Reklama

Niedziela w Warszawie

Mężczyźni zawierzają Maryi

Męskie wspólnoty w stolicy, przygotowując się do 100. rocznicy Cudu nad Wisłą, połączyły siły, by jak najwięcej osób poznało historię objawień Matki Bożej Łaskawej z 1920 r. Chcą dziękować Bogu za ten cud i wypraszać łaski dla kolejnych pokoleń.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Już od dwóch lat Mężczyźni św. Jana Pawła II, Żołnierze Chrystusa, Wojownicy Maryi i inne męskie wspólnoty jednoczą się na wspólnej Eucharystii i różańcu na ulicach polskich miast w ramach inicjatywy „Męski Różaniec”. Członkowie tych wspólnot zdają sobie sprawę z faktu, jak wielka odpowiedzialność na nich dzisiaj spoczywa.

- Jesteśmy powołani jako mężczyźni, ojcowie, którzy w momencie zagrożenia powinni dać ochronę dzieciom, rodzinie, ale mamy również bronić wartości takich jak: Bóg, honor, Ojczyzna. Dając swoje świadectwo publicznie, modląc się na różańcu, uczestnicząc w różnego rodzaju inicjatywach pokazujemy młodszym pokoleniom, że wiara w Boga to coś pięknego, że nie należy się wstydzić chodzenia do kościoła - mówi Paweł Jaworski ze wspólnoty Żołnierze Chrystusa i dodaje, że rolą mężczyzn w XXI w. jest silna manifestacja wiary i przynależności do Kościoła. - Mężczyzna musi dziś pokazać wyraźny znak swojej obecności w Kościele – zaznacza.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

W XVII wieku na Mazowszu nie było domu bez malowanego czy drukowanego obrazka Wybawicielki od zarazy i wszelkiego utrapienia. Jak pisze Ewa J. P. Storożyńska w książce „Matka Boża Łaskawa a Cud nad Wisłą”: „Panowało powszechne przekonanie, że Najłaskawsza temu, kto prosi, opieki nie odmawia, nie patrząc na wyznanie petenta! Wiadomo było bowiem, że oddawanie czci Maryi Łaskawej jest przepowiednią szczęśliwego prognostyku w przyjściu do zwycięstwa”. Historia pokazała, ze bez specjalnej zachęty do Madonny o Łaskawym Obliczu coraz liczniej przyjeżdżali wierni z innych miast, by pokłonić się i wzywać Jej wstawiennictwa.

Czciciele Matki Bożej Łaskawej podkreślają, że praktykowanie modlitwy do Niej daje wewnętrzną siłę do pokonywania codziennych trudów. - Matka Boża jest dla mnie uosobieniem bezpieczeństwa, uosobieniem ziemskiej matki, która potrafi wyciągnąć mnie z największego dołu, wyciągnąć i wyprosić łaski u Pana Jezusa. Daje mi wsparcie, fizyczną obecność, miłość, dodaje mi otuchy w codziennych trudach mojego życia. Pokazuje, jak być serdecznym dla innych – podkreśla Paweł Jaworski.

Nawiedzenie kopii obrazu Matki Bożej Łaskawej w Warszawie odbywa się pod hasłem „Matko Boża Łaskawa, zjednocz serca Polaków”. Przed wieczorną Mszą świętą obraz z jednej parafii przewożony jest do kolejnej. W nowym miejscu następuje przywitanie Matki Bożej Łaskawej, Msza św. i wspólna modlitwa. Kolejnego dnia, zwykle po Mszy św., jest okazja do wysłuchania prelekcji Ewy J. P. Storożyńskiej o „Cudzie nad Wisłą” i czas na osobistą modlitwę.

Reklama

Męskie wspólnoty w stolicy zapraszają do skorzystania z tej niezwykłej okazji, by pokłonić się, podziękować i prosić Matkę Bożą o wstawiennictwo. Jak zachęcał ks. Józef Bartnik, współautor książki „Matka Boża Łaskawa a Cud nad Wisłą”: „Spróbujcie szczerze opowiedzieć Jej o wszystkich swoich bolączkach, problemach, sekretnych oczekiwaniach i niespełnionych marzeniach. Maryja nie tylko was wysłucha, ale miejcie pewność, że wszystkie powierzone Jej problemy sama rozwiąże. (...) Otrzymywałem zdumiewające świadectwa pomocy Maryi w beznadziejnych – po ludzku sądząc – sytuacjach”.

Wszyscy, którzy pragną, mogą dołożyć swoją "cegiełkę" pod powstający w Radzyminie pomnik Matki Bożej Łaskawej, który zostanie odsłonięty 16 sierpnia - z okazji setnej rocznicy Cudu nad Wisłą. Szczegóły na temat budowy pomnika-wotum znajdują się na stronie https://diecezja.info.pl/1920-2/.

Od dzisiaj do 26. czerwca Matka Boża Łaskawa gości w kościele Świętej Trójcy, ul. Solec 61, a od 26. czerwca do 3. lipca odwiedzi Bazylikę Najświętszego Serca Jezusowego przy ul. Kawęczyńskiej 53.

2020-06-19 16:05

Oceń: +8 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Pielgrzymka ku czci Matki Bożej Łaskawej

Dzisiaj, w obchodzoną w Warszawie uroczystość Najświętszej Maryi Panny Łaskawej, patronki stolicy, wyruszy pielgrzymka do Świątyni Opatrzności Bożej na Wilanowie.

Do wyboru pielgrzymów są trzy opcje - trasę można pokonać rowerem, biegiem lub pieszo. Start dla biegaczy, którzy do pokonania będą mieli ok. 20 km, oraz rowerzystów (ok. 25 km) zaplanowano o godz. 20.00 przy żoliborskim kościele św. Jana Kantego, ul. Krasińskiego 31.
CZYTAJ DALEJ

św. Katarzyna ze Sieny - współpatronka Europy

Niedziela Ogólnopolska 18/2000

[ TEMATY ]

św. Katarzyna Sieneńska

Giovanni Battista Tiepolo

Św. Katarzyna ze Sieny

Św. Katarzyna ze Sieny
W latach, w których żyła Katarzyna (1347-80), Europa, zrodzona na gruzach świętego Imperium Rzymskiego, przeżywała okres swej historii pełen mrocznych cieni. Wspólną cechą całego kontynentu był brak pokoju. Instytucje - na których bazowała poprzednio cywilizacja - Kościół i Cesarstwo przeżywały ciężki kryzys. Konsekwencje tego były wszędzie widoczne. Katarzyna nie pozostała obojętna wobec zdarzeń swoich czasów. Angażowała się w pełni, nawet jeśli to wydawało się dziedziną działalności obcą kobiecie doby średniowiecza, w dodatku bardzo młodej i niewykształconej. Życie wewnętrzne Katarzyny, jej żywa wiara, nadzieja i miłość dały jej oczy, aby widzieć, intuicję i inteligencję, aby rozumieć, energię, aby działać. Niepokoiły ją wojny, toczone przez różne państwa europejskie, zarówno te małe, na ziemi włoskiej, jak i inne, większe. Widziała ich przyczynę w osłabieniu wiary chrześcijańskiej i wartości ewangelicznych, zarówno wśród prostych ludzi, jak i wśród panujących. Był nią też brak wierności Kościołowi i wierności samego Kościoła swoim ideałom. Te dwie niewierności występowały wspólnie. Rzeczywiście, Papież, daleko od swojej siedziby rzymskiej - w Awinionie prowadził życie niezgodne z urzędem następcy Piotra; hierarchowie kościelni byli wybierani według kryteriów obcych świętości Kościoła; degradacja rozprzestrzeniała się od najwyższych szczytów na wszystkie poziomy życia. Obserwując to, Katarzyna cierpiała bardzo i oddała do dyspozycji Kościoła wszystko, co miała i czym była... A kiedy przyszła jej godzina, umarła, potwierdzając, że ofiarowuje swoje życie za Kościół. Krótkie lata jej życia były całkowicie poświęcone tej sprawie. Wiele podróżowała. Była obecna wszędzie tam, gdzie odczuwała, że Bóg ją posyła: w Awinionie, aby wzywać do pokoju między Papieżem a zbuntowaną przeciw niemu Florencją i aby być narzędziem Opatrzności i spowodować powrót Papieża do Rzymu; w różnych miastach Toskanii i całych Włoch, gdzie rozszerzała się jej sława i gdzie stale była wzywana jako rozjemczyni, ryzykowała nawet swoim życiem; w Rzymie, gdzie papież Urban VI pragnął zreformować Kościół, a spowodował jeszcze większe zło: schizmę zachodnią. A tam gdzie Katarzyna nie była obecna osobiście, przybywała przez swoich wysłanników i przez swoje listy. Dla tej sienenki Europa była ziemią, gdzie - jak w ogrodzie - Kościół zapuścił swoje korzenie. "W tym ogrodzie żywią się wszyscy wierni chrześcijanie", którzy tam znajdują "przyjemny i smaczny owoc, czyli - słodkiego i dobrego Jezusa, którego Bóg dał świętemu Kościołowi jako Oblubieńca". Dlatego zapraszała chrześcijańskich książąt, aby " wspomóc tę oblubienicę obmytą we krwi Baranka", gdy tymczasem "dręczą ją i zasmucają wszyscy, zarówno chrześcijanie, jak i niewierni" (list nr 145 - do królowej węgierskiej Elżbiety, córki Władysława Łokietka i matki Ludwika Węgierskiego). A ponieważ pisała do kobiety, chciała poruszyć także jej wrażliwość, dodając: "a w takich sytuacjach powinno się okazać miłość". Z tą samą pasją Katarzyna zwracała się do innych głów państw europejskich: do Karola V, króla Francji, do księcia Ludwika Andegaweńskiego, do Ludwika Węgierskiego, króla Węgier i Polski (list 357) i in. Wzywała do zebrania wszystkich sił, aby zwrócić Europie tych czasów duszę chrześcijańską. Do kondotiera Jana Aguto (list 140) pisała: "Wzajemne prześladowanie chrześcijan jest rzeczą wielce okrutną i nie powinniśmy tak dłużej robić. Trzeba natychmiast zaprzestać tej walki i porzucić nawet myśl o niej". Szczególnie gorące są jej listy do papieży. Do Grzegorza XI (list 206) pisała, aby "z pomocą Bożej łaski stał się przyczyną i narzędziem uspokojenia całego świata". Zwracała się do niego słowami pełnymi zapału, wzywając go do powrotu do Rzymu: "Mówię ci, przybywaj, przybywaj, przybywaj i nie czekaj na czas, bo czas na ciebie nie czeka". "Ojcze święty, bądź człowiekiem odważnym, a nie bojaźliwym". "Ja też, biedna nędznica, nie mogę już dłużej czekać. Żyję, a wydaje mi się, że umieram, gdyż straszliwie cierpię na widok wielkiej obrazy Boga". "Przybywaj, gdyż mówię ci, że groźne wilki położą głowy na twoich kolanach jak łagodne baranki". Katarzyna nie miała jeszcze 30 lat, kiedy tak pisała! Powrót Papieża z Awinionu do Rzymu miał oznaczać nowy sposób życia Papieża i jego Kurii, naśladowanie Chrystusa i Piotra, a więc odnowę Kościoła. Czekało też Papieża inne ważne zadanie: "W ogrodzie zaś posadź wonne kwiaty, czyli takich pasterzy i zarządców, którzy są prawdziwymi sługami Jezusa Chrystusa" - pisała. Miał więc "wyrzucić z ogrodu świętego Kościoła cuchnące kwiaty, śmierdzące nieczystością i zgnilizną", czyli usunąć z odpowiedzialnych stanowisk osoby niegodne. Katarzyna całą sobą pragnęła świętości Kościoła. Apelowała do Papieża, aby pojednał kłócących się władców katolickich i skupił ich wokół jednego wspólnego celu, którym miało być użycie wszystkich sił dla upowszechniania wiary i prawdy. Katarzyna pisała do niego: "Ach, jakże cudownie byłoby ujrzeć lud chrześcijański, dający niewiernym sól wiary" (list 218, do Grzegorza XI). Poprawiwszy się, chrześcijanie mieliby ponieść wiarę niewiernym, jak oddział apostołów pod sztandarem świętego krzyża. Umarła, nie osiągnąwszy wiele. Papież Grzegorz XI wrócił do Rzymu, ale po kilku miesiącach zmarł. Jego następca - Urban VI starał się o reformę, ale działał zbyt radykalnie. Jego przeciwnicy zbuntowali się i wybrali antypapieża. Zaczęła się schizma, która trwała wiele lat. Chrześcijanie nadal walczyli między sobą. Katarzyna umarła, podobna wiekiem (33 lata) i pozorną klęską do swego ukrzyżowanego Mistrza.
CZYTAJ DALEJ

Farmaceutka ścigana za postępowanie zgodne z sumieniem. Sąd Najwyższy umywa ręce

2025-04-30 10:09

[ TEMATY ]

Sąd Najwyższy

farmaceuci

Adobe Stock

Pigułka dzień po

Pigułka dzień po

Sąd Najwyższy odmówił rozpoznania kasacji w sprawie farmaceutki uznanej winną naruszenia prawa farmaceutycznego za odmowę sprzedaży tabletek wczesnoporonnych - informuje Ordo Iuris.

Postępowanie dotyczyło Doroty Pamuły – farmaceutki, która została ukarana naganą przez Okręgowy Sąd Aptekarski. Naczelny Sąd Aptekarski uchylił to orzeczenie i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. Następnie OSA umorzył postępowanie, uznając kobietę za winną, wskazując jednak na niską szkodliwość społeczną czynu, a sąd drugiej instancji podtrzymał to orzeczenie. Prawnicy Instytutu Ordo Iuris w imieniu farmaceutki wnieśli kasację do Sądu Najwyższego, domagając się jej uniewinnienia. Sąd Najwyższy odmówił jednak rozpoznania kasacji.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję