Reklama

Niedziela Legnicka

Głos o rekolekcjach powołaniowych w Seminarium

Niedziela legnicka 5/2018, str. IV

[ TEMATY ]

seminarium

powołanie

Ks. Piotr Nowosielski

Gościem spotkania była dr Jolanta Hajdasz

Gościem spotkania była dr Jolanta Hajdasz

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W Wyższym Seminarium Duchownym w Legnicy odbyła się w dniach od 19 do 21 stycznia br. pierwsza tura rekolekcji powołaniowych dla młodzieży męskiej. Motywem przewodnim spotkania stały się słowa: „W mocy Ducha Bożego”.

Plan rekolekcji obejmował: adorację Krzyża, sakrament pokuty i pojednania, adorację Najświętszego Sakramentu z modlitwą uwielbienia, a także pracę w grupach tematycznych.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Centralnym momentem każdego dnia była Eucharystia, którą w sobotę sprawował biskup legnicki Zbigniew Kiernikowski, natomiast w niedzielę biskup pomocniczy Marek Mendyk. Rekolektanci brali także udział w konferencjach wygłoszonych przez księży pełniących w Seminarium funkcję przełożonych.

Reklama

Czas wolny uczestnicy spotkania wykorzystywali na rozmowy z klerykami, które służyły rozwojowi ich wiary, jeszcze większemu rozpaleniu miłości do Jezusa, a także przybliżeniu sposobu funkcjonowania seminarium duchownego.

Młodzi ludzie wyjechali z rekolekcji zadowoleni i napełnieni siłą do podejmowania nowych i odważnych decyzji życiowych, z zamiarem ponownych odwiedzin w murach legnickiego Seminarium Duchownego.

Poniżej zamieszczamy świadectwa uczestników, którzy po zakończeniu spotkania opowiadali nam o swoich wrażeniach z rekolekcji.


Mateusz, 15 lat: W seminarium jestem piąty raz. W tym roku bardzo mi się spodobał czas skupienia oraz wyciszenia. Piątek był bardzo ciekawy. Rozpoczęcie rekolekcji było bardzo miłe. Widziałem wiele znanych twarzy, zwłaszcza księży oraz innych znajomych poznanych na wcześniejszych rekolekcjach. Ten piątkowy wieczór zakończyliśmy adoracją Krzyża. Następny dzień był również ciekawy. Po południu spotkaliśmy się w grupach. W mojej grupie rozmawialiśmy m.in. o tym czy nie wstydzisz się wyznawać swojej wiary publicznie. Osoby z tej grupy mogły podzielić się swoimi doświadczeniami z głoszenia wiary w codziennych sytuacjach. Potem było nabożeństwo uwielbienia. Śpiew oraz klęczenie tuż przed ołtarzem, na którym był Najświętszy Sakrament, przyprawiał mnie o ciarki na skórze. Mam nadzieję, że na następnych rekolekcjach mnie nie zabraknie.
Michał, 15 lat: Przyjechałem tu już trzeci raz. Jak zawsze na tych rekolekcjach mogliśmy bliżej poznawać Słowo Boże i samego siebie. Dowiedzieliśmy się wiele o Duchu Świętym, czym jest modlitwa i jak szczerze przeżyć sakrament pokuty i pojednania. Ale najważniejsze jest to, że mogłem tutaj spotkać się z Panem Bogiem i wielbić imię Jego na nabożeństwach przez śpiew, modlitwę w ciszy, lub Nieszpory czy Jutrznię. Uczyliśmy się śpiewu oraz służyliśmy na Mszy św., której przewodniczył bp Marek Mendyk.
Mikołaj, 15 lat: Te rekolekcje były jednym z moich największych przeżyć. Tutaj poznałem Ducha Świętego oraz pogłębiłem swoją wiarę w Jezusa Chrystusa. Najbardziej podobała mi się praca w grupach. Różne tematy, nowi ludzie. W mojej grupie mówiliśmy o przywilejach. Przywilej, to korzyść wynikająca z różnych względów. Poznałem także życie kleryków. Są mili i nie wywyższają się. W kaplicy czuć ducha modlitwy i wyciszenia. Każdemu, kto zastanawia się nad przyjazdem na takie rekolekcje, bardzo je polecam, ponieważ można się „odłączyć” od portali społecznościowych i gier. Rekolekcje w seminarium, to najlepszy czas na wyciszenie.
Marceli, 15 lat : Pobyt w seminarium był i zawsze będzie jednym z najciekawszych doświadczeń. Specjalnie przygotowane nabożeństwa i rozważania były dla mnie „wyciskaczem łez”. Najmocniejszym momentem była dla mnie adoracja Krzyża i Najświętszego Sakramentu. Uczuć, które mi towarzyszyły nie jestem w stanie opisać. Czułem się całkowicie pochłonięty przez Jezusa. Te rekolekcje na pewno przyczyniły się do pogłębienia mojej relacji z Panem. To doświadczenie motywuje mnie do dalszego dzielenia się miłością ze wszystkimi.
Michał, 14 lat: Na rekolekcje seminaryjne przyjechałem pierwszy raz. Miałem wiele obaw, co do tego wyjazdu. Chciałem na tych rekolekcjach wyciszyć się, odciąć od świata i słuchać, co Bóg chce do mnie mówić. Udało się. Wszyscy klerycy i księża byli do nas bardzo miło nastawieni, tłumaczyli nam czym są rekolekcje. Bardzo spodobała mi się adoracja Krzyża, bo mogłem podejść do ołtarza i z bliska adorować i modlić się do Pana. Czułem ogromną bliskość z Bogiem. Sobota była dniem najbardziej aktywnym. Mieliśmy spotkanie z bp. Zbigniewem Kiernikowskim. Rekolekcje bardzo zbliżyły mnie do Boga. Dowiedziałem się wielu rzeczy. Mogłem słuchać Boga, zadawać pytania, a On mi odpowiadał poprzez czytanie, śpiew itd. Myślę, że Bóg na tych rekolekcjach nakierowywał mnie w stronę mojego powołania. Bardzo polecam wszystkim!!!
Krzysztof, 14 lat: O rekolekcjach dowiedziałem się dzięki stronie internetowej Seminarium Duchownego. Chciałem z nich skorzystać, ponieważ bardzo lubię różnego rodzaju rekolekcje, dni skupienia, czas spędzony na wspólnej modlitwie. Zachęciła mnie sama nazwa rekolekcji, ze względu na moje życiowe dylematy. Wiem, że mam jeszcze czas na decyzje życiowe, ale rozterki i brak cierpliwości nie dają spokoju. Ten czas pogłębił moją wiarę w Boga. Była to dla mnie uczta duchowa, na której każdy dostaje od Boga dary. Jeszcze bardziej zrozumiałem słowa, że można być bogatym, nie mając nic. Poczułem moc Pana Boga w sercu. Dowiedziałem się jak jest w seminarium, jak wygląda tam życie. Miałem okazję poznać kleryków, którzy pomogli mi rozwiązać różne problemy duchowe. Poznałem także historie powołania niektórych kleryków. Dziękuję wszystkim za wyjątkowe chwile spędzone razem. Mam nadzieję, że będę mógł jeszcze kiedyś skorzystać z takich rekolekcji.

2018-01-31 10:18

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Bo smutny zakonnik, to żaden zakonnik

Niedziela małopolska 5/2020, str. VII

[ TEMATY ]

konsekracja

osoby konsekrowane

powołanie

Dzień Życia Konsekrowanego

S. Bernarda Kostka ZSAPU

Radość ze złożenia pierwszych ślubów, s. Anna druga od lewej

Radość ze złożenia pierwszych ślubów, s. Anna druga od lewej

O radości powołania i niesieniu pomocy najuboższym opowiada s. Anna Witczak ze Zgromadzenia Sióstr Albertynek w Zakopanem.

Historie powołania do życia zakonnego, jego realizacji, mogą być rozmaite. Ile sióstr, tyle historii. Z okazji przeżywanego w Kościele 2 lutego Dnia Życia Konsekrowanego przyglądamy się jednej z nich.

CZYTAJ DALEJ

Marcin Zieliński: Znam Kościół, który żyje

2024-04-24 07:11

[ TEMATY ]

książka

Marcin Zieliński

Materiał promocyjny

Marcin Zieliński to jeden z liderów grup charyzmatycznych w Polsce. Jego spotkania modlitewne gromadzą dziesiątki tysięcy osób. W rozmowie z Renatą Czerwicką Zieliński dzieli się wizją żywego Kościoła, w którym ważną rolę odgrywają świeccy. Opowiada o młodych ludziach, którzy są gotyowi do działania.

Renata Czerwicka: Dlaczego tak mocno skupiłeś się na modlitwie o uzdrowienie? Nie ma ważniejszych tematów w Kościele?

Marcin Zieliński: Jeśli mam głosić Pana Jezusa, który, jak czytam w Piśmie Świętym, jest taki sam wczoraj i dzisiaj, i zawsze, to muszę Go naśladować. Bo pojawia się pytanie, czemu ludzie szli za Jezusem. I jest prosta odpowiedź w Ewangelii, dwuskładnikowa, że szli za Nim, żeby, po pierwsze, słuchać słowa, bo mówił tak, że dotykało to ludzkich serc i przemieniało ich życie. Mówił tak, że rzeczy się działy, i jestem pewien, że ludzie wracali zupełnie odmienieni nauczaniem Jezusa. A po drugie, chodzili za Nim, żeby znaleźć uzdrowienie z chorób. Więc kiedy myślę dzisiaj o głoszeniu Ewangelii, te dwa czynniki muszą iść w parze.

Wielu ewangelizatorów w ogóle się tym nie zajmuje.

To prawda.

A Zieliński się uparł.

Uparł się, bo przeczytał Ewangelię i w nią wierzy. I uważa, że gdyby się na tym nie skupiał, to by nie był posłuszny Ewangelii. Jezus powiedział, że nie tylko On będzie działał cuda, ale że większe znaki będą czynić ci, którzy pójdą za Nim. Powiedział: „Idźcie i głoście Ewangelię”. I nigdy na tym nie skończył. Wielu kaznodziejów na tym kończy, na „głoście, nauczajcie”, ale Jezus zawsze, kiedy posyłał, mówił: „Róbcie to z mocą”. I w każdej z tych obietnic dodawał: „Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych” (por. Mt 10, 7–8). Zawsze to mówił.

Przecież inni czytali tę samą Ewangelię, skąd taka różnica w punktach skupienia?

To trzeba innych spytać. Ja jestem bardzo prosty. Mnie nie trzeba było jakiejś wielkiej teologii. Kiedy miałem piętnaście lat i po swoim nawróceniu przeczytałem Ewangelię, od razu stwierdziłem, że skoro Jezus tak powiedział, to trzeba za tym iść. Wiedziałem, że należy to robić, bo przecież przeczytałem o tym w Biblii. No i robiłem. Zacząłem się modlić za chorych, bez efektu na początku, ale po paru latach, po którejś swojej tysięcznej modlitwie nad kimś, kiedy położyłem na kogoś ręce, bo Pan Jezus mówi, żebyśmy kładli ręce na chorych w Jego imię, a oni odzyskają zdrowie, zobaczyłem, jak Pan Bóg uzdrowił w szkole panią woźną z jej problemów z kręgosłupem.

Wiem, że wiele razy o tym mówiłeś, ale opowiedz, jak to było, kiedy pierwszy raz po tylu latach w końcu zobaczyłeś owoce swojego działania.

To było frustrujące chodzić po ulicach i zaczepiać ludzi, zwłaszcza gdy się jest nieśmiałym chłopakiem, bo taki byłem. Wystąpienia publiczne to była najbardziej znienawidzona rzecz w moim życiu. Nie występowałem w szkole, nawet w teatrzykach, mimo że wszyscy występowali. Po tamtym spotkaniu z Panem Jezusem, tym pierwszym prawdziwym, miałem pragnienie, aby wszyscy tego doświadczyli. I otrzymałem odwagę, która nie była moją własną. Przeczytałem w Ewangelii o tym, że mamy głosić i uzdrawiać, więc zacząłem modlić się za chorych wszędzie, gdzie akurat byłem. To nie było tak, że ktoś mnie dokądś zapraszał, bo niby dokąd miał mnie ktoś zaprosić.

Na początku pewnie nikt nie wiedział, że jakiś chłopak chodzi po mieście i modli się za chorych…

Do tego dzieciak. Chodziłem więc po szpitalach i modliłem się, czasami na zakupach, kiedy widziałem, że ktoś kuleje, zaczepiałem go i mówiłem, że wierzę, że Pan Jezus może go uzdrowić, i pytałem, czy mogę się za niego pomodlić. Wiele osób mówiło mi, że to było niesamowite, iż mając te naście lat, robiłem to przez cztery czy nawet pięć lat bez efektu i mimo wszystko nie odpuszczałem. Też mi się dziś wydaje, że to jest dość niezwykłe, ale dla mnie to dowód, że to nie mogło wychodzić tylko ode mnie. Gdyby było ode mnie, dawno bym to zostawił.

FRAGMENT KSIĄŻKI "Znam Kościół, który żyje". CAŁOŚĆ DO KUPIENIA W NASZEJ KSIĘGARNI!

CZYTAJ DALEJ

Watykan: niebawem dokument na temat rozeznawania objawień

2024-04-24 09:52

[ TEMATY ]

objawienia

Adobe Stock

Dykasteria Nauki Wiary kończy prace nad nowym dokumentem, który określi jasne zasady dotyczące rozeznawania objawień i innych tego typu nadprzyrodzonych wydarzeń - powiedział to portalowi National Catholic Register jej prefekt, Victor Fernández, zaznaczając, iż zawarte w nim będą „jasne wytyczne i normy dotyczące rozeznawania objawień i innych zjawisk”.

W tym kontekście przypomniano, że kardynał spotkał się z papieżem Franciszkiem na prywatnej audiencji w poniedziałek. Nie ujawnił on żadnych dalszych szczegółów dotyczących dokumentu, ani kiedy dokładnie zostanie on opublikowany.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję