Brazylia: zmarł polski kapłan ks. L. Klinicki – najstarszy salezjanin na świecie
W wieku 107 lat zmarł 12 kwietnia w brazylijskim São Paulo ks. Ladislau Klinicki – Polak z pochodzenia, najstarszy wiekiem salezjanin na świecie. “Z wielkim smutkiem oznajmiam wam o zgonie naszego umiłowanego brata. Niech Bóg wynagrodzi mu jego wierną służbę” – napisał ks. José Adilson Morgado, dyrektor Wspólnoty Salezjańskiej św. Tereski w São Paulo.
Ladislau (Władysław) Klinicki urodził się w 1914 w Kursku w Rosji w rodzinie polskiej. Jego ojciec Karol Klinicki pracował na kolei, podczas gdy matka Katarzyna (z d. Kitlińska) była urzędniczką. Przyszły kapłan miał czworo rodzeństwa: Bolesława, Marię, Stellę i Franciszka. W 1934 złożył pierwsze śluby zakonne w Towarzystwie Salezjańskim, a święcenia kapłańskie przyjął w 1942 w Warszawie.
Wkrótce potem wyjechał do Rzymu, do domu swego zgromadzenia, który 4 marca 1942 zajęli żołnierze niemieccy, od roku okupujący stolicę Włoch. Młody polski kapłan wraz z pozostałymi zakonnikami stali się więźniami Hitlera. W swych wydanych po wojnie wspomnieniach, zatytułowanych “O krok od śmierci”, napisał m.in.: “Największą pomocą duchową były dla nas ufność w miłosierdzie Boże i modlitwą”. W więzieniach hitlerowskich spędził łącznie ponad 4 lata.El padre Ladislau permaneció prisionero en los campos de concentración nazis durante cinco años.
W 1968 ks. Klinicki przybył do Brazylii. Początko przez 2 lata był kapelanem Polaków w dzielnicy São Paulo – Bom Retiro, następnie 7 lat spędził w mieście Lavrinhas w tymże stanie, gdzie był nauczycielem i spowiednikiem uczniów. Przez rok był wikariuszem w w parafii św. Jana Bosco w Americanie (też stan São Paulo), po czym przez 10 lat pracował jako anuczyciel i wychowawca w mieście Pindamonhangaba. Potem wrócił do Lavrinhas, skąd po 2 latach, w 1990, w wieku 76 lat, przeniósł się do São Paulo, aby tam tworzyć Wspólnotę Salezjańską św. Tereski.
W ostatnich latach działał głównie jako spowiednik i wielki propagator Miłosierdzia Bożego. Każdą spowiedź czy poradę udzielana wiernym kończył słowami św. Faustyny Kowalskiej: “Jezu, ufam Tobie”. W 2020 otrzymał medal św. Pawła Apostoła w kategorii posługi kapłańskiej. Nagroda ta, ustanowiona przez archidiecezję São Paulo, ma na celu dowartościowanie, pobudzanie i dynamizowanie życia kościelnego i duszpasterskiego w archidiecezji.
„Nie zamieniłabym tej szkoły na inną”. Między innymi takie komentarze na temat publicznego Liceum Salezjańskiego we Wrocławiu można było usłyszeć z ust jej uczniów w czasie Otwartych Drzwi w sobotę 24 kwietnia. Marysia, uczennica klasy I, nie jest jedyną osobą lubiąca i ceniąca Salez. Liczne koła zainteresowań, wieloraka możliwość rozwoju, szansa solidnego przygotowania na studia, a przede wszystkim duch radości, duch św. Jana Bosko sprzyjają temu, że kolejne pokolenia uczniów noszą w sobie przekonanie wartości tego miejsca i tego środowiska.
Wielki Post to czas, w którym Kościół szczególną uwagę zwraca na krzyż i dzieło zbawienia, jakiego na nim dokonał Jezus Chrystus. Krzyże z postacią Chrystusa znane są od średniowiecza (wcześniej były wysadzane drogimi kamieniami lub bez żadnych ozdób). Ukrzyżowanego pokazywano jednak inaczej niż obecnie. Jezus odziany był w szaty królewskie lub kapłańskie, posiadał koronę nie cierniową, ale królewską, i nie miał znamion śmierci i cierpień fizycznych (ta maniera zachowała się w tradycji Kościołów Wschodnich). W Wielkim Poście konieczne było zasłanianie takiego wizerunku (Chrystusa triumfującego), aby ułatwić wiernym skupienie na męce Zbawiciela. Do dzisiaj, mimo, iż Kościół zna figurę Chrystusa umęczonego, zachował się zwyczaj zasłaniania krzyży i obrazów.
Współczesne przepisy kościelne z jednej strony postanawiają, aby na przyszłość nie stosować zasłaniania, z drugiej strony decyzję pozostawiają poszczególnym Konferencjom Episkopatu. Konferencja Episkopatu Polski postanowiła zachować ten zwyczaj od 5 Niedzieli Wielkiego Postu do uczczenia Krzyża w Wielki Piątek.
Zwyczaj zasłaniania krzyża w Kościele w Wielkim Poście jest ściśle związany ze średniowiecznym zwyczajem zasłaniania ołtarza. Począwszy od XI wieku, wraz z rozpoczęciem okresu Wielkiego Postu, w kościołach zasłaniano ołtarze tzw. suknem postnym. Było to nawiązanie do wieków wcześniejszych, kiedy to nie pozwalano patrzeć na ołtarz i być blisko niego publicznym grzesznikom. Na początku Wielkiego Postu wszyscy uznawali prawdę o swojej grzeszności i podejmowali wysiłki pokutne, prowadzące do nawrócenia. Zasłonięte ołtarze, symbolizujące Chrystusa miały o tym ciągle przypominać i jednocześnie stanowiły post dla oczu. Można tu dopatrywać się pewnego rodzaju wykluczenia wiernych z wizualnego uczestnictwa we Mszy św. Zasłona zmuszała wiernych do przeżywania Mszy św. w atmosferze tajemniczości i ukrycia.
„Córka Głosu” – pod takim hasłem w sanktuarium w Otyniu odbyło się wielkopostne czuwanie dla kobiet.
Był czas na konferencję, modlitwę wstawienniczą, adorację Najświętszego Sakramentu i oczywiście Eucharystię. Czuwanie, które odbyło się 5 kwietnia, poprowadziła Wspólnota Ewangelizacyjna „Syjon” wraz z zespołem, a konferencję skierowaną do pań, które wyjątkowo licznie przybyły tego dnia na spotkanie, wygłosiła Justyna Wojtaszewska. Liderka wspólnoty podzieliła się w nim osobistym doświadczeniem swojego życia. – Konferencja jest zbudowana na moim świadectwie życia kobiety, która doświadczyła nawrócenia przez słowo Boże i która każdego dnia, kiedy to słowo otwiera, zmienia przez to swoją rzeczywistość. Składając swoje świadectwo chciałam zaprosić kobiety naszego Kościoła katolickiego do wejścia na tą drogę, żeby nauczyć się życia ze słowem Bożym i tak to spotkanie dzisiaj przygotowaliśmy, żeby kobiety poszły dalej i dały się zaprosić w tą zamianę: przestały analizować, zamartwiać się, tylko, żeby uczyły się tego, że głos Boga jest pierwszym źródłem życia, z którego czerpiemy każdego dnia. Taki jest zamysł tego spotkania, dlatego nazywa się ono „Córka Głosu” – mówi liderka Wspólnoty Ewangelizacyjnej „Syjon”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
