Reklama

Wiara

Życie utkane z cudów

Świat, w którym żyjemy, jest piękny, ale i okrutny. Możemy powiedzieć, że woła o cud, o Bożą interwencję.

Niedziela Ogólnopolska 14/2022, str. 70-71

[ TEMATY ]

cuda

Commons.wikimedia.org, Adobe Stock, montaż: Anna Wiśnicka

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Tam, gdzie wierzący widzą cuda codziennie, nigdy nie zobaczą ich ci, którzy mają zamknięte umysł i serce. To, co dla jednego jest cudem, dla innego może być zwykłym przypadkiem, zbiegiem okoliczności.

Oczy dziecka

Pamiętam setki moich wysłuchanych modlitw. Przy żadnej z nich nie zostały zawieszone prawa natury ani nie działy się rzeczy spektakularne. Ale czyż to nie cud, że działy się rzeczy, co prawda możliwe, ale mało prawdopodobne, właśnie wtedy, kiedy o nie prosiłem?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Aby zobaczyć cud, trzeba mieć oczy dziecka. Trzeba być jak dziecko, które całym sobą ufa, całym sobą zdaje się na Tego, który może mu przyjść w trudnej chwili z pomocą. Cuda się dzieją, kiedy wiem, że już w mym życiu nie mogę nic, ale jest Ktoś, kto może wszystko.

W takiej sytuacji był naród izraelski w niewoli egipskiej. Był „garstką” pogardzanych niewolników, która nijak nie mogła się równać z potęgą Egiptu. A jednak Panu spodobało się wywieść swój lud „ręką potężną, wyciągniętym ramieniem”. On doświadczył Egipt plagami i przeprowadził Izrael przez morze, a zatopił rydwany faraona, jego konie i jeźdźców. „On sam cudów wielkich dokonał”, a Izrael tylko je oglądał z szeroko otwartymi oczami dziecka i wysławiał Pana, że „Jego łaska na wieki”.

Pan dał zwyciężyć Dawidowi Goliata, a Samsonowi pomścić się na Filistynach. Wszystko to można by wyjaśnić tylko po ludzku, ale ci wielcy pokorni ludzie wiedzieli, że za tymi wydarzeniami stoi Pan, do którego się modlili, którego wzywali w potrzebie.

Cud cudów

Cuda to znaki paschalne. Znaki, które się dzieją, kiedy przechodzi Pan i wzywa swój lud, by za Nim ruszył w drogę. Pascha to cud cudów – to przejście ze śmierci do życia, z niewoli do wolności, z lęku do miłości. Pascha to dzieło Boga, który zaprasza człowieka do współdziałania w duchu wolności. Nie ma cudów poza paschalną interwencją Boga w świat, poza Paschą, która jako historyczne wydarzenie przyjmuje wymiar kosmiczny.

Reklama

Cuda, których dokonuje na kartach Ewangelii Jezus, też mają wymiar paschalny. Dlatego nazywa On przewrotnym pokolenie ludzi, które żąda od Niego znaku, i zapewnia, że żaden znak nie będzie dany poza znakiem Jonasza. Znakiem jest sam Jezus, ze swoim słowem i czynem. Cudów doświadczają jedynie ci, którzy są gotowi pójść za Nim, którzy rozpoznają w Nim Bożego Mesjasza, którzy wyruszą z Nim w egzystencjalną paschalną wędrówkę.

Na tej drodze wszystko jest cudem. Cudem jest chrzest, który gładzi grzechy i daje godność dziecka Bożego; cudem jest dar Ducha, który przemienia ludzkie serce w miłość, i to miłość ukrzyżowaną, aż po miłość nieprzyjaciół... Cudem jest Eucharystia – Chleb Paschalny!

Cudem jest, że prześladowani, fałszywie oskarżani, ubodzy, ostatni są błogosławieni, szczęśliwi. To oni najlepiej widzą cuda i znaki, ponieważ są najmocniej zanurzeni w Passze Pana. Oni też, kiedy głoszą Ewangelię światu, czynią cuda w imię Pana, aby przepowiadane słowo zostało potwierdzone Jego mocą.

Synowie światłości

Wielu świętych nazywamy cudotwórcami. Mogli oni działać znaki w imię Boże tylko dlatego, że stali się na wskroś ludźmi uchrystusowionymi, Christoforos – niosącymi Chrystusa: swym słowem, ale przede wszystkim całym swym życiem, własną osobą. Chrystus w nich zamieszkał i ich przemienił w synów światłości. Zawładnął ich sercem, umysłem, duszą i ciałem, a oni dali się pociągnąć słodkim więzom Jego miłości i oddali mu się cali na służbę. Ich życie stało się znakiem Paschy, znakiem Ewangelii, znakiem mocy miłości Boga, który pokonuje wszelkie zło i pisze dzieje świata.

Nie mniejszym cudem było wyproszone przez św. Monikę nawrócenie jej syna Augustyna niż wskrzeszenie Piotra, syna Falisławy, przez św. Jacka Odrowąża. Tyle samo było cudownych spowiedzi przy konfesjonale Ojca Pio, co wyproszonych przez niego uzdrowień dla ciała. Życie świętych utkane jest z cudów – i z tych spektakularnych, i z tych niewidocznych dla oka. Są oni ludźmi na tym świecie, ze wszystkim, co zwyczajnie ludzkie, ale są już nie z tego świata.

Reklama

Wołanie o cud

Świat, w którym żyjemy, jest piękny, ale i okrutny. Możemy powiedzieć, że woła o cud, o Bożą interwencję. Pisał o tym św. Paweł w Liście do Rzymian: „Sądzę bowiem, że cierpień teraźniejszych nie można stawiać na równi z chwałą, która ma się w nas objawić. Bo stworzenie z upragnieniem oczekuje objawienia się synów Bożych. Stworzenie bowiem zostało poddane marności – nie z własnej chęci, ale ze względu na Tego, który je poddał – w nadziei, że również i ono zostanie wyzwolone z niewoli zepsucia, by uczestniczyć w wolności i chwale dzieci Bożych. Wiemy przecież, że całe stworzenie aż dotąd jęczy i wzdycha w bólach rodzenia” (Rz 8, 18-22).

Cudów i znaków w czasie, w którym żyjemy – technicyzacji i przemocy, porzucenia przez wielu Boga i Ewangelii; gloryfikacji tego, co ludzkie i doczesne – potrzebujemy wszyscy. Jezus zapewnia nas, że one będą się działy, jeśli bez trzosa, bez sandałów, bez dwóch sukien ruszymy głosić Ewangelię. „I rzekł do nich: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, i ci odzyskają zdrowie»” (Mk 16, 15-18).

Cud nie tylko ukoi ból ciała lub ducha. Jest on też oknem na inny świat, na świat Bożej hojności miłosierdzia, na świat Bożego życia, które udziela się szczodrze pokładającym ufność w łasce. Cud sprawia, że na drodze naśladowania Jezusa Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego niespodziewanie mamy przez chwilę siedmiomilowe buty, które pozwalają nam biec jak w sprincie i pomnażać w sercu moc miłości.

Reklama

Bóg jest hojnym dawcą. Życie tysięcy świętych poświadcza, że działa On dziś nie inaczej niż w historii opisanej na kartach Biblii.

Zechciejmy tylko pójść za Panem, podjąć ryzyko paschalnej drogi, a zobaczymy znów wielkie dzieła Pana – bo Jego łaska na wieki! ?

2022-03-29 12:16

Ocena: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

„Cud” w Cieszynie

Osoby przyjeżdżające do Cieszyna w celach turystycznych, w punktach zwiedzania uwzględniają Wzgórze Zamkowe, które uchodzi za swego rodzaju atrakcję turystyczną miasta. Tam znajduje się chociażby najstarszy zabytkowy kościół Śląska Cieszyńskiego – rotunda św. Mikołaja, a także Wieża Piastowska czy zamek.

CZYTAJ DALEJ

Msza św. Wieczerzy Pańskiej w Wielki Czwartek rozpoczyna obchody Triduum Paschalnego

2024-03-28 07:18

[ TEMATY ]

Wielki Czwartek

Karol Porwich/Niedziela

Mszą Wieczerzy Pańskiej w Wielki Czwartek rozpoczynają się w Kościele katolickim obchody Triduum Paschalnego - trzydniowe celebracje obejmujące misterium Chrystusa ukrzyżowanego, pogrzebanego i zmartwychwstałego. Liturgia tego dnia odwołuje się do wydarzeń w Wieczerniku, kiedy Jezus ustanowił dwa sakramenty: kapłaństwa i Eucharystii.

Liturgista, ks. prof. Piotr Kulbacki z Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego powiedział PAP, że część pierwsza Triduum - misterium Chrystusa ukrzyżowanego - rozpoczyna się Mszą Wieczerzy Pańskiej (Wielki Czwartek) i trwa do Liturgii na cześć Męki Pańskiej (Wielki Piątek). Po tej liturgii rozpoczyna się dzień drugi - obchód misterium Chrystusa pogrzebanego, trwający przez całą Wielką Sobotę. Nocna Wigilia Paschalna rozpoczyna trzeci dzień - misterium Chrystusa zmartwychwstałego – obchód trwający do nieszporów Niedzieli Zmartwychwstania.

CZYTAJ DALEJ

Rozważania na Niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego: szatan połknął haczyk

2024-03-28 23:26

[ TEMATY ]

rozważania

ks. Marek Studenski

Materiał prasowy

Jak wygląda walka dobra ze złem na zupełnie innym, nieuchwytnym poziomie? Jak to możliwe, że szatan, będący ucieleśnieniem zła, może zostać oszukany i pokonany przez dobro?

Zagłębimy się w niezwykłą historię i symbolikę Hortus deliciarum (grodu rozkoszy) Herrady z Landsbergu (ok. 1180). Ten odcinek to nie tylko opowieść o starciu duchowych sił, ale także głębokie przemyślenia na temat tego, jak każdy z nas może stawić czoła pokusom i trudnościom, wykorzystując mądrość przekazywaną przez wieki.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję