Reklama

Niedziela Częstochowska

Co dają kursy i rekolekcje o finansach?

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Reklama

Urszula i Bartosz Buzonowie: Jeszcze w zeszłym roku nie słyszeliśmy o kursie finansowym Crown oraz o rekolekcjach „Bóg, praca i pieniądze”. Dopiero w listopadzie 2017 r. nasi znajomi z kręgu Domowego Kościoła podsunęli nam ulotkę o organizowanych na przełomie stycznia i lutego 2018 r. rekolekcjach „Bóg, praca i pieniądze”. Z chęcią przyjęliśmy ich propozycję i zapisaliśmy się, tym bardziej że chcieliśmy w ferie pojechać na rekolekcje tematyczne. W czasie tego jednego tygodnia nasze myślenie o finansach przeżyło całkowitą rewolucję. Przede wszytkim zaprosiliśmy Pana Boga do naszej sfery finansowej. Uświadomiliśmy sobie, że to wszystko, co posiadamy, to nie jest nasze, tylko Pana Boga, a my mamy tym odpowiednio zarządzać. Wiedzieliśmy, że musimy poukładać po Bożemu nasze finanse, bo są one całkowicie „rozjechane”. Od razu po przejeździe zapisaliśmy się na kurs finansowy Crown i już 20 lutego 2018 r. było dane nam rozpocząć go. Owocem przeżytego kursu jest pogłębienie naszej wiary, codzienne spotkanie ze Słowem Bożym, a ponadto spłacenie naszych kart kredytowych i zamknięcie ich, chęć nadpłaty pozostałych kredytów i przede wszystkim świadomość, by „nie pakować się” w kolejne kredyty i raty, bo ta wolność, którą mamy w sobie po spłaceniu kart i jednego kredytu, jest zdecydowanie lepsza. Także nasze podejście do dawania zmieniło się. Przede wszystkim jest ono systematyczne, a nie okazjonalne. Dzielimy się tym, co mamy (finansami i czasem), z serca i z radością, w wolności, bo „radosnego dawcę miłuje Bóg” (2 Kor 9, 7).

Agnieszka i Jarek Warmonsowie: Na przełomie kwietnia i maja 2017 r. uczestniczyliśmy w rekolekcjach „Bóg, praca i pieniądze” w Koniakowie. Decyzję o wyjeździe podjęliśmy bardzo szybko i spontanicznie w czasie urodzinowej kawy u naszych przyjaciół. Rekolekcje otworzyły nam oczy, jak wiele spraw możemy zmienić w naszym postępowaniu, podejściu do własności (to nie ja jestem właścicielem pieniędzy, tylko Pan Bóg, ja jestem tylko zarządcą), zarządzaniem pieniędzmi i wszystkimi własnościami, umocnieniem jedności małżeńskiej, radzeniem sobie z problemami finansowymi, a przede wszystkim odkryliśmy, jak wiele wskazówek dotyczących finansów przygotował dla nas Pan Bóg w Piśmie Świętym. Owocem tych rekolekcji jest plan spłaty długów i zobowiązań, które wisiały nad nami niczym chmura gradowa. Kolejnymi owocami był 10-tygodniowy kurs finansowy „Crown” od października 2017 r., następnie w lutym 2018 posługa na rekolekcjach „Bóg, praca i pieniądze”, konferencje, kursy i wszelkie inne zaangażowanie do działań o tematyce finansowej w oparciu o Boży plan.

Wiesia i Krzysiek (nazwisko znane redakcji): Czas spędzony na kursie „Crown” i na rekolekcjach „Bóg, praca i pieniądze” był dla nas czasem bardzo owocnym. Powierzyliśmy Bogu wszystko, co mamy, od tego czasu nic nie jest „nasze”, „moje” – Bóg stał się właścicielem naszego majątku. Podzieliliśmy odpowiedzialność, odczuwając ogromną ulgę, bo o wszystko teraz troszczy się Bóg. A my staramy się być wiernymi i dobrymi zarządcami dóbr, które są Boga, a które nam tylko powierzył. Ciągle na nowo budujemy w sobie taką świadomość i staramy się według niej żyć i postępować. Nastąpiło wiele zmian w naszym życiu: postanowiliśmy unikać długów (kredytów i pożyczek), a zatem jak najszybciej spłacić zaciągnięty kredyt, nauczyliśmy się prowadzić budżet domowy, oszczędzamy, dzielimy się – nasze „dawanie” stopniowo wzrastało do 10% dochodów. Dziesięcinę przeznaczamy na sprawy i dzieła Boże, wspieramy potrzebujących i odczuwamy z tego powodu ogromną radość, widzimy też, jak Bóg nam błogosławi i nasze dochody stopniowo wzrastają. Pisząc to świadectwo, dziękujemy Panu, że poprowadził nas tą drogą, bo wiele w życiu rodzinnym, zawodowym, w sprawach finansowych porządkuje się i zmienia na lepsze.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2018-09-19 10:33

Oceń: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Papież Franciszek wzmacnia nadzór nad finansami Watykanu

[ TEMATY ]

Watykan

finanse

Adobe.Stock.pl

Papież Franciszek zatwierdził nowy statut Urzędu Informacji Finansowej Watykanu, który zgodnie z nowymi rozporządzeniami zmienia nazwę na Urząd Nadzoru i Informacji Finansowej. Drobna zmiana nazwy jest w istocie ważnym elementem reformy jaką przeprowadza Ojciec Święty w zakresie przejrzystości i wzmocnienia kontroli w sferze ekonomiczno-finansowej. Nowy statut wejdzie w życie 8 grudnia.

Statut reorganizuje zarządzanie instytucją i na nowo definiuje rolę przewodniczącego i zarządu. Dodanie do nazwy urzędu terminu „nadzór” ma na celu dostosowanie nazwy instytucji do faktycznych zadań, które nałożył na nią Ojciec Święty. „Poza pierwotną funkcją kontrolną i zwalczaniem takich procederów jak „pranie brudnych pieniędzy” i finansowanie terroryzmu, od 2013 r. urząd pełni także funkcje regulacyjne i nadzorcze wobec instytucji, które świadczą usługi finansowe w ramach działalności banku watykańskiego” – wyjaśnia jego przewodniczący Carmelo Barbagallo.
CZYTAJ DALEJ

św. Katarzyna ze Sieny - współpatronka Europy

Niedziela Ogólnopolska 18/2000

[ TEMATY ]

św. Katarzyna Sieneńska

Giovanni Battista Tiepolo

Św. Katarzyna ze Sieny

Św. Katarzyna ze Sieny
W latach, w których żyła Katarzyna (1347-80), Europa, zrodzona na gruzach świętego Imperium Rzymskiego, przeżywała okres swej historii pełen mrocznych cieni. Wspólną cechą całego kontynentu był brak pokoju. Instytucje - na których bazowała poprzednio cywilizacja - Kościół i Cesarstwo przeżywały ciężki kryzys. Konsekwencje tego były wszędzie widoczne. Katarzyna nie pozostała obojętna wobec zdarzeń swoich czasów. Angażowała się w pełni, nawet jeśli to wydawało się dziedziną działalności obcą kobiecie doby średniowiecza, w dodatku bardzo młodej i niewykształconej. Życie wewnętrzne Katarzyny, jej żywa wiara, nadzieja i miłość dały jej oczy, aby widzieć, intuicję i inteligencję, aby rozumieć, energię, aby działać. Niepokoiły ją wojny, toczone przez różne państwa europejskie, zarówno te małe, na ziemi włoskiej, jak i inne, większe. Widziała ich przyczynę w osłabieniu wiary chrześcijańskiej i wartości ewangelicznych, zarówno wśród prostych ludzi, jak i wśród panujących. Był nią też brak wierności Kościołowi i wierności samego Kościoła swoim ideałom. Te dwie niewierności występowały wspólnie. Rzeczywiście, Papież, daleko od swojej siedziby rzymskiej - w Awinionie prowadził życie niezgodne z urzędem następcy Piotra; hierarchowie kościelni byli wybierani według kryteriów obcych świętości Kościoła; degradacja rozprzestrzeniała się od najwyższych szczytów na wszystkie poziomy życia. Obserwując to, Katarzyna cierpiała bardzo i oddała do dyspozycji Kościoła wszystko, co miała i czym była... A kiedy przyszła jej godzina, umarła, potwierdzając, że ofiarowuje swoje życie za Kościół. Krótkie lata jej życia były całkowicie poświęcone tej sprawie. Wiele podróżowała. Była obecna wszędzie tam, gdzie odczuwała, że Bóg ją posyła: w Awinionie, aby wzywać do pokoju między Papieżem a zbuntowaną przeciw niemu Florencją i aby być narzędziem Opatrzności i spowodować powrót Papieża do Rzymu; w różnych miastach Toskanii i całych Włoch, gdzie rozszerzała się jej sława i gdzie stale była wzywana jako rozjemczyni, ryzykowała nawet swoim życiem; w Rzymie, gdzie papież Urban VI pragnął zreformować Kościół, a spowodował jeszcze większe zło: schizmę zachodnią. A tam gdzie Katarzyna nie była obecna osobiście, przybywała przez swoich wysłanników i przez swoje listy. Dla tej sienenki Europa była ziemią, gdzie - jak w ogrodzie - Kościół zapuścił swoje korzenie. "W tym ogrodzie żywią się wszyscy wierni chrześcijanie", którzy tam znajdują "przyjemny i smaczny owoc, czyli - słodkiego i dobrego Jezusa, którego Bóg dał świętemu Kościołowi jako Oblubieńca". Dlatego zapraszała chrześcijańskich książąt, aby " wspomóc tę oblubienicę obmytą we krwi Baranka", gdy tymczasem "dręczą ją i zasmucają wszyscy, zarówno chrześcijanie, jak i niewierni" (list nr 145 - do królowej węgierskiej Elżbiety, córki Władysława Łokietka i matki Ludwika Węgierskiego). A ponieważ pisała do kobiety, chciała poruszyć także jej wrażliwość, dodając: "a w takich sytuacjach powinno się okazać miłość". Z tą samą pasją Katarzyna zwracała się do innych głów państw europejskich: do Karola V, króla Francji, do księcia Ludwika Andegaweńskiego, do Ludwika Węgierskiego, króla Węgier i Polski (list 357) i in. Wzywała do zebrania wszystkich sił, aby zwrócić Europie tych czasów duszę chrześcijańską. Do kondotiera Jana Aguto (list 140) pisała: "Wzajemne prześladowanie chrześcijan jest rzeczą wielce okrutną i nie powinniśmy tak dłużej robić. Trzeba natychmiast zaprzestać tej walki i porzucić nawet myśl o niej". Szczególnie gorące są jej listy do papieży. Do Grzegorza XI (list 206) pisała, aby "z pomocą Bożej łaski stał się przyczyną i narzędziem uspokojenia całego świata". Zwracała się do niego słowami pełnymi zapału, wzywając go do powrotu do Rzymu: "Mówię ci, przybywaj, przybywaj, przybywaj i nie czekaj na czas, bo czas na ciebie nie czeka". "Ojcze święty, bądź człowiekiem odważnym, a nie bojaźliwym". "Ja też, biedna nędznica, nie mogę już dłużej czekać. Żyję, a wydaje mi się, że umieram, gdyż straszliwie cierpię na widok wielkiej obrazy Boga". "Przybywaj, gdyż mówię ci, że groźne wilki położą głowy na twoich kolanach jak łagodne baranki". Katarzyna nie miała jeszcze 30 lat, kiedy tak pisała! Powrót Papieża z Awinionu do Rzymu miał oznaczać nowy sposób życia Papieża i jego Kurii, naśladowanie Chrystusa i Piotra, a więc odnowę Kościoła. Czekało też Papieża inne ważne zadanie: "W ogrodzie zaś posadź wonne kwiaty, czyli takich pasterzy i zarządców, którzy są prawdziwymi sługami Jezusa Chrystusa" - pisała. Miał więc "wyrzucić z ogrodu świętego Kościoła cuchnące kwiaty, śmierdzące nieczystością i zgnilizną", czyli usunąć z odpowiedzialnych stanowisk osoby niegodne. Katarzyna całą sobą pragnęła świętości Kościoła. Apelowała do Papieża, aby pojednał kłócących się władców katolickich i skupił ich wokół jednego wspólnego celu, którym miało być użycie wszystkich sił dla upowszechniania wiary i prawdy. Katarzyna pisała do niego: "Ach, jakże cudownie byłoby ujrzeć lud chrześcijański, dający niewiernym sól wiary" (list 218, do Grzegorza XI). Poprawiwszy się, chrześcijanie mieliby ponieść wiarę niewiernym, jak oddział apostołów pod sztandarem świętego krzyża. Umarła, nie osiągnąwszy wiele. Papież Grzegorz XI wrócił do Rzymu, ale po kilku miesiącach zmarł. Jego następca - Urban VI starał się o reformę, ale działał zbyt radykalnie. Jego przeciwnicy zbuntowali się i wybrali antypapieża. Zaczęła się schizma, która trwała wiele lat. Chrześcijanie nadal walczyli między sobą. Katarzyna umarła, podobna wiekiem (33 lata) i pozorną klęską do swego ukrzyżowanego Mistrza.
CZYTAJ DALEJ

Czy męczeństwo ma sens?

2025-04-30 07:26

[ TEMATY ]

Samuel Pereira

Materiały własne autora

Samuel Pereira

Samuel Pereira

W świecie, w którym słowo „poświęcenie” brzmi jak archaizm, a „heroizm” kojarzy się z naiwnym romantyzmem z lekcji historii, męczeństwo może wydawać się czymś wręcz niezrozumiałym. Czymś z innego porządku – może nawet obcym i niepokojącym. Żyjemy przecież w czasach, w których indywidualizm jest cnotą, a sukces mierzy się liczbą zer na koncie, lajków pod zdjęciem i umiejętnością „dbania o siebie”. Na tym tle ofiara z własnego życia – a więc męczeństwo – wydaje się gestem radykalnym, może wręcz szalonym. A jednak… nie daje spokoju.

Arcybiskup Tadeusz Wojda, podczas obchodów Dnia Męczeństwa Duchowieństwa Polskiego, mówił, że „duszpasterze męczennicy są zaczynem cywilizacji miłości”. W świecie, który coraz bardziej pogrąża się w chaosie aksjologicznym, to zdanie brzmi jak manifest. Jakby ktoś rzucał kamień w szklany ekran nowoczesności i przypominał, że są jeszcze wartości, dla których warto żyć – a czasem nawet umrzeć. Tylko kto dziś w ogóle tak myśli?
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję