Reklama

Wiadomości

Żniwa na pustyni

Piramidy, pustynne krajobrazy, palące słońce i ciepłe morze – to pierwsze skojarzenia z Egiptem. Kraj, tak chętnie wybierany na wakacyjne podróże, rozpoczął budowę rolniczego megaprojektu, nazwanego „Nową deltą Nilu”.

Niedziela Ogólnopolska 35/2024, str. 58-59

[ TEMATY ]

Egipt

pustynia

Adobe Stock, montaż: A. Wiśnicka

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Kraj faraonów jest jednym z najbardziej zatłoczonych miejsc na świecie – to najludniejsze państwo arabskie z przyrostem naturalnym, którego Polska i inne kraje Europy mogą tylko pozazdrościć. Jeszcze 30 lat temu nad Nilem żyło nieco ponad 62 mln osób, dziś Egipt może się poszczycić populacją przekraczającą 107 mln obywateli. Tamtejsze Ministerstwo Zdrowia i Ludności szacuje, że na egipskich porodówkach co 15 sekund rodzi się nowe dziecko. W takim tempie wystarczą zaledwie trzy dekady, by Egipcjan było więcej niż np. Rosjan. Gospodarka państwa jednak nie nadąża za lawinowym wzrostem populacji. Szczególnie wrażliwym sektorem jest egipskie rolnictwo. Na pola uprawne nadaje się nie więcej niż 4% powierzchni tego afrykańskiego państwa, są to tereny skupione wokół Nilu (aż 70% gruntów ornych znajduje się w delcie najdłuższej rzeki świata, a 20% w jej dolinie), rzeki, która sprawia, że egipskie pola są bardzo żyzne i zapewniają plon częściej niż raz w roku. Nie zmienia to jednak faktu, że przestrzeni pod uprawy zaczyna brakować. Dlatego coraz częściej egipscy decydenci patrzą pożądliwym wzrokiem na pustynię, która zajmuje ponad 90% obszaru kraju, chcąc zaorać ją na pola uprawne. Czy plany transformacji obszarów pustynnych w grunty orne są mrzonką?

Miasta zamiast pól

Reklama

Egipt importuje ponad 50% potrzebnej mu żywności. Jest największym importerem pszenicy na świecie (ponad 90% swojego zapotrzebowania na to zboże pokrywa z importu) i jednym z największych importerów kukurydzy. Wybuch wojny na Ukrainie mocno zachwiał egipskim łańcuchem dostaw, tylko z Rosji i Ukrainy pochodziło ponad 80% importowanej pszenicy. Wydarzenia te uświadomiły egipskim władzom, jak wrażliwy na geopolityczne zawirowania jest kraj uzależniony od dostaw żywności z zewnątrz. Samowystarczalność w produkcji żywności jest dla Egiptu nie tylko potrzebą chwili, ale przede wszystkim wyzwaniem przyszłości. Tym bardziej że z każdym rokiem ok. 2% gruntów uprawnych w kraju sfinksa i piramid bezpowrotnie zostaje utracone. Dzieje się tak głównie w wyniku urbanizacji związanej z koniecznością sprostania potrzebom rosnącej populacji.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Kolejnym wyzwaniem dla egipskiego rolnictwa jest podnoszenie się poziomu morza – w wyniku tego zjawiska następuje zasolenie pól uprawnych, szczególnie na obrzeżach delty. Z tych powodów prezydent Egiptu ogłosił bezprecedensowy megaprojekt agrarny nazwany „Nową deltą Nilu”.

Rolnicy na pustyni

Egipt już przekopuje pustynię w północno-zachodniej części kraju, aby utworzyć długą na 114 km, największą sztuczną rzekę na świecie – będzie ona stanowić podstawę dla realizacji projektu „Nowej delty Nilu”. Rzeka swój początek weźmie w odnodze Nilu w Rosettcie, skąd popłynie woda odzyskana ze ścieków. Koryto nowego Nilu początkowo będzie biec wzdłuż Morza Śródziemnego na odcinku 50 km, by następnie gwałtownie zakręcić na południe w głąb Pustyni Zachodniej. W tym miejscu rozpocznie się podziemny bieg rzeki – dziesięcioma rurami, każda o średnicy 3 m – na dystansie 22 km. Następnie wody nowego Nilu wypłyną na powierzchnię, by sztucznym kanałem długości 42 km popłynąć w głąb pustyni.

Druga sztuczna rzeka o długości 42 km powstanie 125 km na wschód (ten drugi kanał dostarczy ok. 10 mln m3 wody z oddziału Rashid). Przepompownie i misternie utkana sieć irygacyjna pozwolą rozprowadzić wodę z obu rzek na obszarze 4,2 tys. km2 pustyni i zmienić ją w pola uprawne.

Reklama

Na tym Egipcjanie nie poprzestaną, docelowo „Nowa delta Nilu” ma obejmować powierzchnię 9,2 tys. km2 nowych pól, które znajdą się w sercu Pustyni Zachodniej – to tyle, ile wynosi powierzchnia Cypru, i niewiele mniej od powierzchni Libanu czy Kosowa. Projekt ten ma na celu zwiększenie gruntów ornych Egiptu o 23%.

Wybór lokalizacji dla nowej delty nie był przypadkowy, będzie się ona znajdować w stosunkowo bliskiej odległości od istniejących już dróg i portów, co umożliwi łatwy i tani transport płodów rolnych, z których część ma być przeznaczona na eksport. Na pierwszy rzut oka projekt nawodnienia pustyni wydaje się nierealny, ale nie do końca. Sceptykom warto przypomnieć, że tylko w latach 2015-20 Egipt nawodnił już 5 tys. km2 pustyni, by przekształcić je w grunty orne.

Ziemniaki z Sahary

Sama woda nie sprawi, że na pustyni rosnąć będą pszenica, kukurydza, zioła czy nawet buraki i ziemniaki. Również na to egipscy pionierzy rolnictwa pustynnego znaleźli rozwiązanie. Transformacja pustyni w pola uprawne dokonuje się w tym kraju od dawna – oczywiście, na mniejszą skalę niż obecnie realizowany projekt – i jej wyniki są obiecujące. Kluczowe jest przygotowanie gleby pod uprawę. Egipscy rolnicy jałowy pustynny piasek zmieniają w żyzne pola za pomocą kompostu i nawozów. Taka metoda stosowana jest m.in. na farmie położonej 60 km na północny wschód od Kairu, założonej przez Ibrahima Abouleisha na początku lat 80. XX wieku. Z piaskiem pustynnym miesza się tu jednorazowo 40-50 t kompostu na hektar, a następnie 10 t na hektar w sezonie.

Reklama

Kluczowe jest unikanie pozostawienia pól odłogiem – wystarczy jeden sezon bez nawożenia, by pustynia ponownie wkroczyła na wyrwany jej teren. Zbudowanie warstwy próchnicy pomaga oszczędzać wodę i zapobiega ryzyku przesolenia gleby, które związane jest z intensywnym nawadnianiem.

Pustynne pola nie przypominają tych, które znamy z rodzimego krajobrazu. Uderza ich okrągły kształt, co wynika z przyjętego sposobu nawadniania. Praktyka pustynnego rolnictwa wykazuje, że najbardziej efektywne jest nawadnianie rotacyjne za pomocą zataczającego koło ramienia. Do wody dodawane są nawozy, a w razie potrzeby środki ochrony roślin.

Pomimo entuzjazmu polityków i samych Egipcjan projekt „Nowej delty Nilu” budzi kontrowersje. Jego finansowanie pochłonie co najmniej 9,7 mld dol., co dla kraju borykającego się z ogromną inflacją jest nie lada wyzwaniem. Nie do końca oszacowany został też wpływ megaprojektu na środowisko i klimat.

Sowieckie próby nawodnienia suchych połaci Kazachstanu, Uzbekistanu i Turkmenistanu wodami Amu-darii i Syr-darii, rzek zasilających Jezioro Aralskie, skończyło się jedną z największych katastrof ekologicznych XX wieku – niegdyś czwarte pod względem powierzchni jezioro na Ziemi, zwane nawet morzem, dziś niemal doszczętnie wyschło.

Czy egipski projekt przekształcenia pustynnych nieużytków będzie miał równie niekorzystny wpływ na ekosystem? Egipt, według UNICEF, już boryka się z rocznym deficytem wody wynoszącym blisko 7 mld m3 rocznie. Według jednych ekspertów, dzięki „Nowej delcie Nilu” kraj faraonów zabezpieczy swoją przyszłość wodną. Inni uważają, że realizując to przedsięwzięcie, Egipt tylko pogłębi kryzys wodny. Jak zwykle czas zweryfikuje, kto w tym sporze ma rację.

2024-08-27 14:29

Ocena: +5 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Pierwsza Dama i dyrektor Caritas Polska we wspieranej przez Caritas szkole w Kairze

[ TEMATY ]

Egipt

Agata Kornhauser‑Duda

Caritas Polska

Materiały prasowe Caritas Polska

Agata Kornhauser-Duda z młodymi Egipcjanami w Kairze

Agata Kornhauser-Duda z młodymi Egipcjanami w Kairze

W dniach 29–31 maja, ks. dr Marcin Iżycki, dyrektor Caritas Polska, wraz z reprezentacją organizacji, wzięli udział w oficjalnej podróży pary prezydenckiej do Egiptu. Była to pierwsza wizyta polskiego prezydenta w tym kraju od 30 lat. W agendzie wizyty znalazło się spotkanie w szkole w Kairze, prowadzonej przez Misjonarzy Kombonianów, którą niedawno wsparła Caritas Polska.

– Dzięki wsparciu Caritas i opiece misjonarzy, do jednej tylko szkoły uczęszcza już nie 15 uczniów, jak wtedy, gdy placówka rozpoczynała pracę, ale 186 i szkoła ma szansę na dalszy rozwój. Życzę państwu kolejnych sukcesów w prowadzeniu dalszej działalności – powiedziała podczas wizyty Agata Kornhauser-Duda.
CZYTAJ DALEJ

Święty Mikołaj - „patron daru człowieka dla człowieka”

Niedziela łowicka 49/2004

[ TEMATY ]

święty

WD

Obraz św. Mikołaja w ołtarzu głównym

Obraz św. Mikołaja w ołtarzu głównym

6 grudnia cały Kościół wspomina św. Mikołaja - biskupa. Dla większości z nas był to pierwszy święty, z którym zawarliśmy bliższą znajomość. Od wczesnego dzieciństwa darzyliśmy go wielką sympatią, bo przecież przynosił nam prezenty. Tak naprawdę zupełnie go wtedy jeszcze nie znaliśmy. A czy dziś wiemy, kim był Święty Mikołaj? Być może trochę usprawiedliwia nas fakt, że zachowało się niewiele pewnych informacji na jego temat.

Około roku 270 w Licji, w miejscowości Patras, żyło zamożne chrześcijańskie małżeństwo, które bardzo cierpiało z powodu braku potomka. Oboje małżonkowie prosili w modlitwach Boga o tę łaskę i zostali wysłuchani. Święty Mikołaj okazał się wielkim dobroczyńcą ludzi i człowiekiem głębokiej wiary, gorliwie wypełniającym powinności wobec Boga. Rodzice osierocili Mikołaja, gdy był jeszcze młodzieńcem. Zmarli podczas zarazy, zostawiając synowi pokaźny majątek. Mikołaj mógł więc do końca swoich dni wieść dostatnie, beztroskie życie. Wrażliwy na ludzką biedę, chciał dzielić się bogactwem z osobami cierpiącymi niedostatek. Za swoją hojność nie oczekiwał podziękowań, nie pragnął rozgłosu. Przeciwnie, starał się, aby jego miłosierne uczynki pozostawały otoczone tajemnicą. Często po kryjomu podrzucał biednym rodzinom podarki i cieszył się, patrząc na radość obdarowywanych ludzi. Mikołaj chciał jeszcze bardziej zbliżyć się do Boga. Doszedł do wniosku, że najlepiej służyć Mu będzie za klasztornym murem. Po pielgrzymce do Ziemi Świętej dołączył do zakonników w Patras. Wkrótce wewnętrzny głos nakazał mu wrócić między ludzi. Opuścił klasztor i swe rodzinne strony, by trafić do dużego miasta licyjskiego - Myry.
CZYTAJ DALEJ

Religia w szkole w Europie - normą w systemach edukacji

2024-12-06 16:08

[ TEMATY ]

Europa

religia w szkołach

Karol Porwich/Niedziela

Zdecydowana większość państw Unii Europejskiej naukę religii traktuje jako niezbędny element szkolnego systemu edukacji i finansują ją, gdyż wychodzą z przekonania, że bez tej formy edukacji obywatele będą mieć poważny kłopot z rozumieniem europejskiego „kodu kulturowego”. W związku z rozmowami na ten temat, jakie toczą się pomiędzy MEN a najważniejszymi Kościołami w Polsce, przypominamy materiał ukazujący, że nauka religii w szkole należy do standardów europejskich. Zazwyczaj udział w niej jest dobrowolny, choć w niektórych są to zajęcia obowiązkowe. W większości państw jej programy są ustalane przez Kościoły i związki wyznaniowe, gdzie indziej religia w szkole nie ma wymiaru konfesyjnego i przybiera formę religioznawstwa.

W większości państw europejskich - za wyjątkiem Białorusi, Bułgarii, Francji, Luxemburga, Słowenii i Rosji - nauczanie religii odbywa się w ramach systemu oświaty publicznej. Religia w szkole publicznej nie jest obecna we Francji i Słowenii, gdyż mają one zapisaną konstytucyjną „świeckość” rozumianą w ten sposób, że żadne elementy religijne, w tym jej nauczanie, nie powinny mieć miejsca w przestrzeni publicznej. Z kolei w Bułgarii religia dotąd nie powróciła do szkół po okresie komunizmu, mimo, że upomina się o to Kościół prawosławny. Od 2015 r. nie ma też nauczania religii w szkołach publicznych w Luxemburgu.
CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję