Reklama

Kościół

Pallotyni: abp Hoser patrzył na historię Kościoła w perspektywie wiary

Abp Hoser umiał patrzeć na historię swojego życia, Kościoła, historię ojczyzny w perspektywie wiary; był pogodzony z Bożą wolą, nie bał się śmierci - powiedział PAP ks. Józef Lasak, pierwszy radca generalny w zarządzie generalnym pallotynów w Rzymie. Z abp Hoserem znał się blisko 40 lat.

[ TEMATY ]

abp Henryk Hoser

abp Hoser

Bożena Sztajner/Niedziela

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Abp Henryk Hoser zmarł w piątek wieczorem 13 sierpnia w Centralnym Szpitalu Klinicznym MSWiA w Warszawie w wieku 78 lat. Pod koniec lipca 2021 r. biskup Romuald Kamiński apelował o modlitwę w jego intencji.

Pierwszy radca generalny w zarządzie generalnym pallotynów w Rzymie ks. Józef Lasak SAC zaznaczył, że śmierć abp Hosera jest ogromną stratą dla założonego przez św. Wincentego Pallottiego Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

"Abp Hosera poznałem będąc jeszcze młodą osobą, kiedy pracował jako misjonarz w Rwandzie. Był człowiekiem niezwykle zintegrowanym wewnętrznie, którego charakteryzowała głęboka wiara. Emanował z niego ogromny spokój, świadomość tego kim jest, do czego został powołany, jaki sens i cel ma jego życie" - powiedział pallotyn ks. Józef Lasak. "Przez te blisko 40 lat, kiedy miałem różne wątpliwości, pytania dotyczące wiary - jako człowiek, który wiernie szedł za głosem Boga abp Hoser był dla mnie punktem odniesienia" - wyznał zakonnik.

Wskazał, że słowa, które zmarły hierarcha wybrał na swoje biskupie zawołanie "Maior est Deus" (Bóg jest większy) pozwalały mu przyjmować i akceptować to wszystkiego, co przynosiło codzienne życie, w tym także doświadczenia trudne, cierpienie". "Mówił: +Urodził się w piątek, dlatego krzyż jest mi bliski, jakby przeznaczony+" – wspomniał pallotyn.

Zwrócił uwagę, że mając zaledwie ponad rok, abp Hoser stracił jedocześnie ojca i dziadka, którzy zostali rozstrzelani w sierpniu 1944 roku w Warszawie w czasie Rzezi Woli. W kolejnych latach nie brakowało w jego życiu trudnych momentów. "Mimo to, nie narzekał. Nie słyszałem z jego ust żalu, ubolewania. Nic go nie zrażało. Widział w tym, czego doświadczał Boże działanie. Cierpienie, które przeżywał było jedną z form jego apostolstwa" – powiedział ks. Lasak.

Podkreślił, że abp Hoser "swój krzyż niósł z ogromną godnością i spokojem ducha". "Umiał on patrzeć na historię swojego życia, historię Kościoła, historię ojczyzny w perspektywie wiary" - powiedział. "Był pewny, że Bóg jest większy niż zło, niż zły duch" – dodał.

Reklama

Ks. Lasak zaznaczył, że śmierć abp Hosera jest ogromną stratą dla Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego.

"Poprzez pełnione funkcje, jako misjonarz, lekarz, przełożony (trzy lata w nowo utworzonej Regi, wcześniej, kiedy była jedna prowincja był delegatem prowincjała) na naszych spotkaniach międzynarodowych, formacyjnych dał się poznać jako człowiek o ogromnej wiedzy i umiłowaniu św. Wincentego Pallottiego, którym był zafascynowany" – wspominał ks. Lasak.

Zwrócił uwagę, że abp Hoser - jak sam podkreślał – "nigdy nie miał wątpliwości odnośnie charyzmatu pallotyńskiego, czy kwestii duchowości, która często jest podnoszona w ramach samego Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego".

"To był człowiek niezwykle mądry, erudyta, a jednocześnie bliski i prosty. Spotkanie z nim wielu współbraciom pallotynom dodawało odwagi i poczucia sensu" – wyznał.

W jego ocenie pierwszym przełomowym momentem w życiu abp Hosera było odkrycie powołania zakonnego, które realizował poprzez służbę najbardziej potrzebującym na misjach. "Wybór pallotynów nie był przypadkowy. Jako mały chłopiec służył do mszy św. śp. ks. prof. Witoldowi Zdaniewiczowi, założycielowi Instytutu Statystyki Kościoła Katolickiego" - zwrócił uwagę ks. Lasak.

Wskazał, że drugim przełomowy wydarzeniem było otrzymanie święceń biskupich i nominacja na sekretarza pomocniczego Kongregacji Ewangelizacji Narodów. "Wyszedł wówczas z kręgu pallotyńskiego na poziom Kościoła powszechnego, gdzie miał większą odpowiedzialność. Przyjął wówczas tę decyzję w duchu posłuszeństwa papieżowi" – wspominał zakonnik. "Elastyczność, uczestniczenie w powszechności Kościoła pozwoliło mu wnieść później to bogactwo do diecezji warszawsko-praskiej, której w roku 2008 został ordynariuszem" – dodał.

Reklama

Podkreślił, że abp Hoser nigdy nie bał się śmierci. "Traktował ją jako naturalny element życia, jako przejście. Zawsze był pogodzony z Bożą wolą. Miesiąc temu odwiedziłem go. Choć nie ukrywał, że cierpi, był w dobrej kondycji duchowej i mentalnej; żył myślą, że jeszcze wróci do Medjugorie, by kontynuować otrzymaną przez papieża misję" – wyznał zakonnik.

Abp Henryk Hoser był pallotynem.

Arcybiskup Henryk Hoser SAC urodził się 27 listopada 1942 roku w Warszawie. 16 czerwca 1974 r. otrzymał święcenia kapłańskie z rąk bp. Władysława Miziołka.

Od maja 2008 r. był ordynariuszem diecezji warszawsko-praskiej. Po osiągnięciu wieku emerytalnego - 75 lat - 8 grudnia 2017 r. papież Franciszek przyjął jego rezygnację z urzędu biskupa warszawsko-praskiego. Następnie w maju 2018 mianował go wizytatorem apostolskim przy parafii w Medjugorje.

Wcześniej duchowny pełnił funkcję sekretarza pomocniczego w watykańskiej Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów i przewodniczącym Papieskich Dzieł Misyjnych; ponad 20 lat spędził na misjach w Rwandzie i Zairze.

W ramach KEP od 2008 roku abp Hoser przewodził pracom Zespołu Ekspertów Konferencji Episkopatu Polski ds. Bioetycznych.(PAP)

Autor: Magdalena Gronek

mgw/ pad/

2021-08-16 07:24

Ocena: +1 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Człowiek wielkiego zaufania Bogu

"Odszedł pasterz nasz, co ukochał lud" – powiedział ordynariusz diecezji warszawsko-praskiej bp Romuald Kamiński o swoim poprzedniku śp. abp. Henryku Hoserze, na wstępie Mszy św. żałobnej sprawowanej w katedrze św. Michała Archanioła i św. Floriana.

Uroczystości pogrzebowej w praskiej katedrze przewodniczył abp Marek Jędraszewski, metropolita krakowski. W koncelebrowanej Liturgii udział wzięli kapłani z diecezji praskiej oraz z diecezji: białostockiej, drohiczyńskiej, kieleckiej. Był także arcybiskup Sarajewa i przedstawiciele kościoła prawosławnego. Do świątyni przy ul. Floriańskiej przybyła rodzina Zmarłego, bracia i siostry zakonne, członkowie diecezjalnych wspólnot. A także przedstawiciele władz państwowych i samorządowych.

CZYTAJ DALEJ

Marcin Zieliński: Znam Kościół, który żyje

2024-04-24 07:11

[ TEMATY ]

książka

Marcin Zieliński

Materiał promocyjny

Marcin Zieliński to jeden z liderów grup charyzmatycznych w Polsce. Jego spotkania modlitewne gromadzą dziesiątki tysięcy osób. W rozmowie z Renatą Czerwicką Zieliński dzieli się wizją żywego Kościoła, w którym ważną rolę odgrywają świeccy. Opowiada o młodych ludziach, którzy są gotyowi do działania.

Renata Czerwicka: Dlaczego tak mocno skupiłeś się na modlitwie o uzdrowienie? Nie ma ważniejszych tematów w Kościele?

Marcin Zieliński: Jeśli mam głosić Pana Jezusa, który, jak czytam w Piśmie Świętym, jest taki sam wczoraj i dzisiaj, i zawsze, to muszę Go naśladować. Bo pojawia się pytanie, czemu ludzie szli za Jezusem. I jest prosta odpowiedź w Ewangelii, dwuskładnikowa, że szli za Nim, żeby, po pierwsze, słuchać słowa, bo mówił tak, że dotykało to ludzkich serc i przemieniało ich życie. Mówił tak, że rzeczy się działy, i jestem pewien, że ludzie wracali zupełnie odmienieni nauczaniem Jezusa. A po drugie, chodzili za Nim, żeby znaleźć uzdrowienie z chorób. Więc kiedy myślę dzisiaj o głoszeniu Ewangelii, te dwa czynniki muszą iść w parze.

Wielu ewangelizatorów w ogóle się tym nie zajmuje.

To prawda.

A Zieliński się uparł.

Uparł się, bo przeczytał Ewangelię i w nią wierzy. I uważa, że gdyby się na tym nie skupiał, to by nie był posłuszny Ewangelii. Jezus powiedział, że nie tylko On będzie działał cuda, ale że większe znaki będą czynić ci, którzy pójdą za Nim. Powiedział: „Idźcie i głoście Ewangelię”. I nigdy na tym nie skończył. Wielu kaznodziejów na tym kończy, na „głoście, nauczajcie”, ale Jezus zawsze, kiedy posyłał, mówił: „Róbcie to z mocą”. I w każdej z tych obietnic dodawał: „Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych” (por. Mt 10, 7–8). Zawsze to mówił.

Przecież inni czytali tę samą Ewangelię, skąd taka różnica w punktach skupienia?

To trzeba innych spytać. Ja jestem bardzo prosty. Mnie nie trzeba było jakiejś wielkiej teologii. Kiedy miałem piętnaście lat i po swoim nawróceniu przeczytałem Ewangelię, od razu stwierdziłem, że skoro Jezus tak powiedział, to trzeba za tym iść. Wiedziałem, że należy to robić, bo przecież przeczytałem o tym w Biblii. No i robiłem. Zacząłem się modlić za chorych, bez efektu na początku, ale po paru latach, po którejś swojej tysięcznej modlitwie nad kimś, kiedy położyłem na kogoś ręce, bo Pan Jezus mówi, żebyśmy kładli ręce na chorych w Jego imię, a oni odzyskają zdrowie, zobaczyłem, jak Pan Bóg uzdrowił w szkole panią woźną z jej problemów z kręgosłupem.

Wiem, że wiele razy o tym mówiłeś, ale opowiedz, jak to było, kiedy pierwszy raz po tylu latach w końcu zobaczyłeś owoce swojego działania.

To było frustrujące chodzić po ulicach i zaczepiać ludzi, zwłaszcza gdy się jest nieśmiałym chłopakiem, bo taki byłem. Wystąpienia publiczne to była najbardziej znienawidzona rzecz w moim życiu. Nie występowałem w szkole, nawet w teatrzykach, mimo że wszyscy występowali. Po tamtym spotkaniu z Panem Jezusem, tym pierwszym prawdziwym, miałem pragnienie, aby wszyscy tego doświadczyli. I otrzymałem odwagę, która nie była moją własną. Przeczytałem w Ewangelii o tym, że mamy głosić i uzdrawiać, więc zacząłem modlić się za chorych wszędzie, gdzie akurat byłem. To nie było tak, że ktoś mnie dokądś zapraszał, bo niby dokąd miał mnie ktoś zaprosić.

Na początku pewnie nikt nie wiedział, że jakiś chłopak chodzi po mieście i modli się za chorych…

Do tego dzieciak. Chodziłem więc po szpitalach i modliłem się, czasami na zakupach, kiedy widziałem, że ktoś kuleje, zaczepiałem go i mówiłem, że wierzę, że Pan Jezus może go uzdrowić, i pytałem, czy mogę się za niego pomodlić. Wiele osób mówiło mi, że to było niesamowite, iż mając te naście lat, robiłem to przez cztery czy nawet pięć lat bez efektu i mimo wszystko nie odpuszczałem. Też mi się dziś wydaje, że to jest dość niezwykłe, ale dla mnie to dowód, że to nie mogło wychodzić tylko ode mnie. Gdyby było ode mnie, dawno bym to zostawił.

FRAGMENT KSIĄŻKI "Znam Kościół, który żyje". CAŁOŚĆ DO KUPIENIA W NASZEJ KSIĘGARNI!

CZYTAJ DALEJ

W siedzibie MEN przedstawiono szokujący ranking szkół przyjaznych osobom LGBTQ+

2024-04-24 13:58

[ TEMATY ]

LGBT

PAP/Rafał Guz

„Bednarska" - I społeczne liceum ogólnokształcące im. Maharadży Jam Saheba Digvijay Sinhji w Warszawie zostało najwyżej ocenione w najnowszym rankingu szkół przyjaznych osobom LGBTQ+. Ranking przedstawiła Fundacja "GrowSpace" w siedzibie Ministerstwa Edukacji Narodowej.

Ranking w gmachu MEN został zaprezentowany po raz pierwszy.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję