8 maja Gimnazjum im. Armii Krajowej w Piasku przeżywało doniosłą
uroczystość poświęcenia sztandaru szkoły. W kościele pw. Niepokalanego
Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Janowie odbyła się uroczysta
Msza św., której przewodniczył bp Jan Wątroba. Kościół wypełniła
społeczność szkolna, żołnierze Armii Krajowej i licznie zaproszeni
goście. Księdza Biskupa przywitał proboszcz ks. Mirosław Siółko,
dyrektor Gimnazjum Joanna Ścigaj przywitała gości, a szczególnie
bohaterskich żołnierzy Armii Krajowej. W homilii bp Jan Wątroba wspomniał
o bohaterstwie żołnierzy Polski Podziemnej, ich ofiarności i udanych
akcjach na terenie gminy Janów. Przypomniał również znaczenie sztandaru,
jako symbolu trwałości i godności naszego narodu. Sztandar szkoły
do poświęcenia Księdzu Biskupowi złożył wójt gminy Janów Adam Markowski
wraz z ojcami chrzestnymi: Władysławem Gaździkiem i Zygmuntem Żmudzińskim.
W imieniu społeczności szkoły sztandar poświęcony przez bp. Jana
Wątrobę przyjęła dyrektor Joanna Ścigaj wraz z Grzegorzem Dorsem
i Anną Mendakiewicz. Wójt gminy w przemówieniu prosił młodzież, by
z dumą nosiła sztandar, tak jak dumnie noszą go będący na uroczystościach
bohaterscy żołnierze AK. W imieniu Światowego Związku Żołnierzy Armii
Krajowej podziękował szkole za przyjęcie imienia Armii Krajowej prezes
Edward Otrębski.
Po zakończeniu Mszy św. złożono kwiaty pod tablicami pamiątkowymi,
m.in. pod tablicą Jerzego Kurpińskiego, pseudonim "Ponury", który
wraz z oddziałami AK walczył w okolicach Janowa. Nauczyciele i młodzież
drogę z Janowa do Piasku pokonali marszem. W budynku Gimnazjum uroczystego
odsłonięcia tablicy pamiątkowej dokonał przedstawiciel żołnierzy
AK p. Miron Gospodarek, a poświęcenia bp Jan Wątroba. Napis na tablicy
brzmi: "Gimnazjum w Piasku Imienia Armii Krajowej, Siły Zbrojnej
Polskiego Państwa Podziemnego Walczącej o Niepodległość Ojczyzny
w latach 1939-1945.
Światowy Związek Żołnierzy AK Oddział Częstochowa".
Kolejnym punktem uroczystości było przekazanie sztandaru
przedstawicielom młodzieży, którą reprezentowali uczniowie: Alicja
Borowik, Małgorzata Jokiel i Daniel Kuroń. Ślubowanie młodzieży prowadziła
nauczycielka gimnazjum Irena Bemben. Następnie został zaprezentowany
montaż słowno-muzyczny przygotowany pod kierunkiem Beaty Kulczak,
Elżbiety Knapik i Agnieszki Grzesiak. Program artystyczny i scenografia,
którą przygotowała p. Alicja Lempa, pozwoliły gościom, młodzieży,
nauczycielom, a przede wszystkim bohaterskim żołnierzom Armii Krajowej
przeżyć niepowtarzalne chwile wzruszeń, łez i dumy.
Święty Brunon – założyciel zakonu kartuzów, jednego z najsurowszych zakonów istniejących do dziś w Kościele, wybrał charyzmat milczenia, samotności i ciszy.
O zakonie kartuzów usłyszeliśmy zapewne dzięki filmowi Wielka cisza. Kim był jego założyciel? Brunon urodził się w Kolonii i pochodził ze znamienitej rodziny. Uczył się m.in. w szkole katedralnej w Reims, a także w Tours. Około 1055 r. przyjął święcenia kapłańskie. Rok później biskup Reims – Manasses I powołał Brunona, aby prowadził tam szkołę katedralną. Trwało to ok. 20 lat (1056-75). Wychował wielu wybitnych mężów owych czasów. W 1080 r. zaproponowano mu biskupstwo, nie przyjął jednak tej godności. Udał się do opactwa cystersów w Seche-Fontaine, by poddać się kierownictwu św. Roberta. Po pewnym czasie opuścił klasztor i w towarzystwie ośmiu uczniów udał się do Grenoble. Tam św. Hugo przyjął swojego mistrza z wielką radością i jako biskup oddał mu w posiadanie pustelnię, zwaną Kartuzją. Tutaj w 1084 r. Brunon urządził klasztor, zbudowany też został skromny kościółek. Klasztor niebawem tak się rozrósł, że otrzymał nazwę „Wielkiej Kartuzji” (La Grande Chartreuse). W 1090 r. Brunon został wezwany do Rzymu przez swojego dawnego ucznia – papieża bł. Urbana II na doradcę. Zabrał ze sobą kilku towarzyszy i zamieszkał z nimi przy kościele św. Cyriaka. Wkrótce, w 1092 r., w Kalabrii założył nową kartuzję, a w pobliskim San Stefano in Bosco Bruno stworzył jej filię. Tam zmarł. Kartuzję w Serra San Bruno odwiedził w 1984 r. św. Jan Paweł II. Uczynił to również Benedykt XVI 9 października 2011 r. W słowie do kartuzów podkreślił wówczas znaczenie charyzmatu milczenia we współczesnym świecie. Charyzmat kartuzji – powiedział – sprawia, że „człowiek wycofując się ze świata, poniekąd «eksponuje się» na rzeczywistość w swej nagości, eksponuje się na tę pozorną pustkę, aby doświadczyć Pełni, obecności Boga, Rzeczywistości najbardziej realnej, jaka istnieje, i która wykracza poza wymiar zmysłowy”.
Każda niedziela, każda niedzielna Eucharystia niesie ze sobą przygotowany przez Kościół do rozważań fragment Pisma Świętego – odpowiednio dobrane czytania ze Starego i Nowego Testamentu. Teksty czytań na kolejne niedziele w rozmowie z Aleksandrą Mieczyńską rozważa bp Andrzej Przybylski.
Pan Bóg rzekł: «Nie jest dobrze, żeby mężczyzna był sam; uczynię mu zatem odpowiednią dla niego pomoc». Ulepiwszy z gleby wszelkie zwierzęta lądowe i wszelkie ptaki podniebne, Pan Bóg przyprowadził je do mężczyzny, aby przekonać się, jak on je nazwie. Każde jednak zwierzę, które określił mężczyzna, otrzymało nazwę „istota żywa”. I tak mężczyzna dał nazwy wszelkiemu bydłu, ptakom podniebnym i wszelkiemu zwierzęciu dzikiemu, ale nie znalazła się pomoc odpowiednia dla mężczyzny. Wtedy to Pan sprawił, że mężczyzna pogrążył się w głębokim śnie, i gdy spał, wyjął jedno z jego żeber, a miejsce to zapełnił ciałem. Po czym Pan Bóg z żebra, które wyjął z mężczyzny, zbudował niewiastę. A gdy ją przyprowadził do mężczyzny, mężczyzna powiedział:«Ta dopiero jest kością z moich kości i ciałem z mego ciała! Ta będzie się zwała niewiastą, bo ta z mężczyzny została wzięta». Dlatego to mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę swoją i łączy się ze swą żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem.»
Eucharystia z okazji 30. rocznicy konsekracji kościoła pw. Ducha Świętego we Wrocławiu
30. rocznicę konsekracji obchodzi kościół pw. Ducha Świętego we Wrocławiu. Z tej okazji wierni modlili się podczas uroczystej Eucharystii dziękczynnej, której przewodniczył abp Józef Kupny, metropolita wrocławski.
Historię świątyni i parafii przedstawił ksiądz proboszcz Andrzej Nicałek. – W ostatnim tygodniu II wojny światowej kościół Ducha Świętego uległ zniszczeniu. Duszpasterstwo parafialne przeniesiono na ul. Kamieniecką. Przez 26 lat w baraku lud wrocławskiego Tarnogaju modlił się do Boga. Urzędowe zezwolenie na budowę nowej świątyni uzyskano dopiero w grudniu 1971 r. Z początkiem roku 1973, po zatwierdzeniu lokalizacji i projektu rozpoczęto budowę, którą ukończono i w pełni wyposażono kościół w 1994 r. Konsekracji kościoła dokonano 8 października 1994 r. - mówił ks. prał. Nicałek.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
