Reklama

Niedziela w Warszawie

Był człowiekiem modlitwy

O tym, jak mieszkali kardynałowie na konklawe, co kryją papieskie apartamenty i o „swarzeniu się” z Papieżem z br. Marianem Markiewiczem ze Zgromadzenia Braci Serca Jezusowego rozmawia Łukasz Krzysztofka

[ TEMATY ]

św. Jan Paweł II

100‑lecie urodzin Jana Pawła II

Archiwum br. Mariana Markiewicza

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Łukasz Krzysztofka: Jak to się stało, że drogi Brata zeszły się z drogami kard. Wojtyły?

Br. Marian Markiewicz: Na początku 1977 r. zostałem posłany do pracy przez przełożonych do obsługi Papieskiego Kolegium Polskiego na Awentynie w Rzymie. Właśnie tam miał swoja rezydencję na czas pobytu w Rzymie ówczesny kard. Karol Wojtyła. Odbierałem go z lotniska, jeździliśmy często do różnych miejsc, ponieważ był zapraszany na wykłady na uniwersytety, uroczystości polonijne, należał do różnych kongregacji, konsyliów, więc często bywał w Rzymie. Miałem okazję zawsze mu służyć nie tylko w domu przy obsłudze, ale także jako kierowca. Zawsze przyjeżdżał z ks. Dziwiszem. Tak się zaczęła nasza współpraca.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

O czym rozmawialiście w samochodzie?

Jak wsiadał zazwyczaj do samochodu, to po góralsku mawiał: „To co, Marianku, będziemy się swarzyć?” A ja: „Dyć nie ma o co!”. „No to w takim razie ty rób swoje, a ja swoje”. W czasie jazdy zawsze coś czytał, a jak staliśmy w tłoku rzymskim, to notował. Miał zawsze przy sobie kartki, pióro, sztywniejszą teczkę. W czasie jazdy nie było czasu na dłuższe rozmowy. Czasem coś się wydarzyło, to popatrzył, ale za chwilę już był zajęty swoimi sprawami.

Pamięta Brat czas po śmierci Pawła VI?

Tak, nie mogłem wtedy przyjechać do Polski, ponieważ nie miałem ważnego polskiego paszportu. Siedziałem w Italii i czekałem 2,5 roku na paszport. W tamtym czasie byłem nad jeziorem Albano na rekolekcjach i wtedy pomyślałem sobie, czy to nie jest czas na kard. Wojtyłę.

Skąd takie przypuszczenia?

Kiedy byłem w nowicjacie, nasz kapelan ks. Wacław Nowaczyk, salezjanin opowiadał nam często o pomazańcu z Krakowa, który dostanie trzy korony – a trzy korony to jest tiara papieska. Gdy pojechałem po kard. Wojtyłę na lotnisko, gdzie miałem znajomości i karabinierzy wpuszczali mnie do środka, bo wiedzieli, że przyjeżdżam po ważnych gości, nieśmiało go zapytałem: „Czy ksiądz kardynał zostanie papieżem?”. Uśmiechnął się i powiedział: „Duch Święty wskaże”.

Reklama

To było przed konklawe, na którym wybrano Jana Pawła I?

Tak. Były wtedy wielkie przygotowania w czasie żałoby papieskiej, która trwa dziewięć dni. Przyjeżdżali kardynałowie z całego świata, aby spotykać się ze sobą w tym czasie. Więc przez te dziewięć dni jeździliśmy do Watykanu. Potem było losowanie pokoi na czas trwania konklawe. Część Pałacu Apostolskiego była wydzielona na tymczasowe mieszkania. Warunki były spartańskie, nie wszędzie w pokojach były łazienki. Oglądałem te pokoje z bliska, bo rozwoziłem walizki razem z ks. Dziwiszem. Wszystko było zaplombowane, okna też, brak telefonów, całkowita tajemnica.

Który pokój wylosował kard. Wojtyła?

Był to pierwszy pokój z prawej strony Bazyliki św. Piotra na Placu Apostolskim, gdzie jest teraz mozaika z Matką Bożą i napisem „Totus Tuus”. To właśnie tam, poniżej, w skrzydle miał mieszkanie na pierwszym konklawe z widokiem na plac św. Piotra.

Przed rozpoczęciem konklawe mógł Brat jeszcze przeżyć wyjątkowe spotkanie z przyszłym Janem Pawłem I…

Kard. Wojtyła zaprosił czterech kardynałów do naszego domu, wśród nich był kard. Albino Luciani, czyli przyszły papież Jan Paweł I. Miałem zawsze to szczęście, że mogłem obsługiwać stół najważniejszych gości. Można więc powiedzieć, że karmiłem dwóch papieży.

Pontyfikat Jana Pawła I trwał zaledwie 33 dni i był jednym z najkrótszych w historii papiestwa. Brat był wtedy blisko Watykanu.

Tak. Jan Paweł I miał tylko cztery audiencje. Miałem to szczęście być na wszystkich. Na ostatniej z nich, na której był mój przyjaciel, lekarz, gdy zobaczył papieża na sedia gestatoria, czyli papieskiej lektyce - bo Jan Paweł I jeszcze jako ostatni jej używał – powiedział do mnie: ten papież jest chory. Później przyjrzałem mu się i rzeczywiście twarz papieża wpadała w fiolet. Były to, jak się potem okazało, problemy sercowe. Tej nocy 28 września Jan Paweł I zmarł.

Reklama

Ruszyły przygotowania do konklawe – drugiego z udziałem kard. Wojtyły…

3 października pojechałem odebrać kard. Wojtyłę z lotniska. Już był inny, bardziej zamyślony. Pojechaliśmy prosto do Bazyliki św. Piotra. Długo się modlił przy wystawionym na widok publiczny Janie Pawle I. Potem wróciliśmy do domu i ponownie ta sama procedura, czyli dziewięć dni jazdy na Watykan. 13 października rano zachorował bp Andrzej Deskur, przyjaciel kard. Wojtyły, co jeszcze bardziej wpłynęło na jego zachowanie. Stał się jeszcze bardziej zamyślony. Bardzo to przeżył. Odwiedził bp. Deskura również na drugi dzień. Następnie pojechaliśmy na Watykan, do jego mieszkania. Tam się przebrał w strój kardynalski i podjechaliśmy pod bramy konklawe.

Rozpoczęło się wielkie oczekiwanie, które nie trwało jednak długo…

Pierwszy dzień nic, drugi nic. I 16 października ukazał się biały dym nad Kaplicą Sykstyńską. Nie zdążyłem dojechać na plac, bo Kolegium Polskie jest oddalone sześć kilometrów od Watykanu. Oglądałem więc transmisję w telewizji. Wielka, nieopisana radość. Chwilę potem cała gromada reporterów dobijała się do drzwi, chcąc robić materiały, fotografować dom, gdzie mieszkał nowy papież. Nie mieli przygotowanych aż tak dużo materiałów, ponieważ wybór kard. Wojtyły był dla wszystkich wielkim zaskoczeniem.

Co działo się następnego dnia po wyborze Jana Pawła II?

Na drugi dzień Ojciec św. odprawił Mszę św. z kardynałami na rozwiązanie konklawe i niespodziewanie pojechał do kliniki Gemelli odwiedzić swojego chorego przyjaciela bp. Deskura. Było to wielkie zdziwienie dla służb, że nowo wybrany Papież już wędruje po Rzymie.

Reklama

Wieczorem ks. Dziwisz przyjechał do naszego domu. Powiedział do mnie: przygotuj samochód po kolacji, spakujemy rzeczy i będziesz miał okazję widzieć się z papieżem.

Szczególna audiencja - z pewnością to spotkanie mocno zapadło Bratu w pamięć?

To prawda. Pojechaliśmy na Watykan, wjechaliśmy na piętro windą. Przyszły siostry, Włoszki, jeszcze po Janie Pawle I. Ks. Dziwisz spytał, gdzie jest Ojciec św. Odpowiedziały, ze w kaplicy. Poszliśmy. Uklęknęliśmy w drzwiach. Nogi nam się trzęsły z wrażenia. Wcześniej słyszałem o różnych restrykcjach, ograniczeniach, że tam nikt nie mógł wchodzić oprócz służby. Przychodzi ks. Dziwisz i mówi: „Idźcie tam bliżej przywitać się”. A ja, że miałem śmiałość do kardynała Wojtyły, podchodzę do klęcznika i mówię: „Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!”. Ojciec św. odpowiedział: „Na wieki wieków”. I mówi dalej do nas: „A cóż się tak po nocach włóczycie?”. „Przyszliśmy Ojca św. odwiedzić”. „Jak żeście przyszli, to chodźcie, to może jako razem w tej chałupie nie zginiemy” – odpowiedział Papież.

Mógł Brat zwiedzić apartamenty papieskie?

Tak. Wtedy w towarzystwie Ojca św. zwiedzaliśmy całe piętro papieskie – od jadalni, poprzez różne poczekalnie, aż do sypialni. Ojciec św. wspominał, jak był przyjmowany z kard. Wyszyńskim: „Nawet te same fotele stały – tu siedział Wyszyński, a tu ja siedziałem” – opowiadał Papież.

A widział Brat pokój, z którego okna Papież błogosławi w niedziele na Anioł Pański?

Oczywiście. Jak byliśmy w pokoju błogosławieństw, to wyjrzałem sobie przez to okno papieskie. Piękny widok – od Bazyliki po ostatnią kolumnę na placu, wszystko widać. Więc ile razy Papież błogosławił, miałem poczucie, że też byłem za tym oknem.

Później staliśmy pod oknem i patrzymy na siebie, pytamy: „Co teraz będzie? W pewnym momencie Ojciec św. mówi do mnie: „Widzisz, Marianku, już nie pojedziemy pływać na basen do ojców werbistów”. Wcześniej często tam pływaliśmy, a także w morzu. Miałem co robić, żeby kardynała dogonić. Miał bardzo dobrą formę.

Reklama

Kard. Wojtyła szczególnie dbał o kondycję fizyczną. A Brat dostał jeszcze wyjątkowy „sportowy” prezent od Ojca św.

Otrzymałem w prezencie piękny, biały rower z firmy z Padwy, który dostał Ojciec św. Tak mnie to zapaliło do sportu, że na dzień dzisiejszy mam przejechanych 44 tysiące kilometrów. Oczywiście na innym rowerze, bo tamten oszczędzam. Tak sobie postanowiłem, że w roku 100-lecia urodzin Papieża i moich dwóch „pięćdziesiątek” – ślubów zakonnych i pracy w archikatedrze warszawskiej, które przypadają też w tym roku - jak mi nogi wytrzymają, to dociągnę do 50 tysięcy kilometrów.

Ile razy był Brat u Jana Pawła II?

Od 17 października byłem u Papieża 28 razy. Chodziliśmy też co roku śpiewać kolędy do Papieża. Myśmy brali śpiewniki, a Ojciec św. wszystkie zwrotki znał na pamięć. Było oczywiście „Oj, Maluśki”, przy której to pastorałce Ojciec św. dalej tworzył nowe zwrotki. Po każdej była salwa śmiechu, bo on wszystko bardzo żartobliwie ujmował.

Czuje Brat duchową opiekę św. Jana Pawła II?

Oczywiście i to szczególnie mocno. Jan Paweł II to był człowiek modlitwy. Przez swoją systematyczność, umiejętność zorganizowania się miał czas na wszystko. Jest dla mnie wzorem do naśladowania. Każdy dzień zaczynam więc zawsze z nim, czytam codziennie ewangelię i komentarz św. Jana Pawła II do niej. A że często ludzie proszą mnie o modlitwę za jego wstawiennictwem, to polecam św. Janowi Pawłowi wszystkie intencje, „swarzę się” z nim co dnia i mówię: „Ojcze św., zróbże co, bo widzisz – wszyscy proszą”.

2020-05-18 06:18

Ocena: +6 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Kaszubi przeciw dyskredytowaniu Jana Pawła II i wykorzystywaniu go w sporach politycznych

[ TEMATY ]

Kaszubi

św. Jan Paweł II

Bronimy prawdy o św. Janie Pawle II

Grzegorz Gałązka

Jan Paweł II

Jan Paweł II

„Głębokim smutkiem napawają nas nasilające się ostatnio próby zdyskredytowania osoby i dzieła Jana Pawła II oraz instrumentalnego wykorzystywania jego postaci w sporach pomiędzy ugrupowaniami politycznymi” - czytamy w oświadczeniu Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego. Kaszubi przypominają rolę papieża w odzyskaniu przez Polskę suwerenności oraz przypominają o jego upominaniu się o godność i prawa każdego człowieka.

OŚWIADCZENIE

CZYTAJ DALEJ

Ks. Piotr Pawlukiewicz: Bóg nie może się na Ciebie doczekać!

2024-03-27 07:20

[ TEMATY ]

ks. Piotr Pawlukiewicz

B.M. Sztajner/Niedziela

ks. Piotr Pawlukiewicz (1960 – 2020) wygłosił tysiące kazań

ks. Piotr Pawlukiewicz (1960 – 2020) wygłosił tysiące kazań

Pomyślałem sobie: „Boże, ta babcia nawet jeszcze Komunii Świętej nie przyjęła, a już się w niej wyzwalają czyny miłości. Jaka ta miłość jest niecierpliwa! Jak się nie może doczekać!”. Tak samo nie może się doczekać Bóg. Na ciebie.

Jeszcze jeden fragment Ewangelii. Pozornie też wam znany, ale czy na pewno? „Pewien człowiek miał dwóch synów. Młodszy z nich rzekł do ojca: «Ojcze, daj mi część majątku, która na mnie przypada». Podzielił więc majątek między nich. Niedługo potem młodszy syn, zabrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony i tam roztrwonił swój majątek, żyjąc rozrzutnie. A gdy wszystko wydał, nastał ciężki głód w owej krainie i on sam zaczął cierpieć niedostatek. Poszedł i przystał do jednego z obywateli owej krainy, a ten posłał go na swoje pola, żeby pasł świnie. Pragnął on napełnić swój żołądek strąkami, którymi żywiły się świnie, lecz nikt mu ich nie dawał. Wtedy zastanowił się i rzekł: Iluż to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu z głodu ginę. Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie; już nie jestem godzien nazywać się twoim synem: uczyń mię choćby jednym z najemników. Wybrał się więc i poszedł do swojego ojca. A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go. A syn rzekł do niego: «Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem». Lecz ojciec rzekł do swoich sług: «Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi! Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i bawić się, ponieważ ten mój syn był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się». I zaczęli się bawić. Tymczasem starszy jego syn przebywał na polu. Gdy wracał i był blisko domu, usłyszał muzykę i tańce. Przywołał jednego ze sług i pytał go, co to ma znaczyć. Ten mu rzekł: «Twój brat powrócił, a ojciec twój kazał zabić utuczone cielę, ponieważ odzyskał go zdrowego ». Na to rozgniewał się i nie chciał wejść; wtedy ojciec jego wyszedł i tłumaczył mu. Lecz on odpowiedział ojcu: «Oto tyle lat ci służę i nigdy nie przekroczyłem twojego rozkazu; ale mnie nie dałeś nigdy koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi. Skoro jednak wrócił ten syn twój, który roztrwonił twój majątek z nierządnicami, kazałeś zabić dla niego utuczone cielę». Lecz on mu odpowiedział: «Moje dziecko, ty zawsze jesteś przy mnie i wszystko moje do ciebie należy. A trzeba się weselić i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył, zaginął, a odnalazł się»”*.

CZYTAJ DALEJ

Historia według Kossaka

2024-03-28 10:54

[ TEMATY ]

Materiał sponsorowany

Mało która postać historyczna odcisnęła tak mocno swój ślad w dziejach świata, i tak bardzo wpływa na wyobraźnię współczesnych ludzi, jak Napoleon. Pisano o nim książki, wiersze, kręcono filmy, ale bodaj żadne z tych dzieł nie jest tak wymowne jak obraz Wojciecha Kossaka poświęcone temu geniuszowi wojny.

Mowa, oczywiście, o powstałym w 1900 r. dziele „Bitwa pod piramidami”. Obraz mimo upływu lat nadal wywiera ogromne wrażenie na widzach, pobudzając nie tylko ich „estetyczne synapsy”, ale i zmuszając do głębszej refleksji nad dziejami okresu, który został przedstawiony na płótnie i tego, jak wpłynął Napoleon na ukształtowanie się świata. Malowidło Kossaka intryguje nie tylko widzów, ale i ekspertów, od dawna jest obiektem wnikliwych analiz wielu badaczy. Bank Pekao S.A. zaprasza do obejrzenia krótkiego filmu pt. „Okiem liryka”,który przybliża fascynującą historię tego monumentalnego płótna.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję