A gdy zima już będzie śnieżna,
Gdy się gwiazdy wysrebrzą od nowa,
Pojedziemy w podróż serdeczną:
Z kolędami ruszymy do Lwowa.
Zabierzemy ze sobą skrzypce,
Smyczek srebrny i nuty pamięci,
Uwerturę zagramy Dzieciątku
I walczyka na rozpoczęcie.
A to będzie walczyk-kolęda,
Maleńkiego w niej utulenie,
To muzyka będzie najczulsza
Jak lwowskiego śniegu skrzypienie.

Serdeczny wiersz i obok niego rysunek piórkiem: lwowski tramwaj - „czwórka”, przepełniony do granic możliwości roześmianym i rozśpiewanym towarzystwem batiarów-kolędników, z gwiazdą, harmonią i gitarą. I z napisem: „LEO SEMPER VIGILAT”. A w tle - wieże kościołów, ratusza i sylwetka Kopca Unii Lubelskiej. Z drugiej strony kartki słowa: „GLORIA IN EXCELSIS DEO”. Ten wiersz, rysunek i cała Bożonarodzeniowa kartka to dzieło śp. Jerzego Masiora. Użyczył mi jej Jan Wojciech Wingralek, autor pięknego albumu Tam, gdzie lwowskie śpią Orlęta, szef Dzieła Odrodzenia Cmentarza Orląt. Jerzy Masior - poeta i malarz, urodzony na Podolu, Lwowiak, po wojnie Sądeczanin. Promieniował serdecznym uśmiechem Miasta Zawsze Wiernego. To był uśmiech przez łzy. Zamieściłem w Niedzieli jego Hymn do Matki Bożej Łaskawej z muzyką Kazimierza Wesołowskiego, kompozytora, kierownika zespołu muzycznego parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Tarnowie. Kazimierz Wesołowski wspomina słowa Jerzego Masiora niedługo przed jego odejściem: „Cóż, usiłuję póki sił starcza coś tam jeszcze zrobić dla Lwowa, coś utrwalić, coś wygrać, wyśpiewać. Wiersze i piosenki o Lwowie są potrzebne, więc póki jeszcze żyjemy i coś tam w duszy gra...”. Dzisiaj - Jerzego Masiora Kolęda Łyczakowska, z muzyką Kazimierza Wesołowskiego. Zaśpiewajmy ją. Niech TRWA.
Wiadomość dla internetowego Polskiego Lwowa. Otrzymałem odpowiedź na pytanie Witolda Raczunasa o losy wojenne serdecznego przyjaciela jego rodziny, rotmistrza Witolda Andrzejewskiego ze stacjonującego w Łukowie na Lubelszczyźnie pułku ułanów. Odpowiedzi udzielił mi syn Witolda Andrzejewskiego, także Witold - ksiądz proboszcz parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Gorzowie Wielkopolskim. Jego słowa: „Mój ojciec, rotmistrz 25. pułku ułanów w 1939 r., po wejściu Sowietów więzień Starobielska, został zamordowany przez NKWD”. Ksiądz Witold utrzymuje łączność z weteranami pułku swojego ojca, ma prawo do noszenia odznaki pułkowej. „Hubal” - twórca i dowódca w 1939 r. Oddziału Wydzielonego Wojska Polskiego był kuzynem rotmistrza Witolda Andrzejewskiego. historia rodziny ks. Witolda to historia rodów kresowych. Ród ojca, sięgający XVI w., wywodzi się ze Żmudzi. Matka urodziła się w Mołodecznie.
Ks. Witold jest współorganizatorem pielgrzymek robotniczych na Jasną Górę. Wspomina serdeczną przyjaźń z śp. ks. Jerzym Popiełuszką. W dniach 16-19 lutego będzie uczestniczył na Jasnej Górze w rekolekcjach robotniczych.
Ks. Witold Andrzejewski pozdrawia serdecznie Witolda Raczunasa i wszystkich członków internetowego Polskiego Lwowa. Prosi o kontakt listowny lub telefoniczny. Podaje adres: ul. Mieszka I 59, 66-400 Gorzów Wielkopolski, tel. (0-95) 736-80-33, kom.: 603-874-117. Przyłączam się do pozdrowień ks. Witolda - dla Lwowa!
A zaczęło się od ocalonej od zapomnienia, ukrytej pod sercem piosenki: Więc pijmy wino, szwoleżerowie...

Kolęda Łyczakowska

Słowa: Jerzy Masior
Muzyka: Kazimierz Wesołowski

Pamiętasz śnieg, ten śnieg Łyczakowski,
i zmierzch, co gwiazdę świecił na rogu Wójtowskiej?
Z tą gwiazdą od Krupiarskiej, Piotra, z Paulinów
naniosło kolęd w basach i pisków w wiolinach.

Kolęda stąd „jedynką” ruszała pod górę
do Matki Ostrobramskiej obłokiem lub chmurą.
Dziecinę tam batiary serdecznie obsiędą,
by lulać Ją najsłodszą ze wszystkich kolędą.