30 grudnia bp Antoni Dydycz uczestniczył w Ostrówku k. Lubartowa w pogrzebie Marianny Cieniuch (1920-2003), matki o. Henryka Cieniucha, OFM Cap. - gwardiana klasztoru
kapucynów w Białej Podlaskiej. Uroczystości pogrzebowej przewodniczył abp senior Bolesław Pylak z Lublina, a homilię wygłosił bp Antoni Dydycz. W nabożeństwie
żałobnym wziął także udział bp pomocniczy Mieczysław Cisło z Lublina oraz wielu kapłanów zakonnych i diecezjalnych, a także siostry i bracia zakonni, rodzina
i krewni zmarłej, przyjaciele, znajomi i miejscowi parafianie.
31 grudnia bp Antoni Dydycz odprawił na zakończenie roku kalendarzowego Mszę św. i wygłosił homilię w konkatedrze w Sokołowie Podlaskim. Po Eucharystii odbyło
się nabożeństwo dziękczynno-przebłagalne.
4 stycznia w diecezji drohiczyńskiej w dekanatach bielskim, hajnowskim, siemiatyckim oraz w parafiach Drohiczyn, Miłkowice, Brańsk i Grodzisk k. Siemiatycz,
w ramach ogłoszeń, odczytano życzenia bp. Antoniego Dydycza skierowane do prawosławnych.
8 stycznia bp Antoni Dydycz złożył wizytę duszpasterską w Domu św. Antoniego w Drohiczynie, gdzie spotkał się z księżmi tam mieszkającymi oraz siostrami loretankami,
a także dokonał pobłogosławienia mieszkań.
10 stycznia w Drohiczynie odbyło się spotkanie opłatkowe członków i sympatyków Akcji Katolickiej Diecezji Drohiczyńskiej. W kościele pofranciszkańskim Mszę św. dla zebranych
odprawił i homilię wygłosił bp Antoni Dydycz. Na spotkanie przybyło kilkudziesięciu członków Akcji Katolickiej wraz ze swymi duszpasterzami, na czele z Lucyną Woźnicą
- prezes AK i ks. prał. Tadeuszem Osińskim - diecezjalnym asystentem AK.
10 stycznia w Drohiczynie odbyło się spotkanie opłatkowe „Domowego Kościoła” Ruchu Światło-Życie. Mszę św. dla zgromadzonych odprawił i homilię wygłosił bp Antoni Dydycz.
W spotkaniu uczestniczyli moderatorzy Ruchu Światło-Życie, duszpasterze rodzin, alumni oraz świeccy z „Domowego Kościoła” wraz z dziećmi.
10 stycznia, z inicjatywy Wójta Gminy i Dyrekcji Zespołu Szkół w Boćkach, w budynku Zespołu Szkół im. Jana Pawła II w Boćkach odbyło
się spotkanie opłatkowe i ekumeniczny wieczór kolęd z udziałem władz samorządowych, duchownych katolickich i prawosławnych, mieszkańców Bociek i okolicznych
miejscowości. W programie artystycznym były m. in.: kolędy i pastorałki w wykonaniu chóru szkolnego z Zespołu Szkół w Boćkach, dziecięcego chóru
prawosławnego, prywatnej szkoły muzycznej, scholi dziecięco-młodzieżowej z parafii Łubin Kościelny, prawosławnego chóru z parafii pw. Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny i zespołu
„Klekociaki” z Bociek.
10 stycznia w auli Wyższego Seminarium Duchownego w Drohiczynie miał miejsce wieczór poetycki Jana Leończuka - poety z Białegostoku, w którym wzięli udział:
bp Antoni Dydycz, księża profesorowie, alumni WSD i siostry zakonne.
10-11 stycznia w „Domu Miłosierdzia” w Sokołowie Podlaskim miało miejsce spotkanie formacyjno-opłatkowe szkolnych kół Caritas diecezji drohiczyńskiej i wolontariuszy,
którzy pracowali na koloniach letnich w 2003 r. Mszy św. przewodniczył i kazanie wygłosił ks. Walenty Wojtkowski - dyrektor Caritas. W spotkaniu uczestniczyli
przedstawiciele szkolnych kół Caritas z Siemiatycz, Ostrożan i Sokołowa Podlaskiego.
11 stycznia w parafii pw. Miłosierdzia Bożego w Bielsku Podlaskim odbyło się spotkanie opłatkowe i comiesięczny dzień skupienia dla członków Ruchu Rodzin Nazaretańskich
i wszystkich zainteresowanych duchowością chrześcijańską. Mszy św. przewodniczył i konferencję wygłosił ks. dr Dariusz Kujawa - moderator Ruchu Rodzin Nazretańskich. Spotkania
Ruchu Rodzin Nazaretańskich tradycyjnie odbywają się w parafii Miłosierdzia Bożego w Bielsku Podlaskim raz w miesiącu i przewodniczy im ks. Kujawa. Kolejne
spotkania odbędą się 8 lutego, 7 marca i 4 kwietnia. Rozpoczynają się one Mszą św. o godz. 12.00, następnie jest konferencja i dzielenie się Ewangelią w małych
grupach. Zaproszeni są na nie wszyscy pragnący pogłębić duchowość chrześcijańską.
11 stycznia w kościołach parafialnych diecezji drohiczyńskiej przeprowadzono zbiórkę pieniężną na pomoc dla ofiar trzęsienia ziemi w Iranie.
2-4 lutego 2004 r. w WSD w Drohiczynie odbędą się rekolekcje powołaniowe dla maturzystów i chłopców ze starszych klas szkół średnich. Przewodniczyć im
będzie ks. Jarosław Błażejak - doktorant UKSW w Warszawie.
Szkaplerz to najpopularniejsza obok Różańca świętego forma pobożności maryjnej. Historia szkaplerza sięga góry Karmel w Ziemi Świętej, kiedy to duchowi synowie proroka Eliasza prowadzili tam życie modlitewne. Było to w XII wieku. Z powodu prześladowań ze strony Saracenów bracia Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel przenieśli się do Europy i dali początek zakonowi zwanemu karmelitańskim.
W południowej Anglii w Cambridge mieszkał pewien bogobojny człowiek - Szymon Stock, generał zakonu, który dostrzegając grożące zakonowi niebezpieczeństwa, modlił się gorliwie i błagał Maryję, Najświętszą Dziewicę, o pomoc. Pewnej nocy, z 15 na 16 lipca 1251 r., ukazała mu się Najświętsza Panienka w otoczeniu aniołów. Szymon otrzymał od Maryi brązowy szkaplerz i usłyszał słowa: „Przyjmij, Synu najmilszy, szkaplerz Twego zakonu jako znak mego braterstwa, przywilej dla Ciebie i wszystkich karmelitów. Kto w nim umrze, nie zazna ognia piekielnego. Oto znak zbawienia, ratunek w niebezpieczeństwach, przymierze pokoju i wiecznego zobowiązania”. Od tamtej pory karmelici noszą szkaplerz, czyli dwa prostokątne skrawki wełnianego sukna z naszytymi wyobrażeniami Matki Bożej Szkaplerznej i Najświętszego Serca Pana Jezusa, połączone tasiemkami. Słowo „szkaplerz” pochodzi od łacińskiego słowa „scapulae” (plecy, barki) i oznacza szatę, która okrywa plecy i piersi. Papież Pius X w 1910 r. zezwolił na zastąpienie szkaplerza medalikiem szkaplerznym.
Do wielkiej Rodziny Karmelitańskiej chcieli przynależeć wielcy tego świata - królowie, książęta, możnowładcy, ale i zwykli, prości ludzie. Dzięki papieżowi Janowi XXII - temu samemu, który wprowadził święto Trójcy Świętej i wyraził zgodę na koronację Władysława Łokietka - szkaplerz stał się powszechny. Papież miał objawienia. Matka Boża przyrzekła szczególne łaski noszącym pobożnie szkaplerz karmelitański. A Ojciec Święty ogłosił te łaski światu chrześcijańskiemu bullą „Sabbatina” z dnia 3 marca 1322 r. Bulla mówiła o tzw. przywileju sobotnim. Szczególne prawo do pomocy ze strony Maryi w życiu, śmierci i po śmierci mają ci, którzy noszą szkaplerz. Jest to niejako suknia Maryi, czyli znak i nieomylne zapewnienie macierzyńskiej opieki Matki Bożej. Kto nosi szkaplerz karmelitański, ten otrzymuje obietnicę, że dusza jego wkrótce po śmierci będzie wyzwolona z czyśćca. Stanie się to w pierwszą sobotę miesiąca po śmierci. Oczywiście, pod warunkiem, że ta osoba nosiła szkaplerz w należytym duchu i żyła prawdziwie po chrześcijańsku, zachowała czystość według stanu i modliła się modlitwą Kościoła.
Jan Paweł II pisał do przełożonych generalnych Zakonu Braci NMP z Góry Karmel i Zakonu Braci Bosych NMP z Góry Karmel, że w znaku szkaplerza zawiera się sugestywna synteza maryjnej duchowości, która ożywia pobożność ludzi wierzących, pobudzając ich wrażliwość na pełną miłości obecność Maryi Panny Matki w ich życiu. „Szkaplerz w istocie jest «habitem» - podkreślał Ojciec Święty. - Ten, kto go przyjmuje, zostaje włączony lub stowarzyszony w mniej lub więcej ścisłym stopniu z zakonem Karmelu, poświęconym służbie Matki Najświętszej dla dobra całego Kościoła. Ten, kto przywdziewa szkaplerz, zostaje wprowadzony do ziemi Karmelu, aby «spożywać jej owoce i jej zasoby» (por. Jr 2, 7) oraz doświadczać słodkiej i macierzyńskiej obecności Maryi w codziennym trudzie, by wewnętrznie się przyoblekać w Jezusa Chrystusa i ukazywać Jego życie w samym sobie dla dobra Kościoła i całej ludzkości” (por. Formuła nałożenia szkaplerza).
Papież Polak od wczesnych lat młodości nosił ten znak Maryi. I zawsze zaznaczał, jak ważny w jego życiu był czas, gdy uczęszczał do kościoła na Górce (Karmelitów) w Wadowicach. Szkaplerz przyjęty z rąk o. Sylwestra nosił do końca życia. (Szkaplerz św. Jana Pawła II znajduje się w klasztorze Karmelitów w Wadowicach.) W orędziu z okazji jubileuszu 750-lecia szkaplerza karmelitańskiego pisał, że szkaplerz „staje się znakiem przymierza i wzajemnej komunii między Maryją i wiernymi, a w rezultacie konkretnym sposobem zrozumienia słów Jezusa na krzyżu do Jana, któremu powierzył swą Matkę i naszą duchową Matkę”.
Matka Boża, kończąc swe objawienia w Lourdes i w Fatimie, ukazała się w szatach karmelitańskich jako Matka Boża Szkaplerzna. Wszystkie osoby noszące szkaplerz karmelitański mają udział w duchowych dobrach zakonu karmelitańskiego. Ten, kto go przyjmuje, zostaje na mocy jego przyjęcia związany mniej lub bardziej ściśle z zakonem karmelitańskim. Rodzinę Karmelu tworzą następujące kręgi osób: zakonnicy i zakonnice, Karmelitańskie Instytuty Życia Konsekrowanego, Świecki Zakon Karmelitów Bosych (dawniej zwany Trzecim Zakonem), Bractwa Szkaplerzne (erygowane), osoby, które przyjęły szkaplerz i żyją jego duchowością w różnych formach zrzeszania się (wspólnoty lub grupy szkaplerzne) oraz osoby, które przyjęły szkaplerz i żyją jego duchowością, ale bez żadnej formy zrzeszania się. Do obowiązków należących do Bractwa Szkaplerznego należy: przyjąć szkaplerz karmelitański z rąk kapłana; wpisać się do księgi Bractwa Szkaplerznego; w dzień i w nocy nosić na sobie szkaplerz; odmawiać codziennie modlitwę zaznaczoną w dniu przyjęcia do Bractwa; naśladować cnoty Matki Najświętszej i szerzyć Jej cześć.
Modlitwa do Matki Bożej Szkaplerznej
O najwspanialsza Królowo nieba i ziemi! Orędowniczko Szkaplerza świętego! Matko Boga! Oto ja, Twoje dziecko, wznoszę do Ciebie błagalne ręce i z głębi serca wołam do Ciebie: Królowo Szkaplerza, ratuj mnie, bo w Tobie cała moja nadzieja.
Jeśli Ty mnie nie wysłuchasz, do kogóż mam się udać?
Wiem, o dobra Matko, że Serce Twoje wzruszy się moim błaganiem i wysłuchasz mnie w moich potrzebach, gdyż Wszechmoc Boża spoczywa w Twoich rękach, a użyć jej możesz według upodobania.
Od wieków tak czczona, najszlachetniejsza Pocieszycielko utrapionych, powstań i swą potężną mocą rozprosz cierpienie, ulecz, uspokój mą zbolałą duszę, o Matko pełna litości! Ja wdzięcznym sercem wielbić Cię będę aż do śmierci. Na twoją chwałę w Szkaplerzu świętym żyć i umierać pragnę. Amen.
- Prośmy Matkę Najświętszą, aby ta pielgrzymka umocniła w nas naszą wiarę, naszą wolność. Aby ta pielgrzymka była zaczynem dobra w naszych rodzinach, byśmy nie wstydzili się Pana Boga. By Chrystus był naszą chlubą i naszą radością – mówił proboszcz parafii Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny, ks. Jarosław Żmija w czasie Mszy św., rozpoczynającej 39. Wadowicką Pieszą Pielgrzymkę na Jasną Górę.
Eucharystii na rozpoczęcie 39. Wadowickiej Pieszej Pielgrzymki na Jasną Góry przewodniczył proboszcz parafii Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny w Wadowicach, ks. Jarosław Żmija.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
