Na audiencji u Jasnogórskiej Matki

Pielgrzymka stanowi odzwierciedlenie ludzkiego życia, które jest nieustannym wędrowaniem z tej ziemi, gdzie nie mamy trwałego mieszkania, do wiecznego celu – Domu Ojca w niebie.

Już po raz 219. dotarła na Jasną Górę piesza pielgrzymka, która wyruszyła z Jaworzna 3 września pod przewodnictwem ks. kan. Stanisława Janickiego. Grupa 100 pątników podążała w słońcu i deszczu na urodziny Jasnogórskiej Matki. Każdy niósł nie tylko swój pielgrzymi trud, lecz także radość. Wśród niestrudzonych pielgrzymów znalazł się ks. Janicki, który na trasie był już 39. raz. Wspomagał go kleryk Grzegorz Fudro.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Pielgrzymi tradycyjnie pokonali kolejową trasę z Jaworzna Szczakowej do Myszkowa, a następnie wyruszyli pieszo na szlak prowadzący przez znane sanktuaria maryjne, m.in. Leśniów, Świętą Annę, Gidle i Kłomnice. Do Częstochowy pielgrzymi dotarli 6 września, by przeżyć ten czas na modlitwie, m.in. w Dolinie Miłosierdzia Bożego, na Drodze Krzyżowej, przy źródle obok kościoła św. Barbary i na procesji maryjnej.

– Tegoroczna pielgrzymka, pomimo tego, że kontynuowana jest nieprzerwanie od 219 lat, była inna niż poprzednie. Tradycja nie została przerwana, bo wyznaczona przez ojców i praojców trasa wciąż jest kontynuowana. Pogoda była różna, a niebo się do nas uśmiechało. Było, chłodno, wietrznie i słonecznie. Na ostatnim odcinku wchodziliśmy w pelerynach. Nasza pielgrzymka miała także bolesne doświadczenie – przed Świętą Anną jeden z pielgrzymów, 58-letni Marian Łacny zmarł. Jak mówiłem w kazaniu na Jasnej Górze: „Jemu bardziej się spieszyło. Wyprzedził nas i zaanonsował Matce Bożej, że Jaworzno idzie!”. Polecaliśmy go Miłosierdziu Bożemu, a po powrocie wszyscy wzięliśmy udział w jego pogrzebie – powiedział ks. kan. Stanisław Janicki. – Byliśmy jedną z ostatnich pielgrzymek pieszych przychodzących do Czarnej Madonny na najstarszy odpust, ku czci Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Na Jasnej Górze w samo święto, 8 września, mieliśmy Mszę św. w Kaplicy Cudownego Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej o godz. 9.30. Jest to nasz przywilej, a przewodnik pielgrzymki ma jeszcze jeden – powiedzieć wszystkim piękne kazanie! Pielgrzymka miała szczególnie charakter. Każdy dzień rozpoczynaliśmy Mszą św. o godz. 6.00, a na trasie oprócz modlitwy był czas na milczenie. Ofiarowaliśmy także 100 kroków w intencji tych, którzy prosili nas o modlitwę – dodaje ks. Stanisław.

Reklama

Choć czas pielgrzymowania się skończył, to wciąż aktualne są słowa Chrystusa towarzyszące wszystkim pątnikom zdążającym do Domu Ojca: „Powiadam wam: Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”. W tej drodze nieustannie pomaga nam Matka Boża, do której pielgrzymi wołają: Do Ciebie Matko idą ludzie ze wszystkich stron, by błagać Cię o łaski, prosić o pomoc Twą. W matczynej swej miłości, przyjmujesz dzieci Swe.

W święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny metropolita częstochowski abp Wacław Depo mówił podczas uroczystej Mszy św. w Bazylice Jasnogórskiej: – Przyjście Maryi na ten świat było pierwszym przebłyskiem światła, które przyniósł Chrystusa jako słońce wschodzące z wysoka. Tajemnica Jej narodzin tchnie dla nas radosnym przesłaniem, że z Niej, którą Bóg wybrał, i która znalazła łaskę u Pana, narodzi się zapowiedziany Emmanuel, to znaczy: Bóg z nami, i Bóg dla naszego zbawienia. Dlatego każde święto maryjne chcemy przyjąć i przeżywać jako szczególną okazję i zaproszenie do kontemplacji oblicza Chrystusa w szkole Maryi. Ona jako pierwszy świadek odwiecznej Miłości objawionej w Synu, uczy nas uznawać miłosierne działanie Boga i w jego świetle odczytywać własne drogi powołań i misji – przekonywał abp Wacław Depo.

Hasło tegorocznego Dnia Papieskiego: „Jan Paweł II - Papież Rodziny” chyba najlepiej odzwierciedla priorytet jego pontyfikatu. Nie ulega wątpliwości, że był on Papieżem rodzin. To on przyjął zasadę, że rodzina jest drogą Kościoła. Żaden z następców św. Piotra nie poświęcił tak dużej części swego nauczania problematyce rodziny. Zbliżający się Dzień Papieski każe nam przyswajać sobie jego nauczanie o rodzinie oraz za jego wzorem troszczyć się o dobro rodzin.
Bł. Jan Paweł II na temat rodziny wypowiadał się bardzo często. Starał się ukazać pełną o niej prawdę. Uczył, że „rodzina bierze początek w miłości, jaką Stwórca ogarnia stworzony świat” („List do rodzin”, nr 2) oraz do miłości jest powołana. Stanowi bowiem komunię osób: „W małżeństwie i rodzinie wytwarza się cały zespół międzyosobowych odniesień: oblubieńczość, ojcostwo-macierzyństwo, synostwo, braterstwo. (…) Pierwszym jej zadaniem jest wierne przeżywanie rzeczywistości komunii na rzecz rozwijania prawdziwej wspólnoty osób. Wewnętrzną zasadą, trwałą mocą i celem ostatecznym tego zadania jest miłość”. Zatem „istota i zadania rodziny są ostatecznie określone przez miłość” (adh. „Familiaris consortio” [FC], nr 15, 18, 17).
W społecznym nauczaniu bł. Jana Pawła II rodzina jest traktowana jako pierwsza, naturalna, żywa komórka społeczna, stanowiąca fundament wszystkich społeczeństw i całej ludzkości. Jest ona pierwszym miejscem humanizacji osoby i społeczeństwa. Tworzy naturalne środowisko urzeczywistniania się człowieka jako osoby. Znaczenie rodziny dla prawidłowego rozwoju osobowego jednostki ludzkiej bł. Jan Paweł II docenia do tego stopnia, iż stwierdza, że „człowiek nie ma innej drogi do człowieczeństwa, jak tylko przez rodzinę” (homilia, 12.10.1980). Rodzina również „stanowi kolebkę i najskuteczniejsze narzędzie humanizacji i personalizacji społeczeństwa: współpracuje w pełni w sposób tylko sobie właściwy w budowaniu świata, czyniąc życie naprawdę ludzkim, zwłaszcza przez to, że strzeże, zachowuje i przekazuje cnoty oraz wartości” (FC, nr 43).
Rodzina chrześcijańska stanowi też podstawową, trwałą i żywą wspólnotę Kościoła. Jest ona „do tego stopnia wpisana w tajemnicę Kościoła, że staje się, na swój sposób, uczestnikiem zbawczego posłannictwa samego Kościoła” (FC, nr 49). Bł. Jan Paweł II szeroko omawia potrójną funkcję zbawczą rodziny. Jest ona wspólnotą wierzącą i ewangelizującą, gdyż zachowuje i przekazuje wiarę, a zarazem żyje tą wiarą na co dzień. Jest następnie wspólnotą dialogu z Bogiem, ponieważ ze względu na sakramentalny charakter małżeństwa oraz kult, jaki ma miejsce w rodzinie, staje się ona środkiem wzajemnego uświęcania jej członków i ośrodkiem kultu Bożego. Jest wreszcie wspólnotą w służbie człowieka, gdyż stanowi miejsce, w którym człowiek uczy się dostrzegać w bliźnim Boga, i uzdalnia do podejmowania ofiar w służbie bliźniemu (FC, nr 51-64).
Bł. Jan Paweł II nie tylko uczył o rodzinie, ale także troszczył się o dobro rodzin. Przestrzegał przed niebezpieczeństwami zagrażającymi rodzinom, wskazując jednocześnie drogi do ich przezwyciężenia. Z własnej inicjatywy utworzył Papieską Radę ds. Rodzin, zwołał synod biskupów poświęcony rodzinie, ogłosił Rok Rodziny, wydał wiele dokumentów o rodzinie, w program swych apostolskich pielgrzymek miał na stałe wpisane spotkania z rodzinami.
Warto w związku z tegorocznym Dniem Papieskim zadumać się nad Bożym zamysłem względem każdej rodziny, pochylić się w geście pomocy rodzinom żyjącym w ubóstwie czy zdemoralizowanym, okazać zainteresowanie i serce dzieciom ulicy. Pożądane byłoby również włączanie się w powstające oddolnie ruchy czy stowarzyszenia mające na celu promocję, obronę i pomoc rodzinom. Organizatorzy Dnia Papieskiego w skali ogólnopolskiej i regionalnej zapewne wysuną różne propozycje i przygotują niezbędne materiały. Także Fundacja „Dzieło Nowego Tysiąclecia” zorganizuje odpowiedni program i zbiórkę pieniężną na stypendia dla zdolnych uczniów z ubogich rodzin.
W Dniu Papieskim nie może zabraknąć modlitwy w intencji rodzin, zwłaszcza przeżywających trudności. Obok duszpasterzy parafialnych na taką wspólnotową modlitwę zaprasza także Duszpasterstwo Turystyczne Archidiecezji Przemyskiej, które dla miłośników gór organizuje obchód Dnia Papieskiego w głębi Bieszczad. Będzie to również tradycyjne pożegnanie gór, czyli modlitewne zakończenie letniego sezonu turystycznego. Modlić się będziemy w przepięknej scenerii. Dzień Papieski przypada bowiem na okres zenitu złotej jesieni. Wprawdzie bogactwo bieszczadzkiej przyrody znakomicie prezentują wszystkie pory roku, ale nie da się zaprzeczyć, że w jesieni jest tam najpiękniej. Zapach dojrzałych traw i ziół oraz błyszczące kolorami lasy zachwycą każdego, kto tam się znajdzie.
Program Dnia Papieskiego: w niedzielę, 14 października, przyjazd przed godz. 10 do miejscowości Przysłup, oddalonej ok. 8 km na południe od Cisnej. Tam o godz. 10 w kościele filialnym będziemy uczestniczyć we Mszy św., a po jej zakończeniu wyjdziemy na szlak prowadzący na Wielkie Jasło, ewentualnie także na Okrąglik w paśmie granicznym. W czasie wspinaczki na szczyt będziemy odprawiać nabożeństwo Drogi Krzyżowej według tekstu ułożonego przez bł. Jana Pawła II. Na szczycie lub w innym dogodnym miejscu zatrzymamy się dłużej. Będzie modlitwa Anioł Pański, śpiew piosenki „Barka” i innych, ulubionych przez Papieża piosenek. Jeśli pogoda będzie sprzyjająca, posłuchamy także wybranych fragmentów „Listu Jana Pawła II do rodzin”. Ze szczytu wrócimy do Przysłupa, gdzie nastąpi zakończenie spotkania. Duszpasterstwo turystyczne zaprasza na 14 października w Bieszczady wszystkich miłośników gór.
Dojazd do Przysłupa i powrót przy większej liczbie zgłoszeń - zbiorowo wynajętym autokarem, a w przypadku niewielu zgłoszeń - indywidualnie. Zgłoszenia na wyjazd zbiorowy będą przyjmowane w kilku ośrodkach miejskich archidiecezji do 8 października br. Tam też zostaną podstawione autokary lub busy (stosownie do liczby zgłoszeń). Zgłoszenia przyjmuje: w Przemyślu ks. Kazimierz Bełch, ul. Zamkowa 5 (Seminarium Duchowne), tel. (16) 678 80 26, tel. kom. 604 269 761; w Jarosławiu ks. Bogdan Czerwiński, pl. Ks. Skargi 2, tel. (16) 621 24 60; w Przeworsku ks. Stanisław Mazur, ul. Kościelna 7, tel. (16) 648 70 54; w Krośnie ks. Wojciech Matwiej, ul. Kard. Wyszyńskiego 30, tel. kom. 600 404 633; w Sanoku ks. Jacek Michno, ul. Zagrody 10, tel. kom. 782 033 042.
Turyści przyjeżdżający do Przysłupa powinni wziąć z sobą odpowiednie obuwie i ubiór oraz zabezpieczenie od wiatru i deszczu (w górach może być już zimno). Trzeba też we własnym zakresie zatroszczyć się o wyżywienie i napój.