Uroczystości pogrzebowe zostały rozłożone na dwa dni. 6 kwietnia br. w par. Ducha Św. odbyła się Msza żałobna, której przewodniczył bp Marek Mendyk. Była to sposobność pożegnania się parafian z proboszczem który przez 27 lat przewodził miejscowej wspólnocie. – Żegnamy dziś ks. kan. Henryka Pragę w klimacie radosnych, pięknych i pełnych nadziei świąt Zmartwychwstania Pańskiego. Na taki dzień pogrzebu trzeba sobie całym życiem zasłużyć – mówił biskup świdnicki.

ks. Mirosław Benedyk

Msza żałobna pod przewodnictwem bp. Marka Mendyka

Następnego dnia zgodnie z wolą wyrażoną w testamencie, zmarły kapłan został przewieziony i pochowany w grobowcu rodzinnym w Czyżowie - Szlacheckim (diecezja sandomierska). Mszy św. pogrzebowej w kościele pw. Wszystkich Świętych przewodniczył delegat biskupa świdnickiego ks. kan. Michał Jaremko. Homilię wygłosił ks. kan. Paweł Łabuda: - Kiedy dzień przed śmiercią w środę wieczorem, udzielałem absolucji i sakramentu chorych, ks. Henryk się uśmiechnął i był wdzięczny. A w poranek Wielkiego Czwartku spotkał się ze Zmartwychwstałym - mówił dyrektor Domu Księży Emerytów Diecezji Świdnickiej.

To był prawdziwy ksiądz

Na zakończenie wtorkowej Mszy św. głos zabrali kapłani. Wśród niech dziekan dekanatu Bielawa ks. prał. Stanisław Chomiak. - Po śmierci ks. kan. Pragi usłyszałem od jednego z parafian słowa: „To był prawdziwy ksiądz”. Myślę, że nie ma piękniejszego świadectwa o kapłanie ze strony wiernych – mówił proboszcz par. Wniebowzięcia NMP w Bielawie, który następnie podjął refleksję nad sformułowaniem, co to znaczy „prawdziwy ksiądz”: - Przypomina mi się tutaj postać św. Józefa, którego rok z woli Ojca Świętego przeżywamy. W Piśmie Świętym jest taki fragment, który pięknie definiuje tę postać, a mianowicie, że był to mąż sprawiedliwy. Pomyślałem, że być prawdziwym księdzem, to być na wzór św. Józefa mężem sprawiedliwym, na wskroś przenikniętym prawością serca, wiernością Bogu i Kościołowi. Prawdziwy ksiądz to człowiek o prawym sercu, żyjący na co dzień w bliskości Pana Boga i zasadami Ewangelii - podkreślał ks. Chomiak.

ks. Mirosław Benedyk

Dziekan dekanatu Bielawa ks. prał. Stanisław Chomiak

Cieszył się bardzo powołaniem

Głos zabrał także ks. prał. Franciszek Głód, jedyny obecny na pożegnaniu kolega kursowy. - To był dobry i szlachetny człowiek. Bardzo pragnął być księdzem i chociaż w seminarium przeżywał wiele trudności, to jednak bardzo cieszył się, że doszedł do kapłaństwa, które sobie bardzo cenił. I to wyróżniało go wśród wszystkich naszych kolegów. Cieszył się powołaniem i każdym spotkaniem z nami - kapłanami. Jego brat również poszedł za Chrystusem, to dzięki pobożnym rodzicom, którzy wymodlili powołanie synów - przypominał ks. Głód, czyniąc refleksję na stanem powołań do kapłaństwa, które w pierwszej kolejności zależy właśnie od rodziców. – Dopóki nie będziemy mieli rodzin Bogiem silnych, to takich kapłanów jak ks. Henryk nie będziemy mieć za wielu – podkreślał kolega kursowy.

ks. Mirosław Benedyk

Ks. prał. Franciszek Głód, jedyny z przybyłych kolegów kursowych

Był otwarty, ale i stanowczy

Swoimi wspomnieniami o zmarłym ks. kan. Henryku Pradze, specjalnie dla Niedzieli Świdnickiej podzielił się aktualny proboszcz par. Ducha Św. ks. kan. Michał Jaremko. - Ksiądz kanonik był kapłanem uczuciowym, bardzo zatroskanym o kościół, szczególnie jeżeli chodzi o kontynuację prac, które rozpoczął jego brat. Starał się to realizować i myślę, że to bardzo mu leżało na sercu. Jako proboszcz był dla mnie wspaniałym przykładem i wzorem pracowitości, kiedy otrzymywałem pierwsze kapłańskie szlify w roku 1985 jako neoprezbiter, a później przez kolejne pięć lat jako wikariusz i współpracownik. Później kiedy byłem najbliższym sąsiadem, pracując w parafii Ostroszowice, zawsze mogłem liczyć na jego pomoc, życzliwość i doświadczenie kapłańskie. Przez blisko 30 lat pracował w parafii i znał parafian z imienia i nazwiska, a nawet potrafił powiedzieć, która ulica i który dom. Zawsze było widać jego otwartość wobec wiernych, ale też był i stanowczy, i wymagający jeżeli chodzi o przepisy Kodeksu Prawa Kanonicznego. Był bardzo troskliwy wobec mamy, która swego czasu mieszkała na plebanii. Zawsze bardzo grzecznie mówił: mamusiu, mamusiu. Ten szacunek wobec mamy był budujący – podkreślił ks. Jaremko.

ks. Mirosław Benedyk

Słowa pożegnania wypowiedział ks. kan. Michał Jaremko

Słowa podziękowań popłynęły także od przedstawicieli rady parafialnej, róż różańcowych i męskiego Legionu Maryi. - Był skromnym, szlachetnym człowiekiem o nadzwyczajnej osobistej kulturze, ale i dobrym, zapobiegliwym gospodarzem, mającym w swoim dorobku wiele dobra uczynionego na rzecz parafii. Chcemy dzisiaj wyrazić swoją ogromną wdzięczność Bogu, że właśnie ks. Henryka postawił na naszej życiowej drodze – mówiła przedstawicielka parafian.

ks. Mirosław Benedyk

Przedstawicielka rady parafialnej

Ziemska droga

Henryk Praga przyszedł na świat 8 lipca 1934 r. w Wólce Chrapanowskiej k. Opatowa (diecezja sandomierska). Oboje rodzice - Wojciech i Józefa - należeli do wyróżniających się parafian. Bardzo pobożni, pielęgnujący w domu życie sakramentalne i zdrową pobożność. 2 września Henryk został ochrzczony w kościele parafialnym pw. Wszystkich Świętych w Czyżowie Szlacheckim.

Po ukończeniu szkoły podstawowej, a był to czas powojenny 1949 r. dorastający Henryk zdał egzamin i rozpoczął naukę w Liceum Pedagogicznym w Ostrowcu. Tam ukończył zarówno liceum, jak i kurs nauczycielski. Zaraz potem, jeszcze przed maturą, otrzymał nakaz pracy do szkoły podstawowej w Kielcach. W kraju bardzo potrzebowano nauczycieli. Jedenastą klasę kończył już jako nauczyciel. Świadectwo dojrzałości otrzymał w 1954 roku. W tym samym roku został powołany do odbycia dwuletniej zasadniczej służby wojskowej. Przez dwa lata po wojsku pracował jako nauczyciel, a w 1958 r. złożył podanie o przyjęcie do Arcybiskupiego Wyższego Seminarium Duchownego we Wrocławiu. 28 czerwca 1964 r. w kościele Świętych Stanisława i Doroty we Wrocławiu przyjął święcenia prezbiteratu z rąk abp. Bolesława Kominka.

ks. Mirosław Benedyk

Obrzęd ostatniego pożegnania w par. Ducha Świętego w Bielawie

Pierwszą placówką, do której został skierowany, była parafia Świętej Trójcy w Jedlinie-Zdroju. Stamtąd po dwóch latach został przeniesiony do Dzierżoniowa, do parafii pw. Chrystusa Króla. Zaledwie po pół roku został odwołany i przeniesiony do Wrocławia, do parafii św. Bonifacego, potem pracował Długołęce k. Oleśnicy. Na własną prośbę, ze względu na stan zdrowia, poprosił o zwolnienie z obowiązków wikariusza w Długołęce i w roku 1970 został skierowany do Bielawy, do parafii pw. Świętego Ducha, gdzie funkcję proboszcza pełnił jego brat ks. Marian Praga. Po nim w marcu 1982 r. przejął odpowiedzialność duszpasterską za parafię. Tutaj pracował do czasu przejścia na emeryturę w 2009 r., w tej wspólnocie przeżywał swoje kapłańskie jubileusze, tutaj głosił słowo Boże i sprawował święte sakramenty, zwłaszcza Eucharystię. Emeryturę spędził w rodzinnym Ożarowie u swojej siostry Marii, najmłodszej z rodzeństwa. Kiedy podupadł na zdrowiu został przewieziony do bratanicy pod Wrocławiem i tam przebywał do momentu, kiedy wymagał już stałej opieki całodobowej. Został wtedy przewieziony do Domu Księży Emerytów w Świdnicy, jak się później okazało tylko na osiem dni. Zmarł 1 kwietnia w godzinach porannych, opatrzony świętymi sakramentami.

ks. Mirosław Benedyk

Ciało ks. kan. Henryka Pragi wróciło do świątyni, w której przez blisko 40 lat sprawował Eucharystię