Reklama

Niedziela Lubelska

Skromny robotnik w winnicy Pańskiej

Trwajcie mocno w wierze! – to główne przesłanie duchowego testamentu papieża seniora Benedykta XVI.

Niedziela lubelska 3/2023, str. IV

[ TEMATY ]

Benedykt XVI

Katarzyna Artymiak

2 stycznia 2023 r. Pożegnanie papieża seniora w Bazylice św. Piotra

2 stycznia 2023 r. Pożegnanie papieża seniora w Bazylice św. Piotra

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Ostatni dzień 2022 r. zapisał się w historii Kościoła i świata odejściem do domu Ojca papieża seniora Benedykta XVI. 265. namiestnik Chrystusa na ziemi zmarł w klasztorze Mater Ecclesiae w Ogrodach Watykańskich po 95 latach życia wypełnionego mocną wiarą oraz miłością Boga i bliźniego. Był najbliższym i najbardziej zaufanym współpracownikiem Ojca Świętego Jana Pawła II, a także rozpoczął jego proces beatyfikacyjny, który doprowadził do wyniesienia na ołtarze papieża z Polski. Wpisał się w serca i serdeczną pamięć milionów ludzi, w tym mieszkańców Lublina i naszej diecezji.

Pełen wiary i miłości

Papież Benedykt XVI żywił ogromny szacunek do Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Jako kard. Joseph Ratzinger w 1988 r. odwiedził Lublin i przyjął tytuł doktora honoris causa KUL. 30 lat później, w 2018 r. z okazji 100-lecia najstarszej lubelskiej uczelni gościł w Watykanie delegację uniwersytetu i skierował do społeczności akademickiej wyjątkowe przemówienie. Polskę nazwał w nim „bastionem chrześcijaństwa”.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Ważnym związkiem Benedykta XVI z KUL jest uzyskanie z Watykanu w 2011 r. prawa wyłączności do wydania drukiem w formie książkowej tekstów kard. Ratzingera w serii Opera Omnia Josepha Ratzingera, w łącznej liczbie 16 tomów. Dzięki tej publikacji myśl jednego z najwybitniejszych teologów w historii Kościoła katolickiego jest dostępna w języku polskim.

Co zostawił nam w spuściźnie? Przede wszystkim głęboką teologię, ale też swoją niezachwianą wiarę, miłość do Boga, Kościoła i drugiego człowieka. Kto go bliżej poznał, był urzeczony jego ciepłem, szacunkiem i ogromnym taktem. W rozmowie ujmował przepięknym uśmiechem i tym, że zawsze patrzył prosto w oczy. Nie okazywał zniecierpliwienia. Nawet jedna minuta, którą poświęcał drugiemu człowiekowi, była w pełni dla niego. Miał ogromny szacunek do Polaków, co wyraził wybór Polski jako państwa, do którego udał się w swoją pierwszą podróż apostolską. Szczera sympatia była widoczna także w spontanicznych sytuacjach. Gdy tylko dowiedział się, że ktoś jest Polakiem, żywo reagował swoim przepięknym, ciepłym uśmiechem i roześmianymi oczyma. Rozpoznawał język polski i podjął się trudu czytania tekstów pozdrowień po polsku.

Reklama

Wielu Polaków odwdzięczyło się zmarłemu Ojcu Świętemu i już wcześnie rano 2 stycznia ustawiło się w kolejkę, by w Bazylice św. Piotra oddać ostatni hołd Benedyktowi XVI. Polacy nie kryli łez wzruszenia. To było najbardziej wymowne świadectwo, które dali zwykli ludzie w tych dniach pożegnania. Z dala od zgiełku ocen i spekulacji, wiele rodzin z małymi dziećmi, a także młodzi przychodzili, by pożegnać Benedykta XVI. Pomimo długiej kolejki i zaledwie chwili na modlitwę przed trumną z ciałem papieża, podejmowali trud osobistego pożegnania. Wielu z nich zatrzymywało się na modlitwę w zaciszu bazyliki, czy później uczestniczyło w Mszach św. w intencji papieża seniora.

Skradł moje serce

Odejście Benedykta XVI zasmuciło wiele osób. Chciałabym dać skromne świadectwo o nim jako pięknym, wyjątkowym człowieku. Życiowe drogi za sprawą zrządzenia Opatrzności Bożej, od współpracy z Niedzielą Lubelską zaprowadziły mnie w 2009 r. do Rzymu, gdzie w połowie pontyfikatu Benedykta XVI miałam zaszczyt rozpocząć pracę jako korespondent z Watykanu. Chcę zaświadczyć o ogromnym szacunku i życzliwości papieża do nas, Polaków, w takich codziennych, spontanicznych sytuacjach. Jako korespondenci mieliśmy przywilej relacjonowania oficjalnych wizyt głów państw w Watykanie i ich spotkań z papieżem, które odbywały się w prywatnej bibliotece w Pałacu Apostolskim. Na zakończenie takiej wizyty prawie zawsze mieliśmy możliwość podejścia do Ojca Świętego i ucałowania Pierścienia Rybaka. Jeśli w agendzie papieskiej nie było zbyt dużo wydarzeń w danym dniu, mieliśmy swoje baciamano. Przy tej okazji byliśmy przedstawiani papieżowi z imienia i nazwiska, redakcji, którą reprezentujemy, oraz państwa, z którego pochodzimy. Mój pierwszy „POOL Biblioteca” wypadł w maju 2009 r. Kiedy zostałam przedstawiona Benedyktowi XVI, papież się uśmiechnął i z radością powtórzył: „ach, Polka”. Jego oczy były pogodne. Tym krótkim słowem i ciepłym spojrzeniem skradł moje serce.

Reklama

Drugie tak bliskie spotkanie, nieplanowane baciamano, miało miejsce w sierpniu tego samego roku. Benedykt XVI lubił spędzać miesiące wakacyjne w Pałacu Apostolskim w Castel Gandolfo. 15 sierpnia o godz. 8 rano papież miał sprawować Mszę św. w kościele parafialnym. Niewielka grupka wiernych uczestniczyła w Eucharystii w świątyni, która sąsiaduje z Pałacem Apostolskim, a tłumy pielgrzymów czekały na spotkanie z papieżem na placu. W drodze do kościoła Benedykt XVI witał się z pielgrzymami zgromadzonymi przy barierkach i błogosławił dzieci. Bardzo chciałam tam być, ale dotarcie do Castel Gandolfo w świąteczny poranek bez własnego samochodu było niemożliwe. Szczęśliwie, w biurze prasowym podzieliłam się moimi pragnieniami z kolegami i włoska dziennikarka Angela Ambrogetti zabrała mnie ze sobą.

W Castel Gandolfo były tłumy wiernych; zewsząd dało się słyszeć oklaski i pozdrowienia. W atmosferze wielkiej radości weszłyśmy do kościoła, by uczestniczyć w liturgii. Po Mszy św. Angela zaprowadziła mnie w odpowiednie miejsce i poleciła przygotować jakieś mądre zdanie, gdyby udało się zatrzymać na chwilę wychodzącego głównymi drzwiami papieża. Niepewna znajomości języka włoskiego, postanowiłam być banalna i powiedzieć po polsku: „Witaj, Ojcze Święty”. To był strzał w dziesiątkę! Gdy Benedykt XVI wychodził z kościoła, podniósł ręce w swoim charakterystycznym geście, by pozdrowić wiernych, ale gdy usłyszał moje słowa, od razu się odwrócił i podał mi do ucałowania swoją rękę z Pierścieniem Rybaka. Lewą! Tego roku podczas pobytu w górach papież złamał prawą rękę i miał ją jeszcze w gipsie, dlatego pierścień nosił wyjątkowo na lewej dłoni. Mam szczęście należeć do grona tych osób, które miały okazję ucałować obydwie dłonie papieża Benedykta XVI.

2023-01-11 07:43

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Czy Benedykt XVI przygotował dokumentację dla następcy?

[ TEMATY ]

Benedykt XVI

Franciszek

Margita Kotas

Rzecznik Stolicy Apostolskiej stanowczo zaprzeczył jakoby istniała jakakolwiek „dokumentacja” pozostawiona przez Benedykta XVI dla swojego następcy. We włoskiej prasie pojawiły się przypuszczania, że podczas dzisiejszego spotkania papieża Franciszka z jego poprzednikiem, Benedyktem XVI miało dojść do spektakularnego przekazania jakiego „dossier”. Ks. Lombardi podkreślił, że rzekoma dokumentacja nigdy nie istniała i jest to czysty wymysł dziennikarski.

CZYTAJ DALEJ

W świetle Eucharystii, w ciszy konfesjonału - paulini i Jasna Góra

2024-03-28 10:33

[ TEMATY ]

Jasna Góra

Karol Porwich/Niedziela

Patriarcha Zakonu Paulinów św. Paweł z Teb przez wielu skazany na śmierć głodową na pustyni, doświadczył Bożej troski i był z Bożej Opatrzności karmiony chlebem. Dziś prawie pół tysiąca paulinów każdego dnia Chlebem Eucharystycznym karmi ludzi na 4 kontynentach. W sercu Zakonu na Jasnej Górze żyje ponad 70 kapłanów. Misję tego miejsca i posługujących tu paulinów, wciąż określają słowa św. Jana Pawła II, że „Jasna Góra to konfesjonał i ołtarz narodu”. Sprawowanie Eucharystii jako centrum życia całej wspólnoty i pracy apostolskiej paulinów wpisane jest w ich zakonne konstytucje.

Na Mszę św…po cud

CZYTAJ DALEJ

Za mały mój rozum na tę Tajemnicę, milknę, by kontemplować

2024-03-29 06:20

[ TEMATY ]

Wielki Piątek

rozważanie

Adobe. Stock

W czasie Wielkiego Postu warto zatroszczyć się o szczególny czas z Panem Bogiem. Rozważania, które proponujemy na ten okres pomogą Ci znaleźć chwilę na refleksję w codziennym zabieganiu. To doskonała inspiracja i pomoc w przeżywaniu szczególnego czasu przechodzenia razem z Chrystusem ze śmierci do życia.

Dzisiaj nie ma Mszy św. w kościele, ale adorując krzyż, rozważamy miłość Boga posuniętą do ofiary Bożego Syna. Izajasz opisuje Jego cierpienie i nagrodę za podjęcie go (Iz 52, 13 – 53, 12). To cierpienie, poczynając od krwi ogrodu Oliwnego do śmierci na krzyżu, miało swoich świadków, choć żaden z nich nie miał pojęcia, że w tym momencie dzieją się rzeczy większe niż to, co widzą. „Podobnie, jak wielu patrzyło na niego ze zgrozą – tak zniekształcony, niepodobny do człowieka był jego wygląd i jego postać niepodobna do ludzi – tak też wprawi w zdumienie wiele narodów. Królowie zamkną przed nim swoje usta, bo ujrzą coś, o czym im nie mówiono, i zrozumieją coś, o czym nigdy nie słyszeli” (Iz 52, 14n). Krew Jezusa płynie jeszcze po Jego śmierci – z przebitego boku wylewa się zdrój miłosierdzia na cały świat. Za mały mój rozum na tę Tajemnicę, milknę, by kontemplować.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję