Reklama

Z Diariusza Prowincjusza

Dlaczego nie dbamy o własny wizerunek?

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Jedną z moich specjalizacji zawodowych jest komunikacja interpersonalna. Uczono mnie, że człowiek swoje emocje i uczucia komunikuje przez określony uścisk dłoni, rodzaj uśmiechu, mimikę twarzy, gestykulację, sposób siedzenia, także przez ubiór i wygląd. To, że w czasach wszechobecnej i w żaden sposób nie kontrolowanej wolności roznegliżowane damy epatują mężczyzn dekoltami i krzyżykami nikogo już nie dziwi. Zasmuca jednak tych, którzy wiedzą, gdzie, kiedy i w jakich sytuacjach można eksponować symbol męczeństwa Jezusa. Jak wielu ten drogi sercom chrześcijan atrybut traktuje na równi z przeróżnymi innymi wisiorami, znakami zodiaku i talizmanami. Przyszła, nie wiedzieć czemu, pora na noszenie krzyżyków w uszach, na gołych biustach i niekiedy w innych miejscach.
Po to, żeby wyróżnić się z tłumu, po to żeby zabłysnąć nie wspaniałością intelektu i ducha, lecz wątpliwej wartości cielesnością, nosi się dzisiaj wszystko i wszędzie. Wiele pism młodzieżowych dołącza do swoich wydań gadżety w postaci krzyży, amuletów, talizmanów i tatuaży. Udekorowani gniewni ludzie nie bardzo rozumieją, co czynią. Komunikują więc prostotę w myśleniu, zanik wrażliwości estetycznej i pragnienie ekscentryzmu.
Moje pokolenie spod znaku „Beatlesów”, Niemena, „Niebiesko Czarnych” i „Czerwonych Gitar” sympatię dla artystów okazywało brawami. Czasem krążyły w dłoniach marynarki. I na tym się w zasadzie kończyło. No, może warto jeszcze dodać „łowy na autografy” i polowanie na płyty winylowe. Teraz koncerty muszą mieć swój „power”. Musi być piwo i wulgarny słowotok. Mam przeto uzasadniony żal do reżimowych, tych z czasów PRL-u krytyków, którzy usiłowali nam zohydzić to, co w twórczości muzyki młodzieżowej w czasach nieco odległych było takie czytelne, pełne pogłębionej refleksji i sensu. Wciąż pozostaje aktualna krytyka „dziwnego świata”, w którym słowem raniono bliźnich.
Znajdujemy czasem i dzisiaj dobre, bogate w treści w warstwie etycznej teksty utworów wykonywanych przez młodzieżowe formacje. Osobiście zachwycają mnie piosenki, które ostrze swej satyry kierują w stronę upadłej moralnie władzy i skorumpowanych polityków. Nie znoszę i nie akceptuję jednego - agresywnej retoryki, która miast refleksji budzi trwogę. I to zachowanie na imprezach masowych... Budzi uzasadniony niepokój. To dobrze, że młodzi potrzebują kontaktu ze sztuką. Szkoda tylko, że organizatorzy imprez nie dbają o prawdziwie artystyczny kształt tychże, a ponadto szukają sponsorów oferujących trunki, które w nadmiarze powodują utratę kontaktu nie tylko z żywą sztuką, ale z rzeczywistością w ogóle.
Wspomniałem na wstępie, że siebie samego człowiek komunikuje otoczeniu w różny sposób, także wyglądem. Pisałem przed rokiem o nieskromnych paniach, które w prześwitujących sukniach przychodzą do Domu Pańskiego. Teraz pora na mężczyzn. Otóż niektórzy z nich chodzą na niedzielne nabożeństwa wyjątkowo niedbale ubrani. Można darować im obuwie sportowe. Ale brudne i wymięte dżinsy zdradzają nie tylko bezguście, ale przede wszystkim brak atencji dla żywego Chrystusa. Mężczyźni w różnym wieku, rzec by można „kowboje znad Wisły”, którzy sprawiają wrażenie, jakby przed chwilą zsiedli z koni po pokonaniu kilku mil w wyjątkowo niesprzyjających warunkach atmosferycznych. A przecież na Ucztę Eucharystyczną wypada przychodzić w stroju odpowiednim, a niedbalstwo pozostawić daleko przed progiem świątyni.
Felietoniści i inni luminarze dobrych obyczajów problematykę zaniedbań w sferze kultury osobistej i interakcji z innymi ludźmi podejmują nader często. Są jednak i tacy, którzy twierdzą, że polemika z głupstwem traci swój sens.
Pewna młoda artystka swoją instalacją plastyczną znieważyła Krzyż. Doczekała się odpowiedniego postanowienia sądowego a w ślad za nim fali aprobaty dla jej swobody twórczej. Fakt ten wypada pozostawić bez komentarza. Krzyż był i pozostanie symbolem męczeństwa i śmierci Boga i Człowieka. To on, Krzyż, utorował drogę do ustawicznego powstawania z grzechu. Ale wolność warsztatu artystycznego tego kanonu nie chce zrozumieć. Chciałoby się zapytać, czy ów nieskromny detal awangardowa artystka zechciałaby umieścić na swoim wizerunku rzeźbiarskim, fotograficznym lub innym.
Pod wolnością podpisują się dzisiaj wszyscy. Także polskie dziewczęta, które nie godzą się na wyprowadzenie „parady miłości” z Łodzi do Piotrkowa. Mają swoje skandalizująco-erotyczne imprezy berlińczycy, dlaczego więc Polacy muszą pozostać w tyle? Tym nieco naiwnym pytaniem kończę. Ufam, że świat nie oszalał z nadmiaru wolności. Niech mi wolno będzie przytoczyć słowa Niemena: „Lecz ludzi dobrej woli jest więcej i święcie wierzę w to, że ten świat nie zginie nigdy dzięki nim!”. Ludzkość ocali świat pod warunkiem, że odważy się na publiczne refleksje natury moralnej i zaufa Bogu na co dzień, a nie tylko w chwilach klęsk, niepowodzeń i lęków.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2003-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Propagator Dzieła Bożego

2024-06-18 14:27

Niedziela Ogólnopolska 25/2024, str. 24

[ TEMATY ]

patron

es.wikipedia.org

Św. Josemaría Escrivá de Balaguer

Św. Josemaría Escrivá
de Balaguer

Założył jedną z największych instytucji kościelnych, której misją jest pokazywanie ludziom, jak mogą spotkać się z Bogiem w ich życiu zawodowym i prywatnym.

Święty Josemaría Escrivá de Balaguer poświęcił się dla Boga i bliźnich. Urodził się w Barbastro w Hiszpanii, w pobożnej i dobrze sytuowanej rodzinie. Rodzice ukształtowali jego niezachwianą wiarę i ufność w siłę modlitwy i Bożej Opatrzności. Gdy miał kilkanaście lat, zdecydował się zostać kapłanem, aby w ten sposób bardziej otworzyć się na wypełnianie woli Bożej. W 1925 r. Josemaría przyjął święcenia kapłańskie. 2 października 1928 r. w Madrycie, gdzie kontynuował studia doktoranckie, podczas rekolekcji przeżył wizję dzieła, do którego Bóg go powoływał – był to moment, w którym narodziła się idea założenia Opus Dei. Tak ideę tej organizacji określił św. Josemaría: „Powołanie do Opus Dei może otrzymać każda osoba, która pragnie się uświęcić we własnym stanie: będąc stanu wolnego, żyjąc w małżeństwie czy we wdowieństwie, będąc świeckim czy duchownym”. Resztę życia poświęcił na rozwijanie Opus Dei. W chwili jego śmierci organizacja działała na pięciu kontynentach i liczyła ponad 60 tys. osób.

CZYTAJ DALEJ

Byli solą w niemieckim oku

2024-06-26 07:04

[ TEMATY ]

wojna

Ulmowie

Samuel Pereira

Materiały własne autora

Samuel Pereira

Samuel Pereira

Nowa dyrekcja Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku w nocy z poniedziałku na wtorek wyrzuciła z ekspozycji materiały dotyczące rotmistrza Witolda Pileckiego, rodziny Ulmów oraz ojca Maksymiliana Kolbe. Co ich łączy? Niemcy, a konkretnie niemieckie zbrodnie na Polakach.

Rotmistrz Pilecki był więźniem niemieckiego obozu Auschwitz, skąd uciekł nocą z 26 na 27 kwietnia 1943 r. Wcześniej przez trzy lata zorganizował siatkę konspiracyjną i przesyłał meldunki, w których opisywał szczegółowo zbrodnicze funkcjonowanie obozu. Jest bohaterem polskiej historii, ale też symbolem tego jak ważne jest, by zachować pamięć o niemieckich zbrodniach.

CZYTAJ DALEJ

Oświadczenie rzecznika KEP: ks. Marcin Iżycki zawieszony w pełnieniu funkcji dyrektora Caritas Polska

2024-06-26 14:17

[ TEMATY ]

KEP

ks. Marcin Iżycki

Red./ak/GRAFIKA CANVA

Oświadczenie Rzecznika Konferencji Episkopatu Polski ws. ks. Marcina Iżyckiego.

Oświadczenie

CZYTAJ DALEJ

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję