzeba się zatrzymać i poobserwować, by zobaczyć bogactwo i piękno tej największej w Polsce betlejemki”.

Reklama

- Najważniejszy w szopce jest Pan Jezus - przypominają paulini.

Podziel się cytatem

Szopkę ruchomą znajdującą się na tzw. fosach nawiedzać można w dni powszednie od 9.00 do 18.00 a w soboty i niedziele od godz. 9.00 do 20.00. Za stałą współpracę dziennikarską podziękowało Biuro Prasowe @JasnaGóraNews zapraszając na konferencję podsumowującą rok 2021 na Jasnej Górze, 30 grudnia.

2021-12-21 17:16

Ocena: +2 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

„Cud nad Wisłą” upamiętniony na Jasnej Górze

[ TEMATY ]

Jasna Góra

Cud nad Wisłą

Bitwa Warszawska

PAP/Waldemar Deska

Metropolita częstochowski abp Wacław Depo podczas poświęcenia tablicy upamiętniającej "Cud nad Wisłą"

Metropolita częstochowski abp Wacław Depo podczas poświęcenia tablicy upamiętniającej

Tablica upamiętniająca „Cud nad Wisłą” została poświęcona na Jasnej Górze przed główną Sumą odpustową, w kolejną rocznicę zwycięskiej bitwy. Jest na niej tekst Aktu Poświęcenia Narodu Polskiego Najświętszemu Sercu Jezusowemu, który został ponowiony w zeszłym roku, w stulecie jednej z największych i najważniejszych bitew w historii Wojska Polskiego.

Poświęcenia dokonał abp Wacław Depo, metropolita częstochowski, który modlił się przez wstawiennictwo Królowej Polski: „Wszechmogący Boże, który napełniasz nasze serca uczuciem wdzięczności wysłuchaj naszą modlitwę i racz pobłogosławić tę tablicę upamiętniającą bohaterski czyn i poświecenie narodu polskiego Najświętszemu Sercu Twojego Syna. Niech w każdym kto będzie koło niej przechodził i ją odczytywał wrasta miłość do Boga, do Ojczyzny i do każdego człowieka”.

CZYTAJ DALEJ

św. Katarzyna ze Sieny - współpatronka Europy

Niedziela Ogólnopolska 18/2000

W latach, w których żyła Katarzyna (1347-80), Europa, zrodzona na gruzach świętego Imperium Rzymskiego, przeżywała okres swej historii pełen mrocznych cieni. Wspólną cechą całego kontynentu był brak pokoju. Instytucje - na których bazowała poprzednio cywilizacja - Kościół i Cesarstwo przeżywały ciężki kryzys. Konsekwencje tego były wszędzie widoczne.
Katarzyna nie pozostała obojętna wobec zdarzeń swoich czasów. Angażowała się w pełni, nawet jeśli to wydawało się dziedziną działalności obcą kobiecie doby średniowiecza, w dodatku bardzo młodej i niewykształconej.
Życie wewnętrzne Katarzyny, jej żywa wiara, nadzieja i miłość dały jej oczy, aby widzieć, intuicję i inteligencję, aby rozumieć, energię, aby działać. Niepokoiły ją wojny, toczone przez różne państwa europejskie, zarówno te małe, na ziemi włoskiej, jak i inne, większe. Widziała ich przyczynę w osłabieniu wiary chrześcijańskiej i wartości ewangelicznych, zarówno wśród prostych ludzi, jak i wśród panujących. Był nią też brak wierności Kościołowi i wierności samego Kościoła swoim ideałom. Te dwie niewierności występowały wspólnie. Rzeczywiście, Papież, daleko od swojej siedziby rzymskiej - w Awinionie prowadził życie niezgodne z urzędem następcy Piotra; hierarchowie kościelni byli wybierani według kryteriów obcych świętości Kościoła; degradacja rozprzestrzeniała się od najwyższych szczytów na wszystkie poziomy życia.
Obserwując to, Katarzyna cierpiała bardzo i oddała do dyspozycji Kościoła wszystko, co miała i czym była... A kiedy przyszła jej godzina, umarła, potwierdzając, że ofiarowuje swoje życie za Kościół. Krótkie lata jej życia były całkowicie poświęcone tej sprawie.
Wiele podróżowała. Była obecna wszędzie tam, gdzie odczuwała, że Bóg ją posyła: w Awinionie, aby wzywać do pokoju między Papieżem a zbuntowaną przeciw niemu Florencją i aby być narzędziem Opatrzności i spowodować powrót Papieża do Rzymu; w różnych miastach Toskanii i całych Włoch, gdzie rozszerzała się jej sława i gdzie stale była wzywana jako rozjemczyni, ryzykowała nawet swoim życiem; w Rzymie, gdzie papież Urban VI pragnął zreformować Kościół, a spowodował jeszcze większe zło: schizmę zachodnią. A tam gdzie Katarzyna nie była obecna osobiście, przybywała przez swoich wysłanników i przez swoje listy.
Dla tej sienenki Europa była ziemią, gdzie - jak w ogrodzie - Kościół zapuścił swoje korzenie. "W tym ogrodzie żywią się wszyscy wierni chrześcijanie", którzy tam znajdują "przyjemny i smaczny owoc, czyli - słodkiego i dobrego Jezusa, którego Bóg dał świętemu Kościołowi jako Oblubieńca". Dlatego zapraszała chrześcijańskich książąt, aby " wspomóc tę oblubienicę obmytą we krwi Baranka", gdy tymczasem "dręczą ją i zasmucają wszyscy, zarówno chrześcijanie, jak i niewierni" (list nr 145 - do królowej węgierskiej Elżbiety, córki Władysława Łokietka i matki Ludwika Węgierskiego). A ponieważ pisała do kobiety, chciała poruszyć także jej wrażliwość, dodając: "a w takich sytuacjach powinno się okazać miłość". Z tą samą pasją Katarzyna zwracała się do innych głów państw europejskich: do Karola V, króla Francji, do księcia Ludwika Andegaweńskiego, do Ludwika Węgierskiego, króla Węgier i Polski (list 357) i in. Wzywała do zebrania wszystkich sił, aby zwrócić Europie tych czasów duszę chrześcijańską.
Do kondotiera Jana Aguto (list 140) pisała: "Wzajemne prześladowanie chrześcijan jest rzeczą wielce okrutną i nie powinniśmy tak dłużej robić. Trzeba natychmiast zaprzestać tej walki i porzucić nawet myśl o niej".
Szczególnie gorące są jej listy do papieży. Do Grzegorza XI (list 206) pisała, aby "z pomocą Bożej łaski stał się przyczyną i narzędziem uspokojenia całego świata". Zwracała się do niego słowami pełnymi zapału, wzywając go do powrotu do Rzymu: "Mówię ci, przybywaj, przybywaj, przybywaj i nie czekaj na czas, bo czas na ciebie nie czeka". "Ojcze święty, bądź człowiekiem odważnym, a nie bojaźliwym". "Ja też, biedna nędznica, nie mogę już dłużej czekać. Żyję, a wydaje mi się, że umieram, gdyż straszliwie cierpię na widok wielkiej obrazy Boga". "Przybywaj, gdyż mówię ci, że groźne wilki położą głowy na twoich kolanach jak łagodne baranki". Katarzyna nie miała jeszcze 30 lat, kiedy tak pisała!
Powrót Papieża z Awinionu do Rzymu miał oznaczać nowy sposób życia Papieża i jego Kurii, naśladowanie Chrystusa i Piotra, a więc odnowę Kościoła. Czekało też Papieża inne ważne zadanie: "W ogrodzie zaś posadź wonne kwiaty, czyli takich pasterzy i zarządców, którzy są prawdziwymi sługami Jezusa Chrystusa" - pisała. Miał więc "wyrzucić z ogrodu świętego Kościoła cuchnące kwiaty, śmierdzące nieczystością i zgnilizną", czyli usunąć z odpowiedzialnych stanowisk osoby niegodne. Katarzyna całą sobą pragnęła świętości Kościoła.
Apelowała do Papieża, aby pojednał kłócących się władców katolickich i skupił ich wokół jednego wspólnego celu, którym miało być użycie wszystkich sił dla upowszechniania wiary i prawdy. Katarzyna pisała do niego: "Ach, jakże cudownie byłoby ujrzeć lud chrześcijański, dający niewiernym sól wiary" (list 218, do Grzegorza XI). Poprawiwszy się, chrześcijanie mieliby ponieść wiarę niewiernym, jak oddział apostołów pod sztandarem świętego krzyża.
Umarła, nie osiągnąwszy wiele. Papież Grzegorz XI wrócił do Rzymu, ale po kilku miesiącach zmarł. Jego następca - Urban VI starał się o reformę, ale działał zbyt radykalnie. Jego przeciwnicy zbuntowali się i wybrali antypapieża. Zaczęła się schizma, która trwała wiele lat. Chrześcijanie nadal walczyli między sobą. Katarzyna umarła, podobna wiekiem (33 lata) i pozorną klęską do swego ukrzyżowanego Mistrza.

CZYTAJ DALEJ

Włochy: Premier Meloni przyjęła kardynała Stanisława Dziwisza

2024-04-29 14:22

[ TEMATY ]

kard. Stanisław Dziwisz

Giorgia Meloni

W. Mróz/diecezja.pl

Kard. Stanisław Dziwisz w swoim rzymskim kościele tutularnym - Bazylice Santa Maria del Popolo

Kard. Stanisław Dziwisz w swoim rzymskim kościele tutularnym - Bazylice Santa Maria del Popolo

Premier Włoch Giorgia Meloni przyjęła w swojej kancelarii, Palazzo Chigi, kardynała Stanisława Dziwisza - poinformował rząd w poniedziałkowym komunikacie. Spotkanie odbyło się w związku z obchodzoną w sobotę 10. rocznicą kanonizacji Jana Pawła II.

Rząd w Rzymie podkreślił, że w czasie spotkania szefowa rządu i emerytowany metropolita krakowski wspominali polskiego papieża 10 lat po jego kanonizacji.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję