Swoją wizytę Arcybiskup rozpoczął od kościoła pomocniczego, pw. Bożego Ciała, gdzie poprowadził modlitwę za zmarłych. Następnie, w kościele parafialnym, Metropolita przewodniczył Eucharystii.
W homilii pasterz Kościoła wrocławskiego podziękował wiernym, za ich zaangażowanie w życie parafii. - Ogromnie cieszę się z dzisiejszego spotkania, bo jest ono okazją, aby wam podziękować. Dziękuję, że tworzycie tu tyle różnych wspólnot. Jesteście bogactwem tej parafii – mówił abp Józef Kupny. Dodał, że dzięki wspólnotom parafianie są w stanie bliżej się poznać i pomagać sobie w drodze do świętości. Świętość, jak tłumaczył, to przede miłość do Boga i bliźniego. - Ludzie święci, to tacy, którzy kochali Boga ponad wszystko, a jednocześnie mieli otwarte serce na bliźniego. Takimi kochani bądźcie – zachęcał Metropolita, na zakończenie dodając: - Kiedy wrócę do Wrocławia będę nosił w sercu obraz waszej wspólnoty. Wspólnoty modlącej się, wspólnoty ludzi głęboko wierzących w Chrystusa, a wreszcie wspólnoty, która zaangażowana jest w tworzenie duchowego dobra.
Wspólnoty działające przy kościele pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Górze:
Rada Parafialna, Rada Katechetów, Akcja Katolicka, Liturgiczna Służba Ołtarza, Schola, Apostolat Margaretka, Koło Przyjaciół Radia Maryja, 12 Róż Żywego Różańca, Straż Honorowa Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz parafialny zespół Caritas.
Wnętrze świebodzickiego kościoła, któremu patronuje św. Brat Albert Chmielowski
Podczas pasterskiej wizyty w parafii św. Brata Alberta Chmielowskiego w Świebodzicach bp Marek Mendyk udzielił młodzieży sakramentu bierzmowania, poświęcił nowe stacje drogi krzyżowej i organy.
Okazją do świętowania, które miało miejsce 19 czerwca, była również 3. rocznica konsekracji kościoła i 27. rocznica erygowania parafii.
Pomnik Jana Chrzciciela de la Salle w kościele pod tym wezwaniem w Paryżu
Urodził się w Reims 30 kwietnia 1651 r. w podupadłej rodzinie książęcej jako najstarszy z jedenaściorga rodzeństwa. W wieku 27 lat przyjął święcenia kapłańskie.
Trzy lata potem na uniwersytecie w Reims zdobył doktorat z teologii (1680 r.). Zaraz po święceniach otrzymał probostwo. Powierzono mu także kierownictwo duchowe nad szkołą i sierocińcem, prowadzonym przez Siostry od Dzieciątka Jezus. Jan postarał się w Rzymie o zatwierdzenie zakonu tychże sióstr. Bardzo bolał nad losem setek sierot, pozbawionych zupełnie pomocy materialnej i duchowej. Gromadził ich na swej plebanii, której część zamienił na internat. Następnie na użytek biednych dzieci oddał swój rodzinny pałac, a za pieniądze parafialne i otrzymane od pewnej zamożnej kobiety zakupił obszerny dom. Ludzie, którzy pomagali Janowi z czasem utworzyli zgromadzenie zakonne pod nazwą Braci Szkolnych. Za jego początek przyjmuje się datę 24 czerwca 1684 roku. Utworzył wiele typów szkół: podstawowe, wieczorowe, niedzielne, zawodowe, średnie, seminaria nauczycielskie. Nauka w nich odbywała się w języku ojczystym i była bezpłatna. Na polu pedagogiki Jan ma więc poczesne miejsce. W jego szkołach na pierwszym miejscu był język ojczysty, a nie wszechwładna łacina. Zniósł często stosowane w szkołach kary fizyczne W roku 1681 powstała pierwsza szkoła założona przez św. Jana w Reims (1681 r.), kolejna powstała w Paryżu (1688 r.), potem w Lyonie, w Rouen itd. W sto lat potem cała Francja była pokryta szkołami lasaliańskimi. Do rewolucji francuskiej (1789 r.) w samej Francji zgromadzenie miało 126 szkół i ponad 1000 członków. Dzisiaj Bracia Szkolni mają swe szkoły w prawie 90 krajach. Jan de la Salle zostawił po sobie bezcenne pisma. Najwybitniejsze z nich to: „Zasady dobrego wychowania”, które doczekało się ponad 200 wydań; nadto „Rozmyślania”, „Wskazania, jak prowadzić szkoły” i „Obowiązki chrześcijanina”. Bezcenne dla poznania ducha lasaliańskiego są także jego listy. Jan zmarł po krótkiej chorobie 7 kwietnia 1719 r. Beatyfikował go Leon XIII w 1888 r. On też wyniósł go uroczyście do chwały świętych w roku 1900. Pius XII ogłosił św. Jana de la Salle patronem nauczycieli katolickich (1950 r.). Ciało św. Jana, zbezczeszczone w czasie rewolucji francuskiej w roku 1793, dla bezpieczeństwa przeniesiono do Belgii, a w roku 1937 złożono przy domu generalnym zakonu w Rzymie.
Przed kanonizacją bł. Carlo Acutisa, zaplanowaną na 27 kwietnia w Rymie, powstał film „Chłopiec z Mediolanu”, który przedstawia przyszłego świętego oczami jego matki, nauczyciela oraz lekarza. Film opowiada o głębokiej duchowości chłopca, okazuje się również, że powszechny obraz „bożego influencera” wykracza znacznie poza powszechną wiedzę o nim.
„Święty w trampkach”, „boży influencer”, to tytuły, jakie często pojawiają się w przekazach medialnych na temat błogosławionego Carlo Acutisa. Historia chłopca, który zmarł w wieku 15 lat i został pochowany w swojej bluzie i trampkacj w Asyżu, pociąga współczesnych, jest zarazem bardziej niezwykłą i głeboka niż jego obraz zapisany w powszechnej świadomości.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
