Wypadek zdarzył się 29 sierpnia 2010. Bawiąca się na podwórku dziewczynka została przygnieciona ciężką konstrukcją huśtawki, w wyniku czego doznała ciężkiego urazu głowy z poważnym uszkodzeniem twarzoczaszki i z bezpośrednią utratą przytomności. Została przewieziona do szpitala w stanie krytycznym. Wstępna diagnoza nie dawała dużych szans na przeżycie, a jeśli już to będzie funkcjonować jak roślinka z bardzo prawdopodobną utratą wzroku lub słuchu.

Przebyła dwie operacje neurochirurgiczne. Niespodziewanie 13 września 2010 nastąpiła poprawa, która utrzymywała się przez następne dni. Dziewczynka opuściła szpital w dobrym stanie zdrowia 5 listopada 2010 roku po 68 dniach od wypadku zagrażającego życiu.

Bezpośrednio po wypadku podjęto modlitwę w intencji uzdrowienia dziecka za wstawiennictwem Matki Elżbiety. Z inicjatywy cioci dziewczynki, która należy do Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża, w modlitwę zaangażowały się siostry z jej wspólnoty oraz rodzina, podejmując nowennę i wzywając wstawiennictwa Założycielki. Do wspólnoty dołączyło się całe zgromadzenie, jak również znajomi chorej, towarzysząc w modlitwie w poszczególnych etapach choroby i rehabilitacji.

Podziel się cytatem

Proces beatyfikacyjny

Po śmierci Matki Elżbiety Róży Czackiej (15 maja 1961 r.) podjęto starania o rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego i rozpoczęto gromadzenie dokumentów dotyczących jej życia. Do sekretariatu zgromadzenia wpłynęło ponad 150 wspomnień naocznych świadków życia i służby Matki Czackiej. Bardzo licznie zwracały się do sióstr franciszkanek osoby niewidome, wyrażając gorące pragnienie, by jak najszybciej mieć błogosławioną Patronkę – Niewidomą Matkę niewidomych.

22 grudnia 1987 roku miała miejsce uroczysta sesja rozpoczynająca prace związane z procesem beatyfikacyjnym. Ich zakończenie na szczeblu diecezjalnym nastąpiło 26 czerwca 1995 roku, wspólnie z procesem Sł. Bożego ks. Władysława Korniłowicza. Następnie akta obu spraw przekazano do Kongregacji do spraw Świętych. Praca nad Positio super vita et virtutibus Sługi Bożej Matki Elżbiety Róży Czackiej została ukończona w grudniu 2010 roku.

Liczne łaski za pośrednictwem Matki Czackiej

W ciągu lat, które upłynęły od śmierci Matki Elżbiety Czackiej, wiele osób modliło się i nadal nawiedza jej grób na cmentarzu Ośrodka w Laskach. Wiele osób złożyło świadectwa o jej wstawiennictwie w pomyślnym rozwiązaniu trudnych spraw lub w powrocie do zdrowia. Jedna z pierwszych łask została zanotowana już trzy miesiące po śmierci Matki Elżbiety. W latach 70-tych ubiegłego wieku wpłynęły dwa świadectwa uratowania zagrożonego wzroku. W latach następnych do 2010 r. przychodziły kolejne świadectwa: odzyskanie zdrowia przez ciężko pobitego chłopca, cofnięcie się masywnego wylewu krwi do mózgu, uratowanie życia noworodka z wadą serca nie dającą szans na przeżycie oraz uratowanie wzroku po rozległym oparzeniu twarzy, zniknięcia narośli nowotworowej w pobliżu oka (2004), uzdrowienia z nieokreślonych dolegliwości żołądkowych (2007), odzyskania zdrowia po wylewie podpajęczynówkowym i dwóch tętniaków (2008), całkowitego powrotu do zdrowia mężczyzny porażonego prądem wysokiego napięcia (2008), ogólnego powrotu do zdrowia (2009), usprawnienia kolana po wielu zabiegach medycznych (2010); nagłego cofnięcia się wylewu podpajęczynów­kowego, kwalifikowanego do pilnej operacji (2010), całkowitego powrotu do zdrowia po bardzo ciężkim urazie głowy i śpiączce mózgowej (2010).

Równolegle napływały inne świadectwa o łaskach duchowych otrzymanych za wstawiennictwem Matki Elżbiety Róży – w sprawach życia religijnego i moralnego, Wiele osób zwracało się do sióstr franciszkanek z prośbą o nowenny za wstawiennictwem Założycielki Dzieła Lasek. W ostatnich latach siostry we wszystkich wspólnotach zgromadzenia każdego roku odprawiły ich około trzydziestu.

Podziel się cytatem

Cudem uznanym przez Kongregację Spraw Kanonizacyjnym, który umożliwił zakończenie procesu beatyfikacyjnego było opisane powyżej cudowne uzdrowienie 7-letniej dziewczynki za przyczyną modlitw do Matki Czackiej w 2010 r. 27 października 2020 r., Ojciec Święty Franciszek upoważnił Prefekta Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, Kard. Marcello Semeraro, do ogłoszenia dekretu dotyczącego cudu przypisywanego wstawiennictwu Elżbiety Róży Czackiej. Było nim nim uzdrowienie 7-letniej dziewczynki „z ciężkim urazem twarzoczaszki i głęboką utratą przytomności”.