Reklama

Po brukselskiej kapitulacji

Rząd partyjnego egoizmu?

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Gdy sięgniemy pamięcią w nieodległe lata 90. i prześledzimy uważnie tony prounijnej propagandy - otrzymamy taki mniej więcej jej obraz:
Początkowo nasze przystąpienie do UE uzasadniano „wyrównywaniem szans”. Jeśli spełnimy wymagania, polegające na dostosowaniu naszego zacofanego prawa do „standardów unijnych” - UE udzieli nam solidnej finansowej pomocy, która walnie przyczyni się do zmniejszenia ekonomicznego dystansu, dzielącego Polskę od krajów UE. Eurosceptycy już wówczas wskazywali, że UE nie jest organizacją charytatywną ani kasą solidarnej samopomocy międzynarodowej, ale instrumentem politycznym kilku najsilniejszych państw europejskich, głównie Niemiec i Francji. Deklarowana zatem przez UE „pomoc” - podkreślali - będzie miała charakter interesowny, nakierowany przede wszystkim na obniżenie konkurencyjności nowo przyjmowanych członków w stosunku do przyjmującej dwunastki, przy zapewnieniu tejże „dwunastce” uprzywilejowanego dostępu do rynków zbytu w nowych krajach członkowskich. Eurosceptycy podkreślali ponadto, że związana z akcesem utrata suwerenności przez nowo przystępujące kraje będzie je spychać na pozycje wasalne, co w przypadku Polski nie jest bez znaczenia także z tego powodu, że przynajmniej dwa ośrodki polityczne zgłaszają pod naszym adresem ogromne roszczenia majątkowe, szacowane na wiele miliardów dolarów: niemieccy wysiedleńcy i żydowskie organizacje wyspecjalizowane w „holocaust-business”.
Dlatego przed referendum akcesyjnym potrzebna była tak wielka, zmasowana i bezprecedensowa (gdy chodzi o nasilenie fałszu) prounijna propaganda: żeby zneutralizować upowszechniającą się tzw. wolną wiedzę Polaków o UE i rządzących nią mechanizmach, o niebezpieczeństwach i zagrożeniach. Mimo tej bezprecedensowej, w krótkiej historii Polski po roku 1989, propagandy - wynik był nader mierny wobec użytych środków i zużytych publicznych pieniędzy: frekwencja ledwo przekroczyła 50 procent.
Fatalne, najgorsze z możliwych warunki akcesu, wynegocjowane przez rząd Millera - otworzyły opinii publicznej jeszcze szerzej oczy na prawdziwy charakter naszego akcesu (płacona przez Polskę „składka” na UE jest mniej więcej równa deklarowanej rzeczywistej pomocy, a narzucone „standardy europejskie” eliminują z rynku UE zdecydowaną większość polskich przedsiębiorców). Po Millerowskim akcesie rozwiały się też nadzieje młodzieży na otwarty dla Polaków unijny rynek pracy...
Wreszcie gwałtowany wzrost cen niemal wszystkich towarów i usług, jaki rozpoczął się tuż po majowym akcesie (i trwa nadal!), przy niezmiennie bardzo wysokim bezrobociu, przekonał nawet wielu uprzednich euroentuzjastów. Powszechny niemal bojkot czerwcowych wyborów do Parlamentu Europejskiego i zdecydowane zwycięstwo sceptycznych wobec UE partii był dowodem coraz większego rozmijania się rządów lewicy ze społecznymi oczekiwaniami w tej kwestii.
Niestety - zamiast niezbędnego otrzeźwienia i poważnego potraktowania narastającej nieufności i społecznego niezadowolenia, rząd Belki (ciągle bez parlamentarnego umocowania) zaakceptował tzw. konstytucję europejską autorstwa Niemiec i Francji, która czyni z Polski już tylko bezwolny przedmiot polityki europejskiej. Jedynym umocowaniem rządu Belki przy podejmowaniu tej szkodliwej dla kraju decyzji było... poparcie postkomunistów: Kwaśniewskiego, SLD i SdPl. Podkreślmy, że na gruncie ustaleń nicejskich delegacja polska mogła zastosować weto, jako uprawniony, przewidziany prawem unijnym środek negocjacyjny; nie uczyniła tego, i trudno zrozumieć dlaczego...
Odnieść więc można wrażenie, że właśnie dlatego Kwaśniewski podtrzymał gabinet Belki, aby ten całkowicie powolny Kwaśniewskiemu premier skapitulował wobec interesów niemieckich i francuskich. Forsowanie gabinetu Belki przez Kwaśniewskiego ma, jak się wydaje, jeszcze dwie inne przyczyny: chodzi o to, by ten właśnie rząd rozdał liczne, wpływowe i wysoko płatne europosady w ręce swych zwolenników (w grę wchodzi kilka tysięcy takich posad) oraz o to, by trwanie rządu Belki dało czas ugrupowaniu zwanemu Socjaldemokracją Polską p. Borowskiego na połączenie się z Unią Wolności (lub przynajmniej powsadzanie ludzi UW na rządowe posady w kraju i za granicą, mimo nieobecności UW w parlamencie...).
Wyznaczone rządowi Belki zadanie, postawione przez Kwaśniewskiego, odczytać zatem można jako zapewnienie postkomunistom po raz kolejny „miękkiego lądowania” oraz wydźwignięcie żydowskiego lobby politycznego z politycznego niebytu - do roli aktywnego „ogniwa” lewicy.
Nie wydaje się, aby taka polityka Kwaśniewskiego odpowiadała żywotnym interesom kraju.
Zważywszy na upowszechnianie się w narodzie już nie tylko teoretycznej wiedzy o UE, ale jak najbardziej praktycznej (o realnych skutkach akcesu i prawdziwym stosunku Niemiec i Francji do Polski) - wolno sądzić, że do referendum nad przyjęciem konstytucji europejskiej społeczeństwo pójdzie gremialnie, masowo - i równie gremialnie powie „nie”. I dlatego właśnie cała lewica - SLD, SdPl i Kwaśniewski ze swym otoczeniem - będzie odwlekać termin tego referendum jak długo się da; można też spodziewać się, że pozostające w rękach lewicy media (a są one potężne) szukać będą nowych sposobów i technik propagandowych, aby brukselską kapitulację rządu Belki przedstawić jako „szansę dla Polski”. Wydaje się przecież, że tym razem rozdźwięk między tą propagandą a realiami, których zafałszować już się nie da, unicestwi tę propagandę.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2004-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Ojciec Pio tajemnice Męki Pańskiej nie tylko kontemplował, ale jej ślady nosił na ciele

2024-03-28 23:15

[ TEMATY ]

Droga Krzyżowa

św. o. Pio

Wydawnictwo Serafin

O. Pio

O. Pio

Mistycy wynagrodzenia za grzechy są powołani do wzięcia w milczeniu grzechów i cierpienia świata na siebie, w zjednoczeniu z Jezusem z Getsemani. Rzeczywiście, Ojciec Pio tajemnice Męki Pańskiej nie tylko kontemplował i boleśnie przeżywał, ale jej ślady nosił na własnym ciele, aby w zjednoczeniu ze swoim Boskim Mistrzem współdziałać w wynagradzaniu za ludzkie grzechy. Jako czciciel Męki Pańskiej chciał, aby i inni korzystali z jego dobrodziejstwa.

„Misterium miłości. Droga krzyżowa z Ojcem Pio” to rozważania drogi krzyżowej, które proponuje nam br. Błażej Strzechmiński OFMCap - znawca życia i duchowości Ojca Pio. Rozważania każdej ze stacji przeplatane są z fragmentami pism Stygmatyka. Książka wydana jest w niewielkiej, poręcznej formie i zawiera także miejsce na własne notatki, co doskonale nadaje się do osobistej kontemplacji Drogi krzyżowej.

CZYTAJ DALEJ

Historia według Kossaka

2024-03-28 10:54

[ TEMATY ]

Materiał sponsorowany

fot. Armando Alvarado

Mało która postać historyczna odcisnęła tak mocno swój ślad w dziejach świata, i tak bardzo wpływa na wyobraźnię współczesnych ludzi, jak Napoleon. Pisano o nim książki, wiersze, kręcono filmy, ale bodaj żadne z tych dzieł nie jest tak wymowne jak obraz Wojciecha Kossaka poświęcone temu geniuszowi wojny.

Mowa, oczywiście, o powstałym w 1900 r. dziele „Bitwa pod piramidami”. Obraz mimo upływu lat nadal wywiera ogromne wrażenie na widzach, pobudzając nie tylko ich „estetyczne synapsy”, ale i zmuszając do głębszej refleksji nad dziejami okresu, który został przedstawiony na płótnie i tego, jak wpłynął Napoleon na ukształtowanie się świata. Malowidło Kossaka intryguje nie tylko widzów, ale i ekspertów, od dawna jest obiektem wnikliwych analiz wielu badaczy. Bank Pekao S.A. zaprasza do obejrzenia krótkiego filmu pt. „Okiem liryka”, który przybliża fascynującą historię tego monumentalnego płótna.

CZYTAJ DALEJ

Msza Wieczerzy Pańskiej. Wolność wypełniona miłością

2024-03-29 07:01

Paweł Wysoki

Ten, kto kocha na wzór Jezusa, nie jest zniewolony sobą, jest wyzwolony do służby, do dawania siebie - powiedział bp Adam Bab.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję