Rok temu 18 listopada bp Grzegorz Kaszak poświęcił pomnik dedykowany funkcjonariuszom służb mundurowych, urzędnikom państwowym i samorządowym, którzy poświęcili swoje życie w służbie Bogu, niepodległej Ojczyźnie i społeczeństwu
Wyraził wówczas nadzieję, by monument stał się miejscem, które będzie łączyło służby, a zarazem kultywowało pamięć o ich starszych kolegach. 17 listopada br. słowa księdza biskupa zostały wprowadzone w czyn.
W trzecią niedzielę listopada w sosnowieckiej bazylice katedralnej pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny biskup sosnowiecki przewodniczył Mszy św. w intencji służb mundurowych. Po Liturgii na placu katedralnym odbył się uroczysty apel pamięci. W wydarzeniu udział wzięli m.in.: minister infrastruktury Andrzej Adamczyk, wiceminister sprawiedliwości Michał Wójcik, zastępca prokuratora generalnego Bogdan Święczkowski, komendant główny policji gen. insp. Jarosław Szymczyk, komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej nadbryg. Jacek Kleszczewski, a także duchowieństwo, parlamentarzyści i samorządowcy. Służbę Więzienną reprezentowali dyrektor okręgowy płk Andrzej Baliński oraz dyrektor Aresztu Śledczego w Sosnowcu ppłk Jarosław Lenartowicz. – Spotkaliśmy się po raz piąty, a po raz drugi od odsłonięcia w ubiegłym roku pomnika pamięci funkcjonariuszy państwowych, usytuowanego na placu katedralnym, aby w tak zacnym gronie modlić się w intencji szeroko rozumianych funkcjonariuszy publicznych i samorządowych, którzy oddali życie w służbie Ojczyzny na przestrzeni wieków – powiedział ks. Jan Gaik, proboszcz parafii katedralnej w Sosnowcu.
W homilii bp Grzegorz Kaszak wskazał, że jesteśmy winni pamięć minionym pokoleniom naszych rodaków, którzy przyczynili się do tego, żeby Polska była krajem suwerennym, niepodległym ale i zasobnym. – To oni ciężką pracą przyczynili się do obrony naszej Ojczyzny, odzyskania wolności, ale i utrzymania porządku i ładu prawnego. Cześć i szacunek dla funkcjonariuszy służb mundurowych, dla urzędników państwowych, dla samorządowców! Dzisiaj pragniemy pomnożyć skarb, któremu na imię Polska, oddając cześć i idąc śladem naszych bohaterów – podkreślił hierarcha.
12-metrowy pomnik z orłem w koronie, autorstwa prof. Czesława Dźwigaja, ma w symboliczny sposób uczcić pamięć wszystkich funkcjonariuszy, którzy poświęcili swoje życie służbie. – Kierowaliśmy się potrzebą docenienia całego środowiska, w tym także rodzin mundurowych. Służba państwowa to nie tylko służba samego funkcjonariusza. To także wyrzeczenia ponoszone przez całą jego rodzinę. Mamy nadzieję, że pomnik zjednoczy wszystkich, którzy chcą oddać hołd tym właśnie osobom, a obchodzone co roku uroczystości z pewnością się do tego przyczyniają – powiedziała Sonia Kepper, oficer prasowy Komendy Miejskiej Policji w Sosnowcu.
Apel pamięci
Po Liturgii zebrani goście przeszli na plac katedralny, by wziąć udział w apelu pamięci. Oddana została również salwa honorowa, a przedstawiciele wszystkich służb mundurowych złożyli pod pomnikiem wieńce i wiązanki. Uroczystość była także okazją do wręczenia okolicznościowego dyplomu bp. Grzegorzowi Kaszakowi w uznaniu osiągnięć w popularyzowaniu tradycji i dokonań policji i Medalu Stulecia Utworzenia Policji Państwowej.
Abp Wacław Depo odmawia modlitwę poświęcenia pomnika św. Jana Pawła II
– Tak jak jesteście dzisiaj świadkami poświęcenia tego pomnika, tak bądźcie jego strażnikami – powiedział abp Wacław Depo, metropolita częstochowski, który 18 września przewodniczył Mszy św. w kościele św. Marcina – sanktuarium Matki Bożej Kłobuckiej i poświęcił pomnik św. Jana Pawła II.
Uroczystość wpisała się w trwające do niedzieli 20 września XIX Dni Długoszowskie w Kłobucku zorganizowane przez Ponadregionalne Stowarzyszenie Edukacyjne „Wieniawa”.
Triduum Paschalne przywołuje na myśl historię naszego zbawienia, a tym samym zmusza do wejścia w istotę chrześcijaństwa. Przeżywanie tych najważniejszych wydarzeń zaczyna się w Wielki Czwartek przywołaniem Ostatniej Wieczerzy, a kończy w Wielkanocny Poranek, kiedy zgłębiamy radosną prawdę o zmartwychwstaniu Chrystusa i umacniamy nadzieję naszego zmartwychwstania. Wszystko osadzone jest w przestrzeni i czasie. A sam moment śmierci Pana Jezusa w Wielki Piątek podany jest z detaliczną dokładnością. Z opisu ewangelicznego wiemy, że śmierć naszego Zbawiciela nastąpiła ok. godz. dziewiątej (Mt 27, 46; Mk 15, 34; Łk 23, 44). Jednak zastanawiający jest fakt, że ten ważny moment w zbawieniu świata identyfikujemy jako godzinę piętnastą. Uważamy, że to jest godzina Miłosierdzia Bożego i w tym czasie odmawiana jest Koronka do Miłosierdzia Bożego.
Dlaczego zatem godzina dziewiąta w Jerozolimie jest godziną piętnastą w Polsce? Podbudowani elementarną wiedzą o czasie i doświadczeniami z podróży wiemy, że czas zmienia się wraz z długością geograficzną. Na świecie są ustalone strefy, trzymające się reguły, że co 15 długości geograficznej czas zmienia się o 1 godzinę. Od tej reguły są odstępstwa, burzące idealny układ strefowy. Niemniej, faktem jest, że Polska i Jerozolima leżą w różnych strefach czasowych. Jednak jest to tylko jedna godzina różnicy. Jeśli np. w Jerozolimie jest godzina dziewiąta, to wtedy w Polsce jest godzina ósma. Zatem różnica czasu wynikająca z położenia w różnych strefach czasowych nie rozwiązuje problemu zawartego w tytułowym pytaniu, a raczej go pogłębia.
Jednak rozwiązanie problemu nie jest trudne. Potrzeba tylko uświadomienia niektórych faktów związanych z pomiarem czasu. Przede wszystkim trzeba mieć na uwadze, że pomiar czasu wiąże się zarówno z ruchem obrotowym, jak i ruchem obiegowym Ziemi. I od tego nie jesteśmy uwolnieni teraz, gdy w nauce i technice funkcjonuje już pojęcie czasu atomowego, co umożliwia jego precyzyjny pomiar. Żadnej precyzji nie mogło być dwa tysiące lat temu. Wtedy nawet nie zdawano sobie sprawy z ruchów Ziemi, bo jak wiadomo heliocentryczny system budowy świata udokumentowany przez Mikołaja Kopernika powstał ok. 1500 lat później. Jednak brak teoretycznego uzasadnienia nie zmniejsza skutków odczuwania tych ruchów przez człowieka.
Nasze życie zawsze było związane ze wschodem i zachodem słońca oraz z porami roku. A to są najbardziej odczuwane skutki ruchów Ziemi, miejsca naszej planety we wszechświecie, kształtu orbity Ziemi w ruchu obiegowym i ustawienia osi ziemskiej do orbity obiegu. To wszystko składa się na prawidłowości, które możemy zaobserwować. Z tych prawidłowości dla naszych wyjaśnień ważne jest to, że czas obrotu Ziemi trwa dobę, która dzieli się na dzień i noc. Ale dzień i noc na ogół nie są sobie równe. Nie wchodząc w astronomiczne zawiłości precyzji pomiaru czasu możemy przyjąć, że jedynie na równiku zawsze dzień równy jest nocy. Im dalej na północ lub południe od równika, dystans między długością dnia a długością nocy się zwiększa - w zimie na korzyść dłuższej nocy, a w lecie dłuższego dnia. W okolicy równika zatem można względnie dokładnie posługiwać się czasem słonecznym, dzieląc czas od wschodu do zachodu słońca na 12 jednostek zwanych godzinami. Wprawdzie okolice Jerozolimy nie leżą w strefie równikowej, ale różnica między długością między dniem a nocą nie jest tak duża jak u nas. W czasach życia Chrystusa liczono dni jako czas od wschodu do zachodu słońca. Część czasu od wschodu do zachodu słońca stanowiła jedną godzinę. Potwierdzenie tego znajdujemy w Ewangelii św. Jana „Czyż dzień nie liczy dwunastu godzin?” (J. 11, 9). I to jest rozwiązaniem tytułowego problemu. Godzina wschodu to była godzina zerowa. Tymczasem teraz godzina zerowa to północ, początek doby. Stąd współcześnie zachodzi potrzeba uwspółcześnienia godziny śmierci Chrystusa o sześć godzin w stosunku do opisu biblijnego. I wszystko się zgadza: godzina dziewiąta według ówczesnego pomiaru czasu w Jerozolimie to godzina piętnasta dziś. Rozważanie o czasie pomoże też w zrozumieniu przypowieści o robotnikach w winnicy (Mt 20, 1-17), a zwłaszcza wyjaśni dlaczego, ci, którzy przyszli o jedenastej, pracowali tylko jedną godzinę. O godzinie dwunastej zachodziło słońce i zapadała noc, a w nocy upływ czasu był inaczej mierzony. Tu wykorzystywano pianie koguta, czego też nie pomija dobrze wszystkim znany biblijny opis.
Setki chrześcijan różnych wyznań zgromadziło się w Wielki Piątek na tradycyjnej procesji Drogi Krzyżowej na Starym Mieście w Jerozolimie. Przy letniej pogodzie pielgrzymi przeszli wzdłuż Via Dolorosa, aby modlić się przy 14. stacjach męki Jezusa, od wyroku do ukrzyżowania i grobu. Z powodu wojny wśród uczestników było znacznie mniej zagranicznych grup pielgrzymkowych niż w poprzednich latach.
Od wczesnych godzin porannych wierni różnych Kościołów, często niosący misternie zdobione krzyże, szli ulicami jerozolimskiego Starego Miasta. Procesje Drogi Krzyżowej rozpoczęli licznie zgromadzeni etiopscy chrześcijanie, a następnie wierni grecko-prawosławni, którzy wyruszyli z dużym opóźnieniem. Następnie katolicy obrządku łacińskiego dołączyli do franciszkanów. Za nimi podążali arabskojęzyczni katolicy jerozolimscy. Izraelska policja zabezpieczyła trasę, która zakończyła się przy Bazylice Grobu Pańskiego.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
