Pożegnanie absolwentów Niższego Seminarium Duchownego
Każdego roku, przy okazji matur, dla alumnów klasy III Niższego Seminarium Duchownego przychodzi czas pożegnania i rozstania się z murami „Niezwykłej Szkoły”. W tym roku było ich tylko czterech.
Uroczystości rozpoczęły się Mszą świętą, sprawowaną 25 maja o godzinie 12 w seminaryjnej kaplicy pw. św. Józefa Oblubieńca NMP. Eucharystii przewodniczył ks. rektor Jerzy Bielecki, a koncelebrował ks. prefekt Szymon Stępniak. Wzięli w niej udział członkowie grona pedagogicznego, rodzice, i uczniowie.
Podczas homilii, ks. Jerzy Bielecki nawiązywał do coraz częstszych ataków na Kościół, a przy tym także do wielu polskich bohaterów, między innymi Witolda Pileckiego. Zachęcał wszystkich, by poszukiwać w nim wzoru wierności Bogu i Ojczyźnie, pomimo trudów i nienawiści świata.
Po Eucharystii przyszedł czas na uroczystą akademię, podczas której padło wiele słów wzruszenia i podziękowań ze strony absolwentów wobec nauczycieli i wychowawców.
W imieniu tegorocznych maturzystów przemawiał Michał Wróbel. Podkreślał, że trzy lata - spędzone w Niższym Seminarium - obfitowały w wiele bogatych doświadczeń, z który każdy coś wyjął, czegoś się nauczył. Stwierdził też, że był to czas szczególnego wzrastania oraz dojrzewania w radości i miłości do Boga.
Reklama
Słów wdzięczności nie kryli rodzice. Słowo do zgromadzonych skierowała mama jednego z absolwentów - Mariusza Gawrona. Przypominała o wielkim zadaniu, jakie spoczywa na barkach księży przełożonych, a jakie oni w pełni realizują. Dziękowała przy tym za to, że opieka i wychowanie w „Niezwykłej Szkole” przyniosła wiele owoców w zachowaniu i dojrzałości tegorocznych maturzystów.
W imieniu uczniów klasy pierwszej i drugiej krótką przemowę wygłosił pełniący obowiązki dziekana alumnów, Dawid Pryciuk. Dziękował on za miniony czas wspólnych doświadczeń i przeżyć. Życzył przy tym wyborów zgodnych z głosem powołania i podążania dalej drogą, wyznaczoną przez Chrystusa.
Momenty pożegnań zawsze bywają trudne. Widać było, że maturzystom trudno było rozstać się z przyjaciółmi i szkołą. Przyszedł dla nich jednak czas dalszych decyzji, które zaważą na ich życiu.
Caritas Polska ma przyjemność zaprosić Państwa na Seminarium Przyszłość pielęgniarskiej opieki domowej, które odbędzie się 23 października w Centrum Edukacyjno-Charytatywnym Caritas Polska, w Warszawie, przy ul. Okopowej 55. Początek seminarium o godzinie 9.00.
Również nas zaprasza Bóg, abyśmy z ufnością i nadzieją weszli w ten nowy rok i odnajdywali w ludziach, których będziemy spotykać oraz w zdarzeniach, które będą naszym udziałem, Jezusa. Chodzi bowiem o to, abyśmy wszędzie i we wszystkim widzieli obecnego i działającego Zbawiciela.
Pasterze pośpiesznie udali się do Betlejem i znaleźli Maryję, Józefa oraz leżące w żłobie Niemowlę. Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli, co im zostało objawione o tym dziecięciu. A wszyscy, którzy to słyszeli, zdumieli się tym, co im pasterze opowiedzieli. Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to zostało przedtem powiedziane. Gdy nadszedł dzień ósmy i należało obrzezać dziecię, nadano Mu imię Jezus, którym Je nazwał Anioł, zanim się poczęło w łonie Matki.
Już się stało tradycją, że w czasie świątecznym w telewizji można było obejrzeć filmy: “Kevin sam w domu” i drugą część o jego przygodach w Nowym Jorku. Film ten stał się kultowy i ponadczasowy i możemy zastanawiać się nad jego fenomenem. Co ciekawe, z pozoru jest to film, który posiada wiele przejaskrawionych momentów, które mają też wprowadzić widza w dobry humor, pozornie skierowany jest do młodszych widzów, jednakże w tle możemy dostrzec wiele wątków, które są bardzo pouczające i mogą poruszać, ale także ukazują sedno Bożego Narodzenia.
Charakterystyczne jest to, że pierwsza faza filmu odbywa się w dużym chaosie i zabieganiu. To zawsze prowadzi do popełnienia niejednego błędu. Jednakże sam bohater, czyli Kevin czuje się niedoceniony przez swoją rodzinę i niesłusznie obwiniany za zło, a przez to pojawia się rozczarowanie i poczucie niesprawiedliwości. Z jednej strony czuje się niedoceniony, a z drugiej sam nie docenia swojej rodziny, co bardzo szybko zostaje zweryfikowane, gdy Kevin zostaje sam i zaczyna tęsknić za rodzicami, a nawet za “nieznośnym” rodzeństwem i kuzynostwem. Z tą sytuacją mogłoby utożsamiać się wiele rodzin, w których, gdy pojawiają się trudne momenty, są nieporozumienia, nie zawsze człowiek czuje się doceniony, czy sprawiedliwie potraktowany, prowadzi to do konfliktów. Gdy jednak mija czas, emocje opadną, zaczyna dominować miłość, tęsknota, żal za swoją postawę i chęć naprawy zła. Tu można zacytować: “Każdy chce być zauważony i usłyszany, chce być sam, a później samotność dobija”. Niejednokrotnie, gdy dzieje się coś złego matka czy ojciec zrobią wszystko, aby uratować swoje dziecko. W filmie w sposób szczególny ukazany jest “heroizm” matki, która za wszelką cenę postanawia wrócić do domu, bo boi się o swojego syna. Nie czeka, ale działa, co finalnie kończy się happu endem. W życiu jednak, nie zawsze tak jest, bo w niejednym przypadku szybciej była śmierć.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1734956640.jpg)
