To było bardzo ważne wydarzenie dla środowiska teologów polskich i Kościoła kieleckiego. 10 lat od śmierci wybitnego biblisty, profesora Wyższego Seminarium Duchownego ks. prof. dr hab. Józefa Kudasiewicza naukowcy tej dziedziny z różnych ośrodków dyskutowali o miejscu teologa w Kościele i we współczesnym świecie.

Sympozjum, które zgromadziło znamienitych prelegentów i wielu słuchaczy, rozpoczęło się Mszą św. w kaplicy seminaryjnej, której przewodniczył bp Jan Piotrowski.

Stawać się sługą Słowa

Jaki był cel sympozjum? Dobrze wyjaśnił to rektor WSD ks. dr hab. Paweł Tambor, witając gości i uczestników. – Bóg odkrywany przez ks. Kudasiewicza domagał się zaangażowania pełnego i bez kompromisu. Bóg, w którego poznanie człowiek angażuje się całkowicie, zaprasza do przeżycia przygody, spotkania z osobową Prawdą, Drogą i Życiem. Rektor zaznaczył, że sympozjum nie będzie „upamiętnieniem Księdza Profesora w znaczeniu analizy jego własnego dorobku” – czego sam by sobie nie życzył. – Upamiętniamy i chcemy naśladować jego charakter stawania się uczniem i sługą Słowa, mistrzem Słowa i nauczycielem Słowa, szukając prawdy Bożej w różnych kontekstach pracy badawczej, dydaktycznej i duszpasterskiej. Za podjęcie się trudu merytorycznego przygotowania konferencji rektor podziękował ks. prof. Marcinowi Kowalskiemu, pracownikowi Sekcji Nauk Biblijnych Wydziału Teologii KUL oraz WSD w Kielcach.

Biblia to nasza ojczyzna

Bp Jan Piotrowski podczas otwarcia sympozjum powiedział, że „Biblia to nasza ojczyzna, to nasz kraj”. Jak podkreślił „żeby Bóg znalazł miejsce w ludzkim sercu, potrzeba słowa, potrzeba otwarcia”. Życzył wszystkim, aby sympozjum „sięgające Boga i prawdy o Jezusie Chrystusie, naszym Odkupicielu, rodziło w sercach wiosnę duchowej odnowy”.

Konferencję otwarło wystąpienie ks. prof. dr hab. Henryka Witczyka „Bóg – Ojciec Jezusa Chrystusa i Ojciec nasz. Misterium miłości i życia”. Przypomniał on, że poznawanie Pana Boga jako Ojca, Syna i Ducha Świętego stanowiło główny nurt aktywności naukowo-badawczej i dydaktycznej ks. prof. Józefa Kudasiewicza. „Profesor zadbał o to, aby jego całożyciowy dorobek w tym zakresie został zebrany usystematyzowany i wydany”, przez co dziedzictwo to zostało zachowane.

Odpowiedź jest tylko w Chrystusie

Pierwszą część sympozjum zakończył swoim wystąpieniem ks. prof. dr hab. Stanisław Dyk, który mówił o „aktualizacji słowa Bożego w przepowiadaniu”. Ks. Dyk podkreślał, że głosy, iż „chrześcijaństwo i sama Ewangelia jest już przebrzmiała” oraz „że nie ma temu światu nic do powiedzenia”, są nieprawdziwe. Zaznaczył, że „człowiek każdego czasu, każdego pokolenia i kultury, nigdzie nie znajdzie odpowiedzi na swoje pytania, jak tylko w Chrystusie”. Zgodził się z twierdzeniem, że skończyło się „chrześcijaństwo masowe”, natomiast nie skończyły się „moc, nowość, oryginalność Słowa Bożego”. – Jestem przekonany, że „żyjemy w epoce przedchrześcijańskiej, a nie postchrześcijańskiej” – podkreślał.

Wyzwania nowej ewangelizacji

O „Łukaszowej perspektywie roli Maryi w historii zbawienia” oraz o ks. Kudasiewiczu i jego zaleceniach do słuchaczy mówił dr hab. Krzysztof Mielcarek. Przypominał, że „najpierw trzeba nauczyć się rozumieć tę ikonę, którą Bóg przekazał przez konkretnego Ewangelistę”. O „Biblii w polskiej poezji współczesnej” mówiła dr hab. Małgorzata Krzysztofik, podając przykłady twórczości polskich autorów. Ks. dr hab. Miłosz Hołda w swojej prelekcji nakreślał potrzeby używania w dzisiejszym świecie nowych narzędzi, zarówno pedagogicznych, homiletycznych, jak i pastoralnych, by przekaz ewangeliczny był skuteczniejszy. Jak zauważył, aby trafić z Ewangelią do ludzi współczesnego świata, trzeba „dobrze znać i rozumieć adresatów orędzia”. Sympozjum zakończył wykładem ks. dr hab. Rafał Dudała, poświęcając swoje wystąpienie zagadnieniu „Ewangelii zsekularyzowanego świata”. Przytaczał on m.in. dane, które obrazują pogłębiające się tendencje odchodzenia Polaków od wiary.

Miłość mojego życia

Sympozjum stało się okazją do żywej dyskusji, stawiania ważnych pytań dotyczących kondycji wiary współczesnego człowieka, ale i roli teologii w przybliżaniu światu Boga, który go ukochał i zbawił. I w tym kontekście ks. Józef Kudasiewicz, który całe swoje życie przybliżał żywe Słowo Boga, pokazując jego aktualność i moc, byłby zadowolony z wydarzenia.

O swoim studiowaniu śp. ks. prof. Kudasiewicz mówił: „To był mój kairos. Po powołaniu chrześcijańskim, kapłańskim to była największa łaska mojego życia. Toczy się ono od tego czasu między Starym a Nowym Testamentem, jestem zafascynowany Biblią, która jest wielką radością i miłością mojego życia”. Oby każdy z nas mógł tak powiedzieć, czytając tę Księgę.

O Biblii w dialogu z judaizmem

W aspekcie zgłębiania nauk biblijnych i budowania dialogu z judaizmem ważne jest, powołane na KUL 17 października Centrum Relacji Katolicko-Żydowskich im. J. Heschela, którego dyrektorem jest ks. prof. Mirosław Stanisław Wróbel, dyrektor instytutu Nauk Biblijnych KUL. W rozmowie z „Niedzielą” przybliżył inicjatywę.

– Siedziba Centrum mieści się przy ul. Spokojnej 1 w Lublinie. Otwarto ją 5 grudnia, w obecności ambasadora Izraela i Niemiec. To symboliczne miejsce, w którym mieścił się sztab tzw. Akcji Reinhardt, mającej na celu eksterminację Żydów. Nasze Centrum jest jednostką badawczo-edukacyjną. Jej celem jest tworzenie relacji z wyznawcami judaizmu i na gruncie biblijnym, historycznym, poszukiwanie dialogu, który jest tak istotny i ważny. Pobłogosławił je papież Franciszek. Realizujemy tutaj różne projekty. Np. od pierwszej niedzieli Adwentu rabini komentują teksty niedzielnych Ewangelii, oczywiście wydobywając jakiś aspekt, który może się okazać ciekawy, cenny do lepszego zrozumienia danego fragmentu Ewangelii. Natomiast katoliccy egzegeci, profesorowie będą komentować w takim kluczu chrystologicznym midrasze, które są czytane przez Żydów co sobotę w synagogach. Teksty będą także tłumaczone na języki: polski, angielski i hebrajski, dzięki czemu będą mogły docierać do rzeszy ludzi, pokazując żywotność Słowa Bożego, jak to Słowo oddziałuje na poszczególne wspólnoty. Mamy taką nadzieję, że Słowo będzie otwierać także oczy wielu słuchaczom. Będąc w Jerozolimie, udało nam się nawiązać kontakty z wieloma Żydami, którzy dzisiaj z podziwem patrzą na Polaków, którzy otwarli się na uchodźców, kiedy wybuchła wojna na Ukrainie. Jest zupełna zmiana nastawienia do Polski i do Polaków i chęć wielkiej współpracy, przemienienia tej długiej historii, wzajemnych niechęci wzajemnego oskarżania, na konstruktywne budowanie mostów, gdzie możemy zrzucić zasłonę na to co złe, a szukać porozumienia i dialogu.