Reklama

Niedziela w Warszawie

Pan Bóg na wysokościach

Z Jerzym Natkańskim z Warszawskiego Klubu Wysokogórskiego, himalaistą, kierownikiem wypraw programu Polski Himalaizm Zimowy, rozmawia Wojciech Dudkiewicz

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

WOJCIECH DUDKIEWICZ: – Czy na siedmiu czy ośmiu tysiącach metrów nad poziomem morza czuje się szczególną bliskość Pana Boga?

JERZY NATKAŃSKI: – Pan Bóg jest w górach wysokich oczywiście ważny, ale wiara tam wydaje się sprawą bardziej osobistą niż na nizinach. Bliżej do Pana Boga jest tam tylko metaforycznie, bo proszę pamiętać, że na takich wysokościach działa się w stanach półświadomości, automatyzmu. Człowiek jest skupiony na czynnościach, które wykonuje, na wspinaniu. Działa jak automat. Nawet gdy osiąga sukces, zdobędzie szczyt, wejdzie nową drogą itp., dociera to do niego dopiero na dole. Wysoko, w stanie tzw. deterioracji, niedotlenienia, odwodnienia, wychłodzenia, nie przeżywa się uniesień. To może trudno zrozumieć, ale proszę zapytać zmęczonego do granic wytrzymałości maratończyka.

– Którym Pan też jest.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

– W wolnych chwilach, dlatego tym bardziej wiem, jak to wygląda. Gdyby spytać maratończyka po trzydziestu kilometrach, czy ma jakieś głębokie przemyślenia, odpowie, że nie. Podobnie jest w wysokich górach, w dodatku w niesympatycznych, skrajnych warunkach. Poprzeczka jest tam zawieszona bardzo wysoko. Łatwo nie zauważyć tzw. czerwonego światełka, przekroczenia granicy bezpieczeństwa i bezpośredniego zagrożenia życia. U większości osób to światełko zapali się i zostanie dostrzeżone. U innych może nawet zapali się, ale nie zareagują. Tam wysoko niedotlenienie często powoduje niewłaściwą ocenę sytuacji. Balansuje się na granicy bezpieczeństwa. Głowa boli, jest się wychłodzonym, odwodnionym. O Panu Bogu pewnie bardziej myśli się, gdy jest czas refleksję, na… pomyślenie, w bazie, gdy się już zejdzie.

– Albo, gdy jeszcze się nie wchodzi.

– W górze, w skrajnych warunkach, człowiek jest skupiony na obserwacji swojego organizmu. Gdy czyta się, że oto tam jacyś goście idą do góry, że jest zawierucha, wiatr niespotykany na nizinach, minus czterdzieści stopni, itd., to wydaje się, że to jacyś wariaci są, straceńcy, którym życie niemiłe. Muszą chyba wierzyć w życie pozagrobowe, bo inaczej by się tam nie pchali. Ale to nie tak. Nie ma też mowy o męczeństwie himalaistów. Sami się tam pchamy, góry ciągną nas, lubimy to. W górach wysokich, gdzie działa się w stanie zamroczenia, liczą się wyuczone czynności, które pozwalają przetrwać. Działa instynkt samozachowawczy, wymuszający obserwację własnego organizmu. Czy się dobrze czuję, czy coś mnie nie pobolewa, itp. Zauważyłem to u siebie, ale inni też tak mają. Człowiek boi się, żeby nie przesadzić. A to wszystko są dobre oznaki: samokontroli, świadomości własnego bezpieczeństwa. Przecież dociera się do granic wytrzymałości.

Reklama

– Za miesiąc pokieruje Pan wyprawą na Nanga Parbat. To ma być letnia zaprawa do ataku zimowego na jeden z dwóch niezdobytych dotychczas zimą szczytów ośmiotysięcznych. Co teraz Pana tam ciągnie? Przygotowanie się do zimy, osobiste porachunki z tą góra?

– Zdecydowanie chęć zdobycia góry, przygotowanie do zimy jest w tle. Szczyt jest celem wspinaczkowym, już trzy razy próbowałem go zdobyć. To wyzwanie, ale o porachunkach nie ma mowy. Ale jest to też przygotowanie do kontynuacji pomysłu dokończenia zdobywania ośmiotysięczników zimą i utrzymania prymatu Polski w tym względzie. Miło byłoby dołożyć do tego swoją cegiełkę. Nie oznacza to, że będę kierował potem zimową wyprawą na Nanga Parbat, a Marcin Kaczkan, szef wyruszającej tuż przed nami przygotowawczej wyprawy na K-2, potem będzie zimą zdobywał K-2. Mamy po prostu doświadczenia w zdobywaniu tych dwóch gór.

– Polacy wielokrotnie próbowali zdobyć Nanga Parbat i K-2 zimą. Czy z każdą kolejną próba jest bliżej? Bo doświadczenia są większe, zacięcie większe itp..?

– Nie wiem, czy jest coraz bliżej, bo najwyższą wysokość na Nanga Parbat zimą osiągnięto chyba jeszcze w 1997 r. Krzysztof Pankiewicz i Zbigniew Trzmiel byli już w kopule szczytowej na 7900 m. Od tamtej pory nikomu nie udało się wejść tak wysoko. W tym roku dwie wyprawy: polska i międzynarodowa doszły tylko do 6900, do góry pozostało im aż 1200 m różnicy wysokości i olbrzymie trudności. To bardzo daleko od celu. Inna sprawa, że w tym roku warunki były szczególne: mało śniegu, góra mocno zalodzona. To nie przypadek, że dotychczas zimą nikt nie zdobył tej góry. Wysokość, zimno, a do tego huraganowy wiatr: warunki są tam rzeczywiście ekstremalne.

– W tym roku zimą Nanga Parbat próbowały zdobyć trzy wyprawy. Próby na K-2 nikt nie podjął. To chyba nie przypadek?

– Nie ma przypadków. Na K-2 są wielkie trudności wspinaczkowe w pobliżu wierzchołka, powyżej 8000 m, co w warunkach zimowych powoduje, że wspinanie się tam jest skrajnie niebezpieczne. Dlatego może się okazać, że K-2 będzie się jeszcze opierać przez lata, może kilkanaście lat. Co nie oznacza, że nie należy próbować. My w każdym razie próbować będziemy.

– Ubiegły rok był tragiczny: dwóch Pana kolegów zginęło po I zimowym wejściu na Broad Peak, zginął szef programu Artur Hajzer. Ale program PHZ nadal trwa, a za kilka tygodni ruszają nowe wyprawy. Wspomniane wypadki zniechęcają, czy jeszcze bardziej zachęcają do wypraw i zmierzenia się z górami?

– Każda śmierć to tragedia, ale wypadki w górach zdarzały się, zdarzają i będą się zdarzały. I zagrożenie było, jest i będzie, dopóki ludzie będą jeździć w góry. Wpływ na to ma szereg zagrożeń obiektywnych, ale i wysokość, której wpływu na zachowanie wspinaczy jeszcze nie zbadano. W stanach wyczerpania łatwo o jeden krok za dużo, stąd dochodzi do wypadków. Tak się stało w tamtym roku. Nie sądzę, żeby to nas zmotywowało, albo zdemotywowało.

– Co w takim razie może zniechęcić do wspinaczki w górach wysokich?

– To jest tak pociągające, że chyba nic nie jest w stanie zniechęcić. Jest też chęć – w przypadku wypraw zimowych w góry wysokie – dokonania czegoś, czego jeszcze nie zrobiono. Wspinamy się, bo to lubimy i chcemy to robić, a zniechęcić może chyba tylko wiek, własna słabość. Ale tak jest chyba z innymi pasjami. Każdy, kto ma jakąś pasję, stara się zajmować nią jak najintensywniej. Niekoniecznie musi być front menem w górach najwyższych i to zimą. Oczywiście, ci którzy zetknęli się ze śmiercią w górach mogą mieć tak silna traumę, że odchodzą od gór, ale to są pojedyncze przypadki.

* * *

Polska dyscyplina

Na dziesięciu z dwunastu zdobytych zimą szczytów ośmiotysięcznych jako pierwsi stanęli Polacy. Nie zostały dotychczas zdobyte zimą: K-2 (8611 m) w Karakorum i Nanga Parbat (8126 m) w pobliskich Himalajach Zachodnich. Nanga Parbat próbowały zdobyć zimą 22 wyprawy, w tym aż 11 polskich.

2014-04-30 12:50

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Uczestnicy akcji ratunkowej na Nanga Parbat dotarli do bazy pod K2

[ TEMATY ]

himalaiści

K2 dla Polaków/facebook.com

W piątek rano do bazy pod K2 powrócili uczestnicy akcji ratunkowej na Nanga Parbat - przekazał kierownik narodowej wyprawy na niezdobyty zimą szczyt K2 (8611 m) Krzysztof Wielicki.

CZYTAJ DALEJ

Co z postem w Wielką Sobotę?

Niedziela łowicka 15/2004

[ TEMATY ]

post

Wielka Sobota

monticellllo/pl.fotolia.com

Coraz częściej spotykam się z pytaniem, co z postem w Wielką Sobotę? Obowiązuje czy też nie? O poście znajdujemy liczne wypowiedzi na kartach Pisma Świętego. Chcąc zrozumieć jego znaczenie wypada powołać się na dwie, które padają z ust Pana Jezusa i przytoczone są w Ewangeliach.

Pierwszą przytacza św. Marek (Mk 9,14-29). Po cudownym przemienieniu na Górze Tabor, Jezus zstępuje z niej wraz z Piotrem, Jakubem i Janem, i spotyka pozostałych Apostołów oraz - pośród tłumów - ojca z synem opętanym przez szatana. Apostołowie są zmartwieni, bo chcieli uwolnić chłopca od szatana, ale ten ich nie usłuchał. Gdy już zostają sami, pytają Chrystusa, dlaczego nie mogli uwolnić chłopca od szatana? Usłyszeli wówczas znamienną odpowiedź: „Ten rodzaj zwycięża się tylko przez modlitwę i post”.
Drugi tekst zawarty jest w Ewangelii św. Łukasza (5,33-35). Opisuje rozmowę Pana Jezusa z faryzeuszami oraz z uczonymi w Piśmie na uczcie u Lewiego. Owi nauczyciele dziwią się, czemu uczniowie Jezusa nie poszczą. Odpowiada im wówczas Pan Jezus „Czy możecie gości weselnych nakłonić do postu, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, wtedy, w owe dni, będą pościć”

CZYTAJ DALEJ

Rozważania na Niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego: szatan połknął haczyk

2024-03-28 23:26

[ TEMATY ]

rozważania

ks. Marek Studenski

Materiał prasowy

Jak wygląda walka dobra ze złem na zupełnie innym, nieuchwytnym poziomie? Jak to możliwe, że szatan, będący ucieleśnieniem zła, może zostać oszukany i pokonany przez dobro?

Zagłębimy się w niezwykłą historię i symbolikę Hortus deliciarum (grodu rozkoszy) Herrady z Landsbergu (ok. 1180). Ten odcinek to nie tylko opowieść o starciu duchowych sił, ale także głębokie przemyślenia na temat tego, jak każdy z nas może stawić czoła pokusom i trudnościom, wykorzystując mądrość przekazywaną przez wieki.

CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję