Jego odejście z urzędu zamyka pewien ważny okres w dziejach Kościoła w Limie i w Peru na przełomie XX i XXI wieku. Należy on niewątpliwie do najwybitniejszych postaci życia publicznego w swoim kraju.

Przyszły kardynał urodził się 28 grudnia 1943 w Limie jako czwarte z 11 dzieci Enrique i Isabel Ciprianich, należących do Opus Dei. Do 1960 uczył się w stołecznych szkołach katolickich, po czym do 1966 studiował na miejscowej politechnice, a po jej ukończeniu pracował jako inżynier przemysłowy. Będąc wysokiego wzrost uprawiał koszykówkę i nawet występował w reprezentacji swego kraju, która w latach sześćdziesiątych odniosła wiele sukcesów w mistrzostwach i innych zawodach w Ameryce Południowej.

Sport nie zgasił w nim jednak głębokiej wiary i powołania kapłańskiego. Związany od dziecka z Opus Dei został 10 czerwca 1962 formalnie jego członkiem i rozpoczął studia na Opusowym Międzynarodowym Uniwersytecie Świętego Krzyża w Rzymie, kontynuując je następnie Uniwersytecie Nawarry w Pampelunie. Po przyjęciu 21 sierpnia 1977 w Madrycie święceń kapłańskich wrócił do kraju i tam zajmował się działalnością wykładową oraz pełnił różne funkcje w miejscowym oddziale Opus Dei i był wicekanclerzem Uniwersytetu w Piurze.

23 maja 1988 św. Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji Ayacucho; sakrę nominat przyjął 3 lipca tegoż roku. Równo 3 lata później został administratorem apostolskim tej archidiecezji a 13 maja 1995 - jej arcybiskupem metropolitą. Stamtąd 9 stycznia 1999 papież przeniósł go na podobne stanowisko do jego miasta rodzinnego, a na konsystorzu 21 lutego 2001 włączył go w skład Kolegium Kardynalskiego.

Uczestniczył w wielu ważnych wydarzeniach kościelnych, m.in. w zgromadzeniach Synodu Biskupów i w dwóch konklawe, na których wybrano Benedykta XVI (2005) i Franciszka (2013). Jest członkiem licznych organizmów Kurii Rzymskiej i reprezentował papieża na obchodach niektórych ważnych rocznic kościelnych. Otrzymał szereg najwyższych odznaczeń państwowych, m.in. Wielki Krzyż orderu "Słońce Peru" w 10. rocznicę na arcybiskupa stolicy, a w kilka tygodni później z tej samej okazji "Medal Limy". Od 2 maja 2012 jest członkiem Peruwiańskiej Akademii Nauk Moralnych i Politycznych.

Wyrazem uznania dla autorytetu kardynała był jego udział jeszcze jako arcybiskupa Ayacucho w mediacji między rządem a lewicowymi terrorystami z Ruchu Rewolucyjnego Tupac Amaru, którzy od grudnia 1996 do kwietnia 1997 przetrzymywali w rezydencji ambasadora Japonii w Limie ponad 70 dyplomatów-zakładników. Ciprianiemu i pozostałym członkom grupy pośredniczącej nie udało się doprowadzić do pokojowego rozwiązania problemu i ostatecznie specjalny oddział wojska odbił zakładników. Hierarcha bardzo przeżył taki rozwój sytuacji i rozpłakał się na konferencji prasowej po całym wydarzeniu.

Jednocześnie środki przekazu, zwłaszcza liberalne i lewicowe ostro krytykowały kard. J. L. Cipriani za jego bliskie związki z byłym prezydentem Alberto Fujimorim, oskarżanym o nadużywanie władzy i korupcję. Inne zarzuty dotyczyły obrony ks. Gabino Mirandy, usuniętego ze stanu duchownego przez Watykan za przypisywaną mu pedofilię oraz jego wypowiedzi na temat przemocy wobec kobiet. Kardynał miał powiedzieć, że według statystyk do aborcji wśród dziewczynek dochodzi nie wskutek ich wykorzystywania seksualnego, ale ponieważ bardzo kobiety same prowokują mężczyzn.

Nowy metropolita stolicy ks. Carlosa Gustavo Castillo Mattasoglio urodził się 28 lutego 1950 w Limie. Ma za sobą studia w zakresie nauk humanistycznych i społecznych na Wyższym Uniwersytecie Narodowym św. Marcina w stolicy, zakończone stopniem licencjusza. Wstąpił następnie do stołecznego wyższego seminarium duchownego im. Św. Turybiusza z Mogrovejo, po czym wyjechał na dalszą naukę do Rzymu i tam na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim ukończył w 1979 filozofię i w 1983 teologię. Po powrocie do kraju przyjął 15 lipca 1984 święcenia kapłańskie.

Pełnił następnie różne funkcje duszpasterskie w stołecznych parafiach, przez wiele lat był odpowiedzialny za duszpasterstwo młodzieży w stołecznej archidiecezji i w łonie episkopatu swego kraju. Był też członkiem rady uniwersyteckiej Papieskiego Uniwersytetu Katolickiego Peru (2003-06), na którym od wielu lat wykłada teologię. Jest doktorem teologii, autorem wielu książek i artykułów z zakresu teologii i praktycznego przekazu wiary. Zna języki francuski i włoski. Jak sam pisze w swej autobiografii, jest miłośnikiem kolarstwa i pływania, które stara się uprawiać jak najczęściej.