Reklama

Złoty Jubileusz Parafii w Manasterzu

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W pięćdziesięcioletniej najnowszej historii parafia Manasterz nie miała równie pięknego, podniosłego i ważnego wydarzenia niż to z 1 września br. Stało się to za sprawą potrójnego święta. Wszak był to Dzień Pański, w którym dodatkowo społeczność miejscowa przeżywała także dzień odpustu - Patronki kościoła i parafii Matki Bożej Pocieszenia. Nade wszystko miejscowych parafian, mieszkańców okolicznych miejscowości i wielu gości zgromadziła uroczystość konsekracji manasterskiej świątyni. Akt ten był zwieńczeniem obchodów Złotego Jubileuszu, a na ten moment przygotowywał się lokalny Kościół przez cały rok. Konsekracji dokonał podczas odpustowej Sumy metropolita archidiecezji przemyskiej abp Józef Michalik. On to był głównym celebransem Mszy św., którą sprawował w asyście miejscowego proboszcza ks. Franciszka Kidy - wicedziekana sieniawskiego, księży proboszczów Sieniawy i Wiązownicy oraz kanclerza Kurii Metropolitalnej.
Narodziny parafii w Manasterzu były długie. Towarzyszyły im wydarzenia bolesne i tragiczne. Nim parafia zaistniała jako samodzielna jednostka, w 1952 r., przez krótki okres była ekspozyturą parafii w Wiązownicy, do której wsie Manasterz i Czerwona Wola należały.
Dobrą Nowinę o Zbawicielu przynieśli tu bazylianie, którzy nad Lubaczówką założyli nawet swój monastyr. Miało to zapewne miejsce w początkowym okresie zaprowadzenia chrześcijaństwa na Rusi. Bazylianie nauczyli lud tutejszy czcić Najwyższego Boga w ruskiej mowie i bizantyjskim rycie. Niewiele później za nimi trafiali na te ziemie z ewangelicznym przesłaniem wysłannicy Kościoła łacińskiego. Powszechnie przyjmuje się, że miejscowi bazylianie mieli zginąć z rąk Tatarów, których hordy pustoszyły ziemie ruskie i polskie w XIII w. Na gruzach ich ewangelicznego zasiewu wyrosła tu prawosławna parafia, a o pobycie zakonników świadczyła i świadczy tylko nazwa miejscowości Monastyr - Manasterz.
Na przełomie XVII i XVIII w. na ziemi jarosławskiej, podobnie jak i na innych ziemiach Rzeczypospolitej, przyjmowała się Unia. Rodziła się łączność Cerkwii z Rzymem. Przez ponad dwa wieki był Manasterz siedzibą parafii greckokatolickiej. Posiadał własną cerkiew i cerkiew filialną w Czerwonej Woli. Nad ludnością polską, licznie już od czasów piastowskich napływającą na te ziemie, kościelną jurysdykcję sprawowali aż do II połowy XIX w. plebani jarosławscy. Gdy w 1865 r. bp przemyski Antoni Manasterski erygował parafię wiązownicką, zarówno wieś Czerwona Wola jak i Manasterz weszły w jej skład.
Smutne i tragiczne wydarzenia lat 40 XX w. i ich następstwa spowodowały likwidację rytu greckokatolickiego na terenie powiatu jarosławskiego. "Ludowe" władze dokonały rozbiórki cerkwi manasterskiej i czerwonowolskiej. Lata 1948-51 to okres rodzenia się parafii łacińskiej, powstającej wokół wybudowanego tu w latach 1937-1939, lecz na wskutek wybuchu wojny nie dokończonego kościoła. Miejscową polską ludność zainspirował do tej budowy wikary (1922-1932), a następnie proboszcz (1932-1944) wiązownicki ks. Stanisław Sudoł (1895-1981). Wojna przerwała to religijne przedsięwzięcie, w którym naprzeciw ubóstwu miejscowej ludności i wrogim podszeptom wszyscy mieszkańcy Manasterza i Czerwonej Woli - tak Polacy, jak i Rusini - dali świadectwo braterskiego współżycia. Wojna przerwała te prace. Nie dokończony budynek kościoła oparł się mrocznym, barbarzyńskim czasom wojennym okupacji sowieckiej i niemieckiej. Jednak obca zła ręka posiała w niektórych umysłach ziarno zgubnego szowinizmu.
Refleksja nad tragicznymi wydarzeniami lat 40. podsycała u manasterzan pragnienie dokończenia budowy niszczejącego kościoła i utworzenia na miejscu własnej parafii. Byli też świadomi niebezpieczeństw bezbożnego systemu władzy zaprowadzonej siłą w kraju po zniewoleniu go przez komunistów. W liście z 1950 r. do bp. F. Bardy pisali: "My zaś budujący kościół w tak przykrym czasie chcemy księdza jak najprędzej, bo jedynie z braku księdza budowa kościoła dotychczas nieukończona. A i duchowo jesteśmy zaniedbani - przyznawali manasterzanie i mieszkańcy Czerwonej Woli - nie taimy, wiara słabnie. Młodzież szczególnie wprost poganieje. Wobec płynących obecnie szerokim nurtem zewsząd prądów wojującego bezbożnictwa, którego szatańscy apostołowie z pianą na ustach wojują kłamstwem i oszczerstwem" - dodawali nadawcy listu. Widząc taką troskę o dobro Kościoła i zbawienie dusz swoich bp Barda 1 września 1950 r. skierował tu ks. Edwarda Dręgę. Był krótko, bo do lata 1952 r. Rzetelnie zabrał się do pracy i sam nie stronił od najcięższych robót.
2 września 1951r. po rocznej znojnej pracy wszystkich świątynia została poświęcona przez bp. Wojciecha Tomakę. Wkrótce kuria przemyska utworzyła w Manasterzu samodzielną parafię włączając ją do dekanatu sieniawskiego. Na przestrzeni lat 1952-1991 duszpasterzami tej parafii byli żyjący do dziś kapłani: Feliks Karasiński (1952-1966), Marian Marchut (1966-1984), Józef Sądej (1984-1991).
Należy też wspomnieć o ogromnej roli, jaką w życiu religijnym, zwłaszcza Czerwonej Woli, odegrała placówka sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny. Siostry "ochroniarki" szerzyły oświatę, opiekowały się dziatwą i chorymi. Sprowadziła je tutaj ze Starej Wsi w 1892 r. księżna Wanda Czartoryska. Przez ponad stuletni okres istnienia tej placówki pracowały tu dziesiątki sióstr. Dwie z nich na trwałe wpisały się w historię Czerwonej Woli: wieloletnia przełożona tej placówki s. Aleksandra Jarząbek, której mieszkańcy Czerwonej Woli i księstwo Czartoryscy nigdy nie pozwolili Matce Generalnej przenieść na inną placówkę i Apolonia Muszyńska - nauczycielka miejscowej szkoły w latach 1913-1950, dzięki której niejedno miejscowe dziecko nauczyło się pisać, czytać i poznawać świat z kart książek.
Na czas przeżywania 50-lecia parafii i konsekracji kościoła wierni przygotowywali się długo pod przewodnictwem aktualnego proboszcza i wicedziekana sieniawskiego ks. Franciszka Kidy. Za jego to duszpasterzowania parafia doczekała się modernie zbudowanej i urządzonej plebanii obok kościoła. Wypiękniało wokół kościelne otoczenie. Gruntownie odnowione zostało wnętrze kościoła i doczekał się on nowej elewacji. Kuria biskupia, a nade wszystko wierni doceniają wysiłek duszpasterski i ogrom prac przez kapłana tego dokonanych. Nic też dziwnego, że metropolita przemyski abp Józef Michalik przyjął zaproszenie parafian i ich proboszcza i osobiście przybył, by modlić się z miejscową społecznością i konsekrować kościół. Po krótkich słowach powitania Ksiądz Arcybiskup pomny na rolę szczególną, jaką w Kościele Chrystusowym spełniają dzieci i ludzie inaczej sprawni, w wymownym geście podszedł do znajdującego się na inwalidzkim wózku młodzieńca. Zamienił z nim kilka słów, pobłogosławił. Błogosławił i wkładał na głowę dziatwy kapłańskie swe ręce. Tym bliższy był w tym geście Chrystusa, który nade wszystko kochał najmniejszych, ubogich i chorych.
cdn.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2002-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Kraków: uroczystości pogrzebowe poety Leszka Długosza

2024-03-27 19:12

[ TEMATY ]

pogrzeb

PAP/Łukasz Gągulski

- Żegnamy człowieka niezwykłego, o którego prawdziwym duchu mówi jego poezja - mówił abp Marek Jędraszewski w czasie uroczystości pogrzebowych śp. Leszka Długosza w kościele Świętego Krzyża w Krakowie. Doczesne szczątki artysty spoczęły na Cmentarzu Rakowickim.

- Żegnamy człowieka niezwykłego, o którego prawdziwym duchu mówi jego poezja, a także często poezja śpiewana - stwierdził abp Marek Jędraszewski na początku Mszy św. pogrzebowej w kościele Świętego Krzyża w Krakowie. Zwrócił uwagę na zbiór wierszy „Ta chwila, ten blask lata cały”. - Ten zbiór mówi wiele o miłości pana Leszka Długosza do życia; do tego, by tym życiem umieć się także upajać - dodawał metropolita krakowski cytując fragmenty poezji, wśród których był wiersz „Końcowa kropka”. - Odejście pana Leszka Długosza jest jakąś kropką, ale tylko kropką w jego wędrówce ziemskiej - mówił abp Marek Jędraszewski. - Głęboko wierzymy, że dopiero teraz zaczyna się pełne i prawdziwe życie; że z Chrystusem zmartwychwstałym będziemy mieć udział w uczcie cudownego życia bez końca. Tym życiem będziemy mogli się upajać i za nie Bogu dziękować i wielbić - dodawał metropolita krakowski.

CZYTAJ DALEJ

Historia według Kossaka

2024-03-28 10:54

[ TEMATY ]

Materiał sponsorowany

fot. Armando Alvarado

Mało która postać historyczna odcisnęła tak mocno swój ślad w dziejach świata, i tak bardzo wpływa na wyobraźnię współczesnych ludzi, jak Napoleon. Pisano o nim książki, wiersze, kręcono filmy, ale bodaj żadne z tych dzieł nie jest tak wymowne jak obraz Wojciecha Kossaka poświęcone temu geniuszowi wojny.

Mowa, oczywiście, o powstałym w 1900 r. dziele „Bitwa pod piramidami”. Obraz mimo upływu lat nadal wywiera ogromne wrażenie na widzach, pobudzając nie tylko ich „estetyczne synapsy”, ale i zmuszając do głębszej refleksji nad dziejami okresu, który został przedstawiony na płótnie i tego, jak wpłynął Napoleon na ukształtowanie się świata. Malowidło Kossaka intryguje nie tylko widzów, ale i ekspertów, od dawna jest obiektem wnikliwych analiz wielu badaczy. Bank Pekao S.A. zaprasza do obejrzenia krótkiego filmu pt. „Okiem liryka”, który przybliża fascynującą historię tego monumentalnego płótna.

CZYTAJ DALEJ

Ojciec Pio tajemnice Męki Pańskiej nie tylko kontemplował, ale jej ślady nosił na ciele

2024-03-28 23:15

[ TEMATY ]

Droga Krzyżowa

św. o. Pio

Wydawnictwo Serafin

O. Pio

O. Pio

Mistycy wynagrodzenia za grzechy są powołani do wzięcia w milczeniu grzechów i cierpienia świata na siebie, w zjednoczeniu z Jezusem z Getsemani. Rzeczywiście, Ojciec Pio tajemnice Męki Pańskiej nie tylko kontemplował i boleśnie przeżywał, ale jej ślady nosił na własnym ciele, aby w zjednoczeniu ze swoim Boskim Mistrzem współdziałać w wynagradzaniu za ludzkie grzechy. Jako czciciel Męki Pańskiej chciał, aby i inni korzystali z jego dobrodziejstwa.

„Misterium miłości. Droga krzyżowa z Ojcem Pio” to rozważania drogi krzyżowej, które proponuje nam br. Błażej Strzechmiński OFMCap - znawca życia i duchowości Ojca Pio. Rozważania każdej ze stacji przeplatane są z fragmentami pism Stygmatyka. Książka wydana jest w niewielkiej, poręcznej formie i zawiera także miejsce na własne notatki, co doskonale nadaje się do osobistej kontemplacji Drogi krzyżowej.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję