Orędzie o Bożym Miłosierdziu jest jedną z największych prawd dotykających istoty naszego chrześcijańskiego życia. Miłosierdzie to głoszenie tajemnicy miłości Boga do każdego człowieka. Miłosierdzie to czynna Caritas pełniona w heroiczny sposób w świecie, który nastawiony jest na zdecydowanie inne wartości. Dar miłosierdzia ofiarowany został w sposób szczególny poprzez posługę skromnej zakonnicy s. Faustyny Kowalskiej, której wytrwałość w głoszeniu tegoż miłosierdzia doprowadziła do rozsławienia tego wymiaru duchowości, a ją samą na ołtarze w chwale świętości. Te głębokie treści stały się kanwą I Myśliborskiego Kongresu Miłosierdzia, który w dniach 4-6 października br. odbył się w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Myśliborzu. Wybór miejsca modlitwy, adoracji, rozważań teologicznych i dyskusji jest oczywisty. Myślibórz został naznaczony przez Boga charyzmatem głoszenia prawdy o miłości ofiarowanej przez Boga człowiekowi. To właśnie Myślibórz, a dokładnie miejscowa świątynia pw. Świętego Krzyża została wybrana w objawieniach s. Faustyny, a potwierdzone to zostało poprzez powojenną obecność tutaj bł. ks. Michała Sopoćki, który niejako namaścił to miejsce dla chwały Bożego Miłosierdzia. Raz jeszcze musimy sobie uświadomić korelację błogosławionych zdarzeń. Św. s. Faustyna dojrzała miejsce, o którym pisze w Dzienniczku. Tuż po II wojnie światowej do Gorzowa Wlkp. przybyły siostry Jezusa Miłosiernego, by rozpocząć prace duszpasterską. Administrator apostolski zaproponował kilka lokalizacji do osiedlenia się sióstr w tym dość losowo Myślibórz. Siostry wybrały to miasto i kiedy przybyły z ogromnym pozytywnym zdziwieniem stwierdziły, że kościół Świętego Krzyża jest tym, o którym mówiła i pisała s. Faustyna. Potwierdził to bł. ks. M. Sopoćko, który odwiedzając Myślibórz, dostrzegł zgodność objawień z rzeczywistością myśliborskiego kościoła. Słynnym odtąd staje się symbol róży, który ukazany jest w ołtarzowym witrażu. Wieloletnia wytrwała praca sióstr oraz tutejszych kapłanów sprawiła, że kult Miłosierdzia Bożego nabrał w tym miejscu szczególnego wymiaru i znaczenia. Zaowocowało to decyzją metropolity szczecińsko-kamieńskiego abp. Mariana Przykuckiego, który z dniem 1 sierpnia 1993 r. powołał do życia Sanktuarium Bożego Miłosierdzia. Obecny rok jest więc jubileuszem 20-lecia, co jeszcze bardziej podkreślało rangę Kongresu, który z woli kustosza sanktuarium ks. kan. Janusza Zachęckiego stał się centralnym punktem obchodów dziękczynienia za istnienie sanktuarium. Sanktuarium w Myśliborzu wpisało się w tym czasie w rozwój kultu miłosierdzia, którego największym świadkiem był bł. Jan Paweł II. W ciągu dwóch dekad funkcjonowania sanktuarium ustanowione zostało święto Miłosierdzia Bożego, wyniesieni zostali do chwały ołtarza św. s. Faustyna i bł. ks. Michał Sopoćko, ogromnego znaczenia nabrały modlitwy sławiące miłosierdzie tak jak Koronka, Nowenna do Miłosierdzia, Litania do Miłosierdzia, wybudowano również i konsekrowano światowe sanktuarium w Krakowie-Łagiewnikach.
