Reklama

Niedziela Sosnowiecka

Otwarte na nowe wyzwania

O współczesnej działalności Zgromadzenia – z s. Konradą Zofią Dubel, Karmelitanką Dzieciątka Jezus – rozmawia Piotr Lorenc.

Niedziela sosnowiecka 35/2021, str. IV

[ TEMATY ]

Siostry Karmelitanki Dzieciątka Jezus

Archiwum Generalne Zgromadzenia

Dzieci z przedszkola prowadzonego przez siostry w Ksawerowie

Dzieci z przedszkola prowadzonego przez siostry w Ksawerowie

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Piotr Lorenc: W jakich krajach siostry pracują obecnie i jaką działalność prowadzą?

S. Konrada Dubel: Jeszcze za życia ojca założyciela Anzelma Gądka, podczas Kapituły Generalnej w 1969 r., zgromadzenie podjęło soborowe wezwanie do pracy misyjnej. W 1973 r. pierwsze cztery nasze misjonarki wyjechały do Afryki. Wkrótce więc będziemy obchodzić jubileusz 50-lecia obecności Karmelitanek Dzieciątka Jezus na Czarnym Lądzie. Po 15 latach otworzyłyśmy w Burundi nowicjat dla tubylczych powołań. Dziś, można tak powiedzieć, jest to może najbardziej prężny człon Zgromadzenia. Obecnie siostry pracują w trzech krajach afrykańskich: Burundi, Rwandzie i Kamerunie, łącznie w 7 wspólnotach. Jeśli kierować się statystyką, to z Afryki pochodzi 57 sióstr, będących na rożnych stopniach formacji. Także one same pragną być misjonarkami i rzeczywiście są posyłane przez przełożonych np. z Burundi do Kamerunu czy do Francji. Na misjach, oprócz pomocy duszpasterskiej przy parafiach, siostry prowadzą szerszą działalność charytatywną i wychowawczą. Rozwijają własne dzieła, jak przedszkola, szkoły podstawowe i zawodowe, ale także przychodnie medyczne i szpitale. Jako wotum z okazji 100-lecia Zgromadzenia została wybudowana szkoła w Gitega-Songa w Burundi.

Ale nie tylko Afryka jest objęta działalnością apostolską sióstr...

Od lat 70. XX wieku zakładałyśmy także domy w Europie Zachodniej, zwłaszcza we Włoszech i Austrii. Później, po upadku „żelaznej kurtyny” i rozpadzie Związku Radzieckiego, podjęłyśmy pracę ewangelizacyjną w krajach sąsiadujących z Polską. Jest to spełnienie wizji proroczej o. Gądka, który już w latach 50. polecił siostrom, by uczyły się języka rosyjskiego, gdyż trzeba będzie iść z Ewangelią na Wschód. To się stało na naszych oczach. Już w 1990 r. rozpoczęłyśmy tam pracę i fundacje. Aktualnie, w Europie, poza Polską, nasze wspólnoty żyją i pracują w 7 krajach: na Ukrainie, Białorusi, Łotwie, Słowacji, w Czechach, Francji i we Włoszech. Na terenie tych krajów znajduje się 13 domów zakonnych, w tym dom formacyjny we Francji dla powołań z Europy Zachodniej i Ameryki Łacińskiej. Z wymienionych krajów pochodzi łącznie 40 sióstr.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Jak liczne jest Zgromadzenie? Jak wygląda jego struktura i praca?

Aktualnie nasze zgromadzenie prowadzi życie modlitwy i działalności apostolskiej w 11 krajach, w 50 wspólnotach, liczących łącznie ok. 450 sióstr, pochodzących z 13 krajów świata. W okresie od 1921 do 2021 r. zmarło ponad 170 sióstr. Wierzymy, że te siostry, które położyły swoją ofiarę życia i pracy w fundamenty naszego „dziś”, wraz z naszymi świątobliwymi założycielami o. Anzelmem Gądkiem i m. Teresą Kierocińską, wstawiają się za nami u Dzieciątka Jezus. Dom generalny zgromadzenia znajduje się w Markach k. Warszawy. Na terenie Polski znajduje się aktualnie 30 wspólnot, które od 1990 r. należą odpowiednio do trzech prowincji: wrocławskiej, krakowskiej i łódzkiej. Siostry Karmelitanki Dzieciątka Jezus pomagają w pracy duszpasterskiej przy parafiach jako katechetki, organistki, zakrystianki, włączają się w pracę charytatywną, prowadzą chóry, bractwa Dzieciątka Jezus i inne grupy modlitewne. Przy swoich klasztorach prowadzimy własne dzieła, jak: domy rekolekcyjne dla młodzieży i dorosłych, przedszkola, świetlice dla dzieci czy też warsztaty terapii zajęciowej. Na misjach w Afryce, oprócz pomocy duszpasterskiej przy parafiach, jak katechizacja i katechumenaty, prowadzimy szerszą działalność charytatywną i wychowawczą, własne przedszkola, szkoły, ale także przychodnie medyczne i szpitale.

Na jakim etapie znajduje się proces beatyfikacyjny założycieli zgromadzenia, sługi Bożego Anzelma Gądka i czcigodnej sługi Bożej Teresy Kierocińskiej?

Procesy beatyfikacyjne naszych założycieli są jeszcze w toku. Dochodzenie kanoniczne w sprawie m. Teresy od św. Józefa, współzałożycielki, zostało zakończone wydaniem przez papieża Franciszka w dniu 3 maja 2013 r. dekretu o heroiczności cnót i nadaniem jej tytułu: czcigodna sługa Boża. Modlimy się wszyscy o cud za jej przyczyną, potrzebny do jej wyniesienia na ołtarze. Natomiast proces beatyfikacyjny sługi Bożego o. Anzelma od św. Andrzeja Corsini, naszego założyciela, trwa jeszcze w fazie rzymskiej. Aktualnie jest opracowywane positio o heroiczności jego cnót, czym właśnie ja się zajmuję.

Jakie wyzwania stoją dziś przed Zgromadzeniem, jak siostry je odczytują?

Z perspektywy 100 lat możemy z pokorą, ale i wdzięcznością stwierdzić, że spełniły się słowa o. Gądka, który do pierwszej wspólnoty w Sosnowcu, borykającej się z wielkimi trudnościami, w 1922 r. pisał: „Ciągle o was myślę i ciągle się modlę, i ufam, że Pan Jezus da wam to, co potrzeba i uczyni was, z ziarnka gorczycznego, drzewem wielkim”. Musimy ciągle „aktualizować” nasze życie wiary ze znakami czasu, by wiernie spełniać naszą misję w Kościele, do jakiej zostałyśmy powołane przez natchnienie i charyzmat udzielony założycielom. Na pewno trzeba nam prosić o nowe powołania i nowy powiew Ducha Miłości, by rozżarzył w nas dar wiary, konieczny do podejmowania z odwagą i nadzieją nowych wyzwań, i by z radością głosić dzisiejszemu światu dar dziecięctwa Bożego.

2021-08-24 12:40

Ocena: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Siostry Dzieciątka Jezus

Są z nami od 98 lat. Swoje życie zakonne wzorują na osobie Chrystusa-Dzieciątka.

Wobec Boga starają się być jak dzieci – ufne, oddane, przekonane o Jego bezwarunkowej miłości do wszystkich ludzi. I tą miłość niosą do wszystkich osób, do których Bóg je posyła.

CZYTAJ DALEJ

Ks. Piotr Pawlukiewicz: Bóg nie może się na Ciebie doczekać!

2024-03-27 07:20

[ TEMATY ]

ks. Piotr Pawlukiewicz

B.M. Sztajner/Niedziela

ks. Piotr Pawlukiewicz (1960 – 2020) wygłosił tysiące kazań

ks. Piotr Pawlukiewicz (1960 – 2020) wygłosił tysiące kazań

Pomyślałem sobie: „Boże, ta babcia nawet jeszcze Komunii Świętej nie przyjęła, a już się w niej wyzwalają czyny miłości. Jaka ta miłość jest niecierpliwa! Jak się nie może doczekać!”. Tak samo nie może się doczekać Bóg. Na ciebie.

Jeszcze jeden fragment Ewangelii. Pozornie też wam znany, ale czy na pewno? „Pewien człowiek miał dwóch synów. Młodszy z nich rzekł do ojca: «Ojcze, daj mi część majątku, która na mnie przypada». Podzielił więc majątek między nich. Niedługo potem młodszy syn, zabrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony i tam roztrwonił swój majątek, żyjąc rozrzutnie. A gdy wszystko wydał, nastał ciężki głód w owej krainie i on sam zaczął cierpieć niedostatek. Poszedł i przystał do jednego z obywateli owej krainy, a ten posłał go na swoje pola, żeby pasł świnie. Pragnął on napełnić swój żołądek strąkami, którymi żywiły się świnie, lecz nikt mu ich nie dawał. Wtedy zastanowił się i rzekł: Iluż to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu z głodu ginę. Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie; już nie jestem godzien nazywać się twoim synem: uczyń mię choćby jednym z najemników. Wybrał się więc i poszedł do swojego ojca. A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go. A syn rzekł do niego: «Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem». Lecz ojciec rzekł do swoich sług: «Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi! Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i bawić się, ponieważ ten mój syn był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się». I zaczęli się bawić. Tymczasem starszy jego syn przebywał na polu. Gdy wracał i był blisko domu, usłyszał muzykę i tańce. Przywołał jednego ze sług i pytał go, co to ma znaczyć. Ten mu rzekł: «Twój brat powrócił, a ojciec twój kazał zabić utuczone cielę, ponieważ odzyskał go zdrowego ». Na to rozgniewał się i nie chciał wejść; wtedy ojciec jego wyszedł i tłumaczył mu. Lecz on odpowiedział ojcu: «Oto tyle lat ci służę i nigdy nie przekroczyłem twojego rozkazu; ale mnie nie dałeś nigdy koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi. Skoro jednak wrócił ten syn twój, który roztrwonił twój majątek z nierządnicami, kazałeś zabić dla niego utuczone cielę». Lecz on mu odpowiedział: «Moje dziecko, ty zawsze jesteś przy mnie i wszystko moje do ciebie należy. A trzeba się weselić i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył, zaginął, a odnalazł się»”*.

CZYTAJ DALEJ

Śp. bp Ryszard Karpiński. Tablica nagrobna i portret

2024-03-28 11:13

Katarzyna Artymiak

W kryptach kościoła św. Piotra w Lublinie umieszczono tablicę grobową i portret śp. bp. Ryszarda Karpińskiego.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję