Reklama

Łubianki Wyższe - Złotniki

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Wiele razy wędrowałem po Ukrainie, nawiedzałem historyczne miejscowości, ale nigdy jeszcze nie byłem w miejscu przyjścia na świat abp. Ignacego Tokarczuka. Albo mi zabrakło czasu, albo, będąc w Zbarażu, nie mogłem dowiedzieć się, jak dojechać do Łubianek. W tym roku postanowiłem sobie specjalnie tylko tam pojechać i potem do Złotnik, gdzie Arcybiskup był wikarym i gdzie cudem uniknął wyroku śmierci.
Kiedy 24 czerwca uczestniczyłem w uroczystości 70-lecia kapłaństwa tego wielkiego biskupa i zarazem męża stanu, postanowiłem sobie jak najrychlej tam pojechać, tym bardziej, że z okazji Jego imienin obiecałem to osobiście Arcybiskupowi. Tak też uczyniłem 12 lipca br. Dzięki temu, że miałem dobrą tłumaczkę, bez trudu dowiedziałem się jak jechać ze Zbaraża do Łubianek Wyższych. Trochę miałem jednak kłopotu ze znalezieniem figury Matki Bożej ufundowanej przez Jego rodziców, na podziękowanie Bogu za Ignasia. Był czwartym z kolei dzieckiem, a pierwszym, które przeżyło, bowiem trzy starsze siostry zmarły w dzieciństwie. Po śmierci trzech córek, rodzice złożyli przyrzeczenie Matce Bożej prosząc Ją o wstawiennictwo u Boga w intencji zdrowego przyszłego potomstwa. Przyrzekli wystawić Najświętszej Panience pomnik w dowód wdzięczności za to, że modlitwy i błagalne prośby skierowane do Boga Najwyższego za Jej wstawiennictwem zostały wysłuchane. Zamówili u kamieniarza zbaraskiego, p. Sokalskiego, piękną figurę Matki Bożej w koronie z Dzieciątkiem na ręku.
Wiedziałem od Arcybiskupa, że figurę ustawiono pośrodku wsi, na placu, wokół którego mieszkali prawie wszyscy Polacy i to przeważnie Tokarczukowie. Szukałem więc jej wzdłuż nowej, wyasfaltowanej drogi przez wieś. I rzeczywiście znalazłem pośrodku wsi taką figurę Matki Bożej z Dzieciątkiem, ale bez korony. To jednak nie była ta figura Tokarczuków. Dopiero napotkana przy drodze starsza kobieta powiedziała mi, że figura Tokarczuków jest dalej, przy starej, żwirowanej, drodze i że jej krewna pojedzie z nami i nam ją pokaże. Tak dotarliśmy nie tylko do tej wotywnej figury, ale i do domu rodzinnego Arcybiskupa.
Okazało się też, że w domu owej kobiety jest człowiek, który w r. 1992 odnowił figurę i umieścił ją na pierwotnym miejscu. Kiedy w czasie wojny bolszewicy usunęli figurę, miejscowi ludzie schowali i zabezpieczyli ją na cmentarzu, a po rozpadzie Związku Radzieckiego mieszkający tam Ukraińcy odnaleźli ją, odnowili i postawili na miejscu, gdzie stała poprzednio. Na postumencie figury widnieje płaskorzeźba św. Ignacego, a poniżej napis:
ZA STARANIEM SZYMONA TOKARCZUKA
I ŻONY JEGO MARYI 1928
3 1950-1992.
Ten pan, który odnowił i na nowo postawił na starym miejscu figurę, pokazał mi broszurkę o abp. Tokarczuku z Jego pieczęcią. Mówił po polsku. Kiedy zdziwiłem się, że mówi tak ładnie po polsku, powiedział: - Bo ja jestem z Pruchnika k. Jarosławia. Potem zrobiliśmy sobie wspólne zdjęcie. Ci ludzie byli bardzo szczęśliwi i cieszyli się, gdy ich pochwaliłem za troskę o figurę Tokarczuków. Nawet zapraszali nas do domu na gościnę, ale nie skorzystałem z zaproszenia, bo jeszcze chciałem w tym dniu odwiedzić Złotniki, pierwszą placówkę wikariuszowską ks. Ignacego Tokarczuka, a potem Gródek Podolski.
Do Złotnik szczęśliwie dotarłem, choć trzeba było się pytać napotkanych ludzi jak dojechać. To właśnie tu, w Złotnikach, ks. Ignacy Tokarczuk przeżył swoje pierwsze miesiące kapłańskiej posługi duszpasterskiej, w bardzo trudnych i niebezpiecznych czasach. Tu także, we wtorek przed Środą Popielcową, 19 lutego 1944 r., ostrzeżony przez córkę kierownika polskiej szkoły, bocznym wyjściem z kościoła uszedł cało przed śmiercią. Bandyci dobijali się do drzwi jego mieszkania. Mimo że był w stroju kapłańskim nie zauważyli go, gdy przeskakiwał mur okalający plac kościelny i jak wdrapywał się po drabinie na strych stajni sąsiadów. Ksiądz Arcybiskup wyznaje: „Moje ocalenie zawdzięczam wyłącznie nadzwyczajnej łasce Bożej. Inaczej być nie mogło. Przez całe swoje życie składam Bogu Najwyższemu i Matce Najświętszej serdeczne dzięki za moje wówczas ocalenie” (Od Zbaraża do Przemyśla - s. 137)
Wiedziałem już, że w 1950 r. kościół w Złotnikach bolszewicy przebudowali do celów świeckich. Podzielili jego wnętrze na dwie kondygnacje. Na dolnej mieścił się kinoteatr, na górnej dom kultury. W tym czasie budowlę nakryto nowym dachem, który w latach 1991-92 zaczął przeciekać i wtedy obie te instytucje go opuściły. Obecnie jest to jedna wielka ruina. Strach jest wejść do środka, bo w każdej chwili wiszące elementy mogą spaść na głowę.
Kiedy tak obchodziliśmy te ruiny i fotografowali je, podszedł do nas starszy pan i powiedział, że on pamięta ten kościół sprzed przebudowy. Jako dziecko, chodził do niego wraz z mamusią - Polką. Pamięta, że był bardzo piękny. Z zainteresowaniem wpatrywał się w malowidła ścienne, głównie związane ze św. Stanisławem Biskupem i Męczennikiem, patronem tego kościoła. Ubolewał, że tak został zniszczony. Powtarzał: jak oni mogli tak bezmyślnie go przebudować a potem doprowadzić do całkowitej ruiny.
Wyobrażałem sobie Księdza Arcybiskupa jako młodziutkiego kapłana, który 19 lutego 1944 r. przeskakiwał mur przykościelny. Dziś już tego muru nie ma. Pozostały tylko jego fundamenty. Ale Bóg nam zachował mocny fundament archidiecezji przemyskiej, wielki Filar Kościoła powszechnego, Niezłomnego Pasterza, Męża Stanu. Oby jak najdłużej!

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2012-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Papież: przyczyną kryzysu ekologicznego jest grzech

2025-07-09 13:24

[ TEMATY ]

Papież Leon XIV

PAP/EPA/YARA NARDI / POOL

Nasza misja troski o stworzenie, niesienia pokoju i pojednania, jest misją samego Jezusa, którą On nam powierzył. Słuchamy wołania ziemi i ubogich, ponieważ to wołanie dotarło do serca Boga. Nasze oburzenie jest Jego oburzeniem, nasza praca jest Jego pracą – powiedział Papież podczas Eucharystii w ekologicznej farmie w Castel Gandolfo. Leon XIV sprawował ją według nowego formularza Mszy za ochronę stworzenia.

Ojciec Święty podkreślił, że to sam Bóg zobowiązuje Kościół do postawy proroczej, nawet gdy wymaga ona odwagi, aby przeciwstawić się niszczycielskiej mocy władców tego świata. „Niezniszczalne przymierze między Stwórcą a stworzeniami, mobilizuje bowiem nasz umysł i nasze wysiłki, aby zło przemieniać w dobro, niesprawiedliwość w sprawiedliwość, a chciwość we wspólnotę” – powiedział Leon XIV.
CZYTAJ DALEJ

Papież Leon XIV i świat na miarę dzieci

2025-07-09 09:34

[ TEMATY ]

dzieci

świat

Papież Leon XIV

kard. Robert Prevost

dwa miesiące

Vatican Media

Leon XIV błogosławi dziewczynkę na Placu św. Piotra

Leon XIV błogosławi dziewczynkę na Placu św. Piotra

Minęły dwa miesiące od wyboru kard. Roberta Francisa Prevosta na Stolicę Piotrową, a już pojawiło się wiele symbolicznych obrazów tego dopiero co rozpoczętego pontyfikatu. Wśród nich – choć mniej znany – znajduje się również ten, na którym nowy Papież pochyla się, by przybliżyć się do dziewczynki, która chce mu podarować rysunek. To prosty gest, który jednak niesie ze sobą ważne przesłanie: aby budować lepszy świat, trzeba zejść do poziomu dzieci.

W czasie pierwszych dwóch miesięcy pontyfikatu Leona XIV pojawiło się wiele pełnych znaczenia obrazów. Niektóre z nich na długo pozostaną w pamięci, jak powstrzymywane przez nowo wybranego Papieża łzy, gdy po południu 8 maja, podczas swojego pierwszego błogosławieństwa Urbi et Orbi, z centralnej loggii Bazyliki św. Piotra patrzył na rozradowany tłum na placu św. Piotra. Jest jednak jedno zdjęcie, dużo mniej znane, który w naturalny sposób niesie ze sobą przesłanie i wizję przyszłości. Przedstawia ono Papieża Leona kucającego obok dziewczynki, która pokazuje mu rysunek, podczas odbywających się w Watykanie letnich półkolonii.
CZYTAJ DALEJ

Ojciec Bruno, współbrat papieża Leona XIV

2025-07-09 15:24

[ TEMATY ]

Papież Leon XIV

Foto archiwum o. Bruno Silvestrini

Ojciec Bruno Silvestrini pochodzi z włoskiego regionu Marchii (Marche). Urodził się w cieniu bazyliki Matki Bożej z Loreto, w małej miejscowości Porto Recanati. W tym to miejscu Fryderyk II Szwabski, wnuk Fryderyka Barbarossy, zbudował zamek, aby bronić skarbca Świętego Domku w Loreto. Dlatego jego miejscowość jest silnie związana z kultem Madonny, a on jest zakochany w Maryi Dziewicy. Przez okno swojego domu, mógł z daleka oglądać kopułę maryjnego sanktuarium. Nawet teraz, za każdym razem kiedy wraca do domu i widzi kopułę bazyliki w Loreto, jego serce się raduje.

Ten augustianin, wyświęcony w 1981 roku, po piastowaniu różnych stanowisk w Kościele i w swoim zakonie, jest dziś Zakrystianem Papieskim (po włosku funkcja ta nazywa się: custode del Sacrario Apostolico) i współpracuje z Biurem Celebracji Liturgicznych Papieża. Łączą go bliskie związki ze swoim współbratem, Leonem XIV, który jada obiad w ich augustiańskiej wspólnocie zamieszkującej w małym klasztorze niedaleko Kaplicy Sykstyńskiej.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję