Nie żyje polski reżyser i scenarzysta filmowy Krzysztof Krauze. Był wielokrotnie nagradzany na polskich i zagranicznych festiwalach. Miał 61 lat. W 2006 roku lekarze zdiagnozowali u niego raka prostaty.

Reżyser miał na swoim koncie wiele filmów dokumentalnych i fabularnych. Nakręcił m.in. „Gry uliczne”, „Dług”, „Mój Nikifor”, „Plac Zbawiciela” i „Papuszę”.

Kręcę filmy rzadko, traktuję ten zawód z wielką powagą. Kiedy już wiążę się z jakimś projektem, to cały świat przeżywam poprzez ten film — mówił artysta w wywiadzie dla miesięcznika „Kino”.

Ostatnim filmem, który wyreżyserował - wraz z żoną Joanną Kos-Krauze - była „Papusza”, opowieść o poetce Cygance. Obraz zebrał wiele nagród m.in. na festiwalach w Gdyni, Karlowych Warach, Salonikach, Valladolid.

Krauze pochodził z aktorskiej rodziny; sam również próbował sił jako aktor - w 1972 r. wystąpił w filmach „Opis obyczajów” i „Siedemset siedemdziesiąt siedem”. Odnalazł się jednak jako reżyser. W 1988 roku w słynnym Zespołem Filmowym TOR, kierowanym przez Krzysztofa Zanussiego i Krzysztofa Kieślowskiego, zadebiutował obyczajowym obrazem „Nowy Jork - czwarta rano” (1988), utrzymanym w klimacie czeskich komedii.

Potem pracował przy filmach reklamowych i dokumentach, by w 1996 roku nakręcić swój drugi film fabularny „Gry uliczne”, w którym przywołał historię tragicznej śmierci młodego działacza opozycji Stanisława Pyjasa. „Gry uliczne” otrzymały na FPFF w Gdyni Nagrodę Specjalną Jury.

Trzy lata później, w 1999 r. powstał „Dług”, którego scenariusz Krauze znowu oparł na kanwie prawdziwych zdarzeń, tj. morderstwa gangstera popełnionego przez młodych ludzi. Ten film również został obsypany nagrodami - na festiwalu filmowym w Gdyni otrzymał Złote Lwy, otrzymał też dwie Polskie Nagrody Filmowe Orły; na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Filadelfii w 2000 r. film został nagrodzony za reżyserię.

Kolejny dzieło kinowe pt. „Mój Nikifor” powstało w 2004 r. z niezapomnianą Krystyną Feldman w roli głównej. Film opowiadał historię przyjaźni dwóch malarzy Nikifora i Mariana Włosińskiego. Także ten film został doceniony nie tylko w Polsce, ale i za granicą. W 2005 r. na Międzynarodowym Festiwalu w Karlovych Varach otrzymał nagrodę główną „Kryształowy Globus”, Nagrodę „Kryształowy Glob” za reżyserię oraz Wyróżnienie Specjalne „Don Kichot”. W tym samym roku doceniono go również na Festiwalu Filmowym w Denver, na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Chicago oraz na Festiwalu Filmowym Panorama Kina Europejskiego w Atenach (nagroda FIPRESCI).

Najwięcej nagród zebrał film Krauzego z 2006 r. pt. „Plac Zbawiciela”, którego scenariusz jest oparty na prawdziwych wydarzeniach. Krytycy i publiczność zgodnie uznali „Plac Zbawiciela” za jeden z najlepszych polskich filmów ostatnich lat. Potwierdzeniem jego klasy były nagrody przyznane mu w 2006 r. na festiwalu filmowym w Gdyni: Złote Lwy dla najlepszego filmu, nagroda za pierwszoplanową rolę kobiecą dla Jowity Budnik i za drugoplanową dla Ewy Wencel, a także nagroda za muzykę i nagroda dziennikarzy.

ilm został nagrodzony także czterema Polskimi Nagrodami Filmowymi - Orłami, a także nagrodami na festiwalach w chińskim Suzhou, w Valladolid, Trieście, Tarnowie, Wrześni i na przeglądzie Camerimage.