Na początku października Kościół wspomina Świętych Aniołów Stróżów. Kim oni są i jaką rolę pełnią? W każdą niedzielę wyznajemy na liturgii wspólnie naszą wiarę w to, że Bóg stworzył niebo i ziemię, rzeczy widzialne i niewidzialne. Rzeczy widzialne w tym świecie poznajemy naszymi zmysłami i rozumem. Natomiast rzeczy niebieskie poznajemy przez wiarę. Niebo ma swoich mieszkańców. Są nimi aniołowie. W aniołach, podobnie jak w ludziach, Bóg ukrył swoje podobieństwo. W aniołach to podobieństwo jest jeszcze bardziej widoczne, gdyż nie mają oni materii, która ogranicza ducha. Aniołowie w niebie wychwalają Boga. W Ewangelii są słowa: „Aniołowie w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mojego, który jest w niebie” (Mt 18,10). U proroka Izajasza czytamy zaś, jak to ów prorok ujrzał tron Boży otoczony chórami aniołów, którzy wyśpiewują Bogu hymn chwały: święty, święty, święty… Wyrażamy tę prawdę w liturgii w końcowych słowach prefacji, gdy mówimy lub śpiewamy: „Dlatego z aniołami i archaniołami, z błogosławionym duchami oraz ze wszystkimi chórami niebios śpiewamy hymn ku Twojej chwale, nieustannie wołając: święty, święty, święty”. Liturgia ziemska przyłącza się w tym momencie w szczególny sposób do liturgii niebieskiej.
Gdy śledzimy historię zbawienia, przedstawioną w Piśmie Świętym, to dowiadujemy się, że Bóg w dziejach zlecał aniołom specjalne zadania. Wysyłał ich do ludzi z ważnymi misjami. Samo słowo „anioł” znaczy „posłany”, „wysłany”. W Starym Testamencie spotykamy aniołów przychodzących od Boga ze specjalnym posłaniem. Na przykład w Księdze Tobiasza jest mowa o aniele Rafale, który prowadził Tobiasza przez trudne życiowe drogi. W Nowym Testamencie dowiadujemy się, że anioł Gabriel przyniósł Maryi radosną wieść o poczęciu Syna Bożego. Aniołowie pojawiają się przy narodzeniu Jezusa w Betlejem, potem towarzyszą Mu, gdy zwycięża pokusy szatana na pustyni i przed męką w Ogrodzie Oliwnym. Anioł ukazuje się we śnie św. Józefowi i każe uciekać z Dziecięciem do Egiptu. Aniołowie mają także być z nami na Sądzie Ostatecznym. Aniołowie zatem z polecenia Bożego niosą duchowe dary ludziom. W dzisiejszy dzień Kościół nam przypomina, że każdy człowiek, każdy z nas ma swego anioła stróża. Także każdy naród, każde miasto, każda miejscowość ma swojego anioła stróża. Przypomnijmy czytany dziś w liturgii tekst z Księgi Wyjścia: „Oto Ja posyłam anioła przed tobą, aby cię strzegł w czasie twojej drogi i doprowadził cię do miejsca, które ci wyznaczyłem. Szanuj go i bądź uważny na jego słowa. Nie sprzeciwiaj się mu w niczym […] , bo imię moje jest w nim. Jeśli będziesz wiernie słuchał jego głosu […] , będę przyjacielem twoich przyjaciół” (Wj 23,20-22). Pamiętamy tę jedną z pierwszych, wyuczonych w dzieciństwie modlitw: „Aniele Boże, Stróżu mój, ty zawsze przy mnie stój. Rano, we dnie, wieczór, w nocy bądź mi zawsze ku pomocy. Strzeż duszy, ciała mojego, zaprowadź mnie do żywota wiecznego”.
Aniołowie są posłańcami do nas. My też jesteśmy posłani. Nasze posłanie wiąże się z naszym powołaniem.
