Dekanat: Stargard Szcz.-Zachód
Siedziba parafii: Stargard Szcz., ul. Lotników 8
Liczba wiernych: 2 400
Proboszcz: ks. Władysław Jackowski
Kościół filialny: Strzyżno - pw. Matki Bożej Częstochowskiej
Wspólnoty: Żywy Różaniec (4 róże), Rada Gospodarcza, Parafialny Zespół Caritas, zespół synodalny, zespoły modlitewne, schola dziewczęca, Rodziny ministrantów, ministranci (28) i lektorzy (6)
Czasopisma: "Moja Rodzina", "Miłujcie się", "Niedziela" - 10 egzemplarzy

Parafia pw. Świętego Krzyża w Stargardzie Szczecińskim obejmuje dzielnicę Kluczewo położoną w południowej części miasta oraz pobliską wieś Strzyżno. Dojeżdżając do Kluczewa, dostrzegam dominujący nad zabudową nowoczesny silos (o wysokości 59 m) należący do cukrowni. Uruchomiony tu zakład dał pierwszą produkcję w 1884 r. Do dzisiaj Cukrownia "Kluczewo" S.A. pozostaje największa w województwie zachodniopomorskim. Ma też najnowocześniejszą w Polsce linię pakowania i konfekcjonowania cukru. Wspomniany silos jest największy w Europie Środkowej, może przechować 50 tys. ton cukru w stanie sypkim. Parafianie pracują w cukrowni, w młynie i w zakładach stargardzkich. Część znajduje zatrudnienie w filii Agrofirmy Witkowo. Tak jest w Strzyżnie, gdzie na bazie dawnego Państwowego Gospodarstwa Rolnego wspomniana filia zajmuje się uprawą ziemi i hodowlą. "Moi parafianie są niebogaci, lecz ofiarni - opiniuje proboszcz ks. Władysław Jackowski. - Niestety, parafia się starzeje, więcej osób umiera, niż się rodzi" - dodaje.
Kluczewo ma średniowieczny rodowód. Wieś nad rzeką Małą Iną wykształciła się w ciągu XIV i XV w. Była wtedy w posiadaniu rodu von Zinne, a następnie rodziny von Guntersberg. Kolejnym właścicielem w połowie XVIII w. został ród von Osterling.
Brakuje przekazów źródłowych dotyczących istnienia kościoła we wczesnym średniowieczu. Historycy sztuki na podstawie analizy formy wieży i wykorzystania cegły w jej zdobieniu, a także zdobieniu szczytu kościoła, dostrzegając dodatkowo inspirację we wzorach innych stargardzkich budowli sakralnych z przełomu XIV i XV w., datują jego powstanie na stulecie XV.
Kościół położony jest w centrum dzielnicy, przy ulicy Lotników. Korpus świątyni tworzy prostokąt o wymiarach 16,8 m x 8,8 m. Jego ściany wybudowano z dużych głazów narzutowych. Od zachodu przylega węższa od korpusu wieża. Do wybudowania jej bocznych ścian użyto głazów. Natomiast ściana zachodnia wieży i jej wyższe kondygnacje murowano już z cegły, głazów używając tylko jako uzupełnień. Prezbiterium przykrywa ceramiczny dach dwuspadowy, więżę blaszany hełm zbliżony do ostrosłupa, którego górne partie są lekko wygięte. Wieżę zdobi bogato profilowany portal, charakterystyczny fryz oraz liczne blendy. Harmonię pięknej bryły kościoła, z dominującą w niej wieżą zakłóca, niestety, duża kaplica dobudowana do wschodniej części ściany południowej. Kaplica jest jednokondygnacyjna, z niskim dachem dwuspadowym. Jej dobudowanie podyktowały względy duszpasterskie. Stanęła w czasie, gdy cieszono się każdym uzyskanym pozwoleniem władz na budowę czy rozbudowę kościoła, gdy trudno było w ogóle pozyskać materiały budowlane na cele budownictwa sakralnego. Dziś starano by się o to, aby dobudowaną część bardziej zharmonizować z częścią zabytkową. Powierzchnia starego kościoła liczy 100 m2. Dzięki dobudowie bocznej nawy powierzchnia kościoła zwiększyła się o kolejne 100 m2. Pozwala to na pomieszczenie jednorazowo ok. 300 osób.
Wnętrze kościoła salowe, przykryte stropem belkowanym. Od południowego wschodu szerokie prostokątne otwarcie w ścianie do wnętrza dobudowanej kaplicy. W centrum prezbiterium w ołtarzu o barokowym kształcie duża postać Chrystusa na krzyżu. Autor pasji poprzez układ ciała skręconego boleścią sugestywnie oddał cierpienie Jezusa. W zwieńczeniu ołtarza św. Teresa od Dzieciątka Jezus. Z lewej strony ołtarza figura św. Józefa, z prawej św. Antoniego Padewskiego. We wnękach z lewej strony obraz Jezusa Miłosiernego, z prawej Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Jest też tablica Jubileuszu 2000. Ze stropu zwiesza się duży zabytkowy żyrandol. Na ścianie zachodniej empora z organami zakupionymi po wojnie.
Kościół został poświęcony 17 października 1945 r. Aktu tego dokonał ks. Edward Gagajek z Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej, który jako jeden z pierwszych kapłanów dotarł do Stargardu Szczecińskiego.
Parafię erygowano 29 lipca 1959 r. Wcześniej obszar ten należał do parafii pw. św. Józefa. W 1989 r. parafii odebrano część terenu w związku z utworzeniem wspólnoty parafialnej w Witkowie, zaś 1 lipca 1996 r. z kolejnej części tej parafii utworzono parafię pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa. Poprzednio administrowali parafią ks.: Eugeniusz Jamrozy (1959-73), ks. Ireneusz Antkowiak (1973-74), ks. Franciszek Paluch (1974-76), ks. Franciszek Marciniak (1976-84), ks. Zdzisław Garbicz (1984-89). Od 1 września 1989 r. proboszczem jest ks. Władysław Jackowski.
Ksiądz Proboszcz został wyświęcony 21 czerwca 1964 r. przez bp. Wilhelma Plutę. Pracował jako wikariusz w Nietkowicach k. Zielonej Góry, w Gubinie, Starym Przylepie, Szczecinie w parafii pw. Najświętszego Zbawiciela. Następnie w 1974 r. został proboszczem w Czachowie, potem w Pęzinie, skąd przybył do Kluczewa.
Ksiądz Proboszcz odprawia Msze św. niedzielne w Kluczewie o godz. 8.00, 11.30 i 16.00, w Strzyżnie o 10.00. W dzień powszedni w Strzyżnie jest Msza św. o godz. 18.00 we wtorek, w kościele parafialnym w poniedziałek, środę, piątek i sobotę o godz. 18.00. W okresie zimowym Eucharystie odprawia się o godz. 17.00. Frekwencję na niedzielnych Mszach św. Ksiądz Proboszcz ocenia na 35%.
Na terenie parafii funkcjonuje szkoła podstawowa licząca 500 uczniów. Katechezę prowadzą Aldona Sarna (21 godz.) i Bernadeta Witwicka (18 godz.).