Reklama

Niedziela Częstochowska

Zmarł ks. mitrat Mirosław Drabiuk, proboszcz parafii prawosławnej

Ksiądz mitrat Mirosław Drabiuk, długoletni proboszcz parafii Częstochowskiej Ikony Bogurodzicy w Częstochowie oraz dziekan okręgu krakowskiego diecezji łódzko – poznańskiej Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego, zmarł 29 czerwca br. O śmierci duchownego poinformowała Kancelaria Prawosławnego Metropolity Warszawskiego i całej Polski. 45 lat pracował w Częstochowie. Duchowny był zasłużony dla częstochowskiej ekumenii.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Ks. mitrat Mirosław Drabiuk urodził się w 1955 r. we wsi Kajanka w gminie Siemiatycze. W 1976 roku ukończył Wyższe Prawosławne Seminarium w Jabłecznej. 23 listopada 1975 roku, z rąk Jego Eminencji metropolity Bazylego otrzymał święcenia diakońskie, zaś 7 lutego 1976 roku święcenia kapłańskie. 1 marca 1976 roku został mianowany proboszczem parafii prawosławnej w Częstochowie. Funkcję tę pełnił nieprzerwanie do śmierci. Przez 45 lat pracy duszpasterskiej w Częstochowie był zaangażowany w dialog ekumeniczny. Niemal od samego początku brał czynny udział w działaniach częstochowskiej ekumenii.

Był inicjatorem i budowniczym okazałej świątyni parafialnej w Częstochowie. Cerkiew pw. Cudotwórczej Częstochowskiej Ikony Matki Boskiej w Częstochowie pozostaje dziełem jego życia. Kamień węgielny pod budowę świątyni poświęcił patriarcha ekumeniczny Bartłomiej I w roku 1998. Pierwsze nabożeństwa odbyły się 1 lipca 2001 r. Świątynia była również miejscem nabożeństw ekumenicznych. W niej odbyły się uroczyste Nieszpory prawosławne („wieczernia”), w ramach Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan. Po raz pierwszy w historii częstochowskiej ekumenii nabożeństwo Słowa Bożego połączone z uroczystymi Nieszporami prawosławnymi w języku starosłowiańskim odbyło się 20 stycznia 2013 r. Natomiast kolejne 17 stycznia 2016 r. Podczas jednego z tych nabożeństw ks. Drabiuk powiedział, że „chrześcijanie to wielka rodzina. Cechą nadrzędną jedności chrześcijan jest nasz Pan Zbawiciel” i wskazał: „Pomiędzy początkiem - Alfa i końcem - Omega Bóg przewidział nasze istnienie. W życiu są trudy i osiągnięcia, z których zdamy sprawę przed Bogiem” - kontynuował ks. Drabiuk.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Ks. Mariusz Frukacz/Niedziela

Ks. mitrat Mirosław Drabiuk podczas ekumenicznych nieszporów, 17 stycznia 2016 r.

Ks. mitrat Mirosław Drabiuk podczas ekumenicznych nieszporów, 17 stycznia 2016 r.

W 2018 r., ks. Drabiuk objął stanowisko dziekana okręgu krakowskiego. Zmarły duchowny był kapelanem Służby Więziennej. Ks. mitrat Mirosław Drabiuk, jak czytamy w komunikacie Kancelarii Prawosławnego Metropolity Warszawskiego i całej Polski „był wielokrotne nagradzany za pracę na rzecz Cerkwi w tym ostatnio w 2009 r. prawem noszenia mitry”.

Reklama

W jednej z ostatnich rozmów z „Niedzielą” ks. Drabiuk podkreślił, że „chrześcijanin zawsze powinien być przygotowany na spotkanie z Bogiem. Musimy zawsze być przygotowani na spotkanie z Bogiem. O tym chrześcijanin powinien myśleć. Pokora, wypełnianie przykazań są zawsze konieczne”.

Zapytany o znaczenie dialogu ekumenicznego i wspólnej modlitwy chrześcijan duchowny przypomniał: „Trzeba z głębokim sercem podchodzić do tego, żeby być życzliwym wobec każdego napotkanego na swojej drodze człowieka. Często widząc otaczający świat, wydajemy swoje osądy, opinie. A Pismo Święte nawołuje nas do tego, abyśmy przede wszystkim patrzyli na duszę człowieka. Musimy starać się przemieniać ten świat dobrym postępowaniem, nauczaniem i przykładem”.

Sama parafia prawosławna w Częstochowie ma długą historię, o jeszcze greckich korzeniach. To jedna ze starszych wspólnot prawosławnych, sięgająca XVIII w. Parafia obejmuje duży obszar, nie tylko Częstochowy i okolic, należy do niej sto kilkadziesiąt osób.

Kilka lat temu z studio radiowym „Niedzieli” ks. Drabiuk przybliżył m.in. modlitwę Jezusową, modlitwę serca, jako ważny element duchowości chrześcijańskiej, szczególnie wschodniej. Rozmowy można posłuchać TUTAJ

2021-06-30 10:38

Ocena: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Bp Przybylski: chrześcijaństwo nie jest religią grobu

– Zmartwychwstanie to nasz cel. Bóg już więcej nie może dla nas zrobić – powiedział bp Andrzej Przybylski. W uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego biskup pomocniczy archidiecezji częstochowskiej przewodniczył Sumie w intencji parafian w kościele Podwyższenia Krzyża Świętego w Częstochowie.

W homilii zwrócił uwagę, że „pierwsze doświadczenia poranka wielkanocnego były wstrząsające”. Przypomniał, że Maria Magdalena, Piotr i Jan zobaczyli odsunięty kamień, pusty grób oraz płótna i chustę, którymi Jezus był okryty.

CZYTAJ DALEJ

Dziś w Ewangelii przedziwny wybór Boga i tajemnica

[ TEMATY ]

homilia

rozważania

Strukov/fotolia.com

Rozważania do Ewangelii J 12, 24-26.

Wtorek, 23 kwietnia. Uroczystość św. Wojciecha, biskupa i męczennika, Głównego Patrona Polski

CZYTAJ DALEJ

Marcin Zieliński: Znam Kościół, który żyje

2024-04-24 07:11

[ TEMATY ]

książka

Marcin Zieliński

Materiał promocyjny

Marcin Zieliński to jeden z liderów grup charyzmatycznych w Polsce. Jego spotkania modlitewne gromadzą dziesiątki tysięcy osób. W rozmowie z Renatą Czerwicką Zieliński dzieli się wizją żywego Kościoła, w którym ważną rolę odgrywają świeccy. Opowiada o młodych ludziach, którzy są gotyowi do działania.

Renata Czerwicka: Dlaczego tak mocno skupiłeś się na modlitwie o uzdrowienie? Nie ma ważniejszych tematów w Kościele?

Marcin Zieliński: Jeśli mam głosić Pana Jezusa, który, jak czytam w Piśmie Świętym, jest taki sam wczoraj i dzisiaj, i zawsze, to muszę Go naśladować. Bo pojawia się pytanie, czemu ludzie szli za Jezusem. I jest prosta odpowiedź w Ewangelii, dwuskładnikowa, że szli za Nim, żeby, po pierwsze, słuchać słowa, bo mówił tak, że dotykało to ludzkich serc i przemieniało ich życie. Mówił tak, że rzeczy się działy, i jestem pewien, że ludzie wracali zupełnie odmienieni nauczaniem Jezusa. A po drugie, chodzili za Nim, żeby znaleźć uzdrowienie z chorób. Więc kiedy myślę dzisiaj o głoszeniu Ewangelii, te dwa czynniki muszą iść w parze.

Wielu ewangelizatorów w ogóle się tym nie zajmuje.

To prawda.

A Zieliński się uparł.

Uparł się, bo przeczytał Ewangelię i w nią wierzy. I uważa, że gdyby się na tym nie skupiał, to by nie był posłuszny Ewangelii. Jezus powiedział, że nie tylko On będzie działał cuda, ale że większe znaki będą czynić ci, którzy pójdą za Nim. Powiedział: „Idźcie i głoście Ewangelię”. I nigdy na tym nie skończył. Wielu kaznodziejów na tym kończy, na „głoście, nauczajcie”, ale Jezus zawsze, kiedy posyłał, mówił: „Róbcie to z mocą”. I w każdej z tych obietnic dodawał: „Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych” (por. Mt 10, 7–8). Zawsze to mówił.

Przecież inni czytali tę samą Ewangelię, skąd taka różnica w punktach skupienia?

To trzeba innych spytać. Ja jestem bardzo prosty. Mnie nie trzeba było jakiejś wielkiej teologii. Kiedy miałem piętnaście lat i po swoim nawróceniu przeczytałem Ewangelię, od razu stwierdziłem, że skoro Jezus tak powiedział, to trzeba za tym iść. Wiedziałem, że należy to robić, bo przecież przeczytałem o tym w Biblii. No i robiłem. Zacząłem się modlić za chorych, bez efektu na początku, ale po paru latach, po którejś swojej tysięcznej modlitwie nad kimś, kiedy położyłem na kogoś ręce, bo Pan Jezus mówi, żebyśmy kładli ręce na chorych w Jego imię, a oni odzyskają zdrowie, zobaczyłem, jak Pan Bóg uzdrowił w szkole panią woźną z jej problemów z kręgosłupem.

Wiem, że wiele razy o tym mówiłeś, ale opowiedz, jak to było, kiedy pierwszy raz po tylu latach w końcu zobaczyłeś owoce swojego działania.

To było frustrujące chodzić po ulicach i zaczepiać ludzi, zwłaszcza gdy się jest nieśmiałym chłopakiem, bo taki byłem. Wystąpienia publiczne to była najbardziej znienawidzona rzecz w moim życiu. Nie występowałem w szkole, nawet w teatrzykach, mimo że wszyscy występowali. Po tamtym spotkaniu z Panem Jezusem, tym pierwszym prawdziwym, miałem pragnienie, aby wszyscy tego doświadczyli. I otrzymałem odwagę, która nie była moją własną. Przeczytałem w Ewangelii o tym, że mamy głosić i uzdrawiać, więc zacząłem modlić się za chorych wszędzie, gdzie akurat byłem. To nie było tak, że ktoś mnie dokądś zapraszał, bo niby dokąd miał mnie ktoś zaprosić.

Na początku pewnie nikt nie wiedział, że jakiś chłopak chodzi po mieście i modli się za chorych…

Do tego dzieciak. Chodziłem więc po szpitalach i modliłem się, czasami na zakupach, kiedy widziałem, że ktoś kuleje, zaczepiałem go i mówiłem, że wierzę, że Pan Jezus może go uzdrowić, i pytałem, czy mogę się za niego pomodlić. Wiele osób mówiło mi, że to było niesamowite, iż mając te naście lat, robiłem to przez cztery czy nawet pięć lat bez efektu i mimo wszystko nie odpuszczałem. Też mi się dziś wydaje, że to jest dość niezwykłe, ale dla mnie to dowód, że to nie mogło wychodzić tylko ode mnie. Gdyby było ode mnie, dawno bym to zostawił.

FRAGMENT KSIĄŻKI "Znam Kościół, który żyje".

CZYTAJ DALEJ

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję