Reklama

Kościół

Warszawa: „Dlaczego wierzę w Kościół?” – pierwsza z cyklu debat o Kościele i jego misji dziś

- Wiara w Kościół to konsekwencja wiary w Boga i sprawdzian tej wiary. Jeśli wierzę w Boga, to chcę wierzyć w to, co objawił – mówił bp Andrzej Czaja, biskup opolski i przewodniczący Komisji ds. Duszpasterstwa KEP, który uczestniczył w debacie pt. „Dlaczego wierzę w Kościół”. Debata odbyła się dziś w Sekretariacie KEP w Warszawie w związku z rozpoczynającym się w najbliższą niedzielę nowym programem duszpasterskim w Kościele w Polsce pod hasłem „Wierzę w Kościół Chrystusowy”. Uczestnicy spotkania zwracali uwagę na konieczność osobistego nawrócenia, nie oglądania się na Kościół przeszłości ale widzenia go takim, jaki jest teraz i budowanie wspólnoty. Postulowali też zmianę języka mówienia o Kościele i dostosowywania go do jeżyka, jakim mówią zwykli ludzie.

[ TEMATY ]

Kościół

bp Andrzej Czaja

Karol Porwich/Niedziela

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Bp Czaja podkreślił, że w Credo wyznajemy wiarę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół. „Wiara w Kościół jest innej natury niż wiara w Boga. Mówiąc, czym jest wiara w Kościół, trzeba uchwycić, czym jest Kościół. Jest wspólnotą ludu Bożego” - mówił dodając, że wierzyć w Kościół, to wierzyć w obecność Boga pośród nas i w Jego aktywność, wierzyć to żyć w bliskości Boga.

- Wiara w Kościół to konsekwencja wiary w Boga i sprawdzian tej wiary - mówił hierarcha. „Jeśli wierzę w Boga, to chcę wierzyć w to, co objawił” - podkreślił.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Bp Czaja przekonywał, że Kościół zasługuje na to, by w niego wierzono, bo nie jest dziełem ludzkim, a Bożym - jest dziełem, które oznacza zjednoczenie Boga z ludźmi. „Za dziełem Kościoła stoi działanie Boga i życie Boga w dziele, którym jest Kościół” - powiedział. Jak dodał, Kościół zasługuje, by mu wierzono, bo jego Panem jest Jezus, a Kościół naucza w imieniu Boga. Jednak Kościół będzie wiarygodny na tyle, na ile będzie Bogu wierny i posłuszny.

Kościół sam domaga się wiary, bo jest rzeczywistością Bosko-ludzką, mimo że - jak dodał hierarcha - ta ludzka czasem bardziej wychodzi na zewnątrz i gorszy. „Bez wiary nie wyrazimy całej głębi rzeczywistości Kościoła” - wskazał.

- Kościół wart jest wiary, bo tu chodzi o nasze zbawienie – mówił, przytaczając nauczanie Ojców Kościoła o Kościele jako sakramencie zbawienia.

Wyjaśniając znamiona Kościoła, hierarcha podkreślił, że jego jedność opiera się na rzeczywistości niewidzialnej - Chrystusie i jednym chrzcie, a widzialne podziały należy niwelować. Dodał, mówiąc z niepokojem o niemieckiej drodze synodalnej, że nie można kształtować Kościoła na ludzką miarę.

Analogicznie rozumieć można kwestię świętości Kościoła - Kościół jest święty świętością Boga, a po prostu ludzie są grzeszni. Kościół jest powszechny, czyli jest dla ludzi wszystkich czasów i ma wszelkie środki zbawienia. Apostolskość Kościoła to dar - jest zbudowany na fundamencie apostołów, ale też na wyznawaniu wiary apostolskiej, ma także sukcesję apostolską.

Reklama

Wyjaśniając temat nowego programu duszpasterskiego Kościoła w Polsce „Wierzę w Kościół Chrystusowy” wskazał, że rzeczywiście jest on odpowiedzią na odchodzenie od Kościoła oraz wezwaniem do odnowy Kościoła, czemu służyć ma również aktualny synod.

Prof. Kaja Kaźmierska, socjolog z Uniwersytetu Łódzkiego, podkreśliła, że proces odchodzenia od Kościoła w Polsce trwa, jednak aktualne próby reakcji Kościoła są spóźnione, bo to proces długotrwały. Jak zauważyła, już w latach 90. socjologowie wskazywali na pewne niepokojące trendy w badaniach, mówiące o jakości wiary Polaków. „Już wtedy, w latach 90., ta wiara budowana była na piasku, a nie Skale” - wskazała. „Ostatnie wydarzenia, skandale, strajk kobiet, to tylko katalizatory procesów, które już trwały” - dodała.

Wskazała na to, że w polskim społeczeństwie nastąpiło szybkie przejście od katolicyzmu tradycyjnego - który miał pewne zalety jeśli chodzi o potencjał bycia w Kościele i wiary - do katolicyzmu kulturowego. Pandemia pokazała, że już wiele osób odeszło od praktyk religijnych, jako elementu stylu życia.

Socjolożka zauważyła, że przy procesie transformacji skupiono się na przemianach społeczno-ekonomiczno-politycznych, potem miało miejsce skupienie się na sobie - otwarto się na globalne procesy kulturowe: kulturę indywidualizmu, wolność od. „Współczesny człowiek chce być postrzegany jako niezależny, zindywidualizowany, posiadający pełnię wolności również w kwestii moralności” - wskazała.

Omawiając trwający proces sekularyzacji, zauważyła że to już nie tylko proces odejścia od religijności, ale wejście w nową duchowość budowaną już bez religii i nawet bez transcendencji. Podkreśliła, że zaburzony został proces międzygeneracyjnego przekazywania wiary i młodzi nie przyprowadzają już do Kościoła swoich dzieci.

Reklama

Uczestniczący w debacie reżyser Krzysztof Zanussi nawiązując do swoich doświadczeń rodzinnych mówił o możliwości zgorszenia postawami przedstawicieli Kościoła lub kościelnymi instytucjami, zwłaszcza, gdy ma się ich wyidealizowany obraz. Przywołał swoje doświadczenie z Watykanu i rozmowy z kard. Casarolim, który wprost mówił, że nie należy w tym miejscu szukać dobrych księży. Są oni daleko, na misjach. „Tu są najgorsi, tacy jak ja” – cytował reżyser.

Mówił również o bezsilności wierzącego katolika wobec zetknięcia się z prawdopodobnym, choć nieudowodnionym ogromnym złem, niepotwierdzonymi plotkami, z którymi nie wiadomo, co zrobić. Zaznaczył też, że Kościół nie dostrzegł, że wobec mediów audiowizualnych trudniej jest ukrywać zakłamanie, hipokryzję i butę a przede wszystkim – brak autentycznej skruchy tam, gdzie jest ona konieczna. – Jak można dotrzeć do ludzi, którzy widza ten brak skruchy? – pytał.

Zastanawiając się nad pierwszym krokiem w kierunku zmiany mówił o zmianie języka, tak, by dzięki niemu można było dotrzeć do młodych.

Również o języku mówiła Monika Białkowska, teolog i publicystka. Zwróciła uwagę, że język, jakim dziś mówimy o świętości Kościoła jest niezrozumiały i traktowany jako próba samousprawiedliwienia się. – Nie lubię tego sformułowania „święty Kościół grzesznych ludzi, zwłaszcza gdy widzimy dziś, że w samym Kościele funkcjonują struktury, które są grzeszne lub deprawujące – powiedziała. Podkreśliła, że trzeba bardzo wyraźnie komunikować, że mówiąc o świętości Kościoła nie mamy na myśli świętości moralnej lecz ontyczną, bytową – Kościół jest sacrum, bo należy do Chrystusa i Chrystus w nim żyje. Natomiast Kościół tez grzeszy i upada. – Musimy o tym mówić głośno, by odzyskiwać wiarygodność wśród ludzi; by nie zasłaniać się łatwo Jezusem nie chcąc wziąć na siebie odpowiedzialności za winy – stwierdziła.

Reklama

Jak dodała, wiele osób uznaje dziś Kościół za jednego z większych grzeszników współczesnego świata, gdyż stał się zgorszeniem dla wielu maluczkich a o tym, co się powinno stać z gorszycielem, wiemy z Ewangelii.

Jak pogodzić prawdę o świętości i grzeszności Kościoła? Zdaniem Moniki Białkowskiej pierwszym krokiem do tego pogodzenia może być jasna komunikacja jednej i drugiej prawdy.

Odnosząc się do tych słów bp Czaja zwrócił uwagę na prawdę o obcowaniu świętych i o tym, że pierwsi chrześcijanie nazywali siebie świętymi właśnie w odniesieniu do bycia zanurzonym w Chrystusa. Zaznaczył, że bałby się mówienia szeroko o grzeszności Kościoła tak, by nie uderzało to w świętość Boga. -Kościół z założenia jest dla grzeszników, ale nie ma przyzwolenia na grzech, z grzechem trzeba walczyć – mówił dodając, że Kościół nie jest grzeszny sam w sobie.

Zastanawiając się nad tym, w jaki sposób zmieniać, reformować Kościół Katarzyna Łukomska, odpowiedzialna za wspólnotę „Chemin Neuf” w Polsce, podkreśliła konieczność nawrócenia, rozpoczęcia od uznania grzechu i nawrócenia pojedynczego człowieka w Kościele. Czy jesteśmy jako uczniowie Chrystusa wiarygodni dla świata? Jakie jest oblicze pojedynczego chrześcijanina dziś? – pytała. Wskazała też na konieczność powrotu do ewangelizacji

– Musimy się wyzbyć nostalgii i nie oglądać się z siebie. Musimy dbać o Kościół, który mamy teraz – wskazała prof. Kaźmierska. Podkreśliła konieczność przekształcenia rozumienia Kościoła jako instytucji na wspólnotę. „Trzeba odejść od klerykalizmu, zbudować relacje między księżmi a wiernymi” - powiedziała, zwracając uwagę na konieczność brania odpowiedzialności za Kościół oraz dowartościowania lokalnych doświadczeń.

Reklama

Łódzka socjolożka podzieliła się pozytywnym doświadczeniem procesu synodu i wskazała, że jest w tym duży potencjał. „Nie powinno zależeć nam na tym, by umasowić to doświadczenie, ale wejść w głąb, zająć się tymi, którzy przyjdą” - powiedziała, podkreślając konieczność misyjności.

Odwołując się do doświadczeń synodalnych i okresu PRL, kiedy Kościół był pewną przestrzenią wolności, wskazała, że ta formuła synodalności może pomóc polskiemu dramatycznie spolaryzowanym społeczeństwu nauczyć się dialogu.

Nie wyobrażam sobie, co mogłoby się stać, by młodzież polska poszła dziś gromadnie na różaniec – powiedziała Monika Białkowska wyjaśniając, że ludzie nie szukali wsparcia w Kościele ani w czasie pandemii, ani w związku z wojną na Ukrainie. Nie szukali go nawet mieszkańcy Przewodowa, gdy spadła tam rakieta.

Nie ma powrotu do tego, co było, Kościół będzie się zmieniał, jeszcze nie wiadomo, w jakim kierunku. To co dla mnie ważna, to ocalenie sensu, istoty, być może kosztem rezygnacji z wielu starych form, tak jak w przypadku generalnego remontu domu, w którym nadal chcemy mieszkać – mówiła.

- Jeśli ocalimy treść, to nowe pokolenia będą szukać nowych form. Niech ich szukają – dodała.

Odpowiadając na pytanie, dlaczego wierzę w Kościół bp Czaja zwrócił uwagę, że sam jako biskup doświadcza, że Kościół, który przeżywa wychodząc do ludzi, jest inny niż ten o którym czyta w mediach. Wskazał też, że potrzebne jest budowanie relacji.

- Wiara ro treść mojego życia i treść mojej wiary. Tu się rodzę, wzrastać i przeżywam życie. Ten Kościół jest piękny i bogaty, spotykam tu ludzi budujących mnie swoją wiarą i postawą – powiedziała Katarzyna Łukomska.

Reklama

Krzysztof Zanussi zaznaczył, że sformułowanie „Wierzę w Kościół” może często prowadzić do niepotrzebnej polemiki. Być może w tym kontekście lepiej byłoby powiedzieć „Kocham Kościół” – stwierdził.

Jak zapowiedział prowadzący spotkanie Marcin Przeciszewski, dyskusja, która odbyła się w Sekretariacie Episkopatu w Warszawie otwiera cykl dyskusji nt. istoty Kościoła i posłannictwa Kościoła we współczesnej Polsce i w świecie. Dyskusje te będą towarzyszyć realizacji programu duszpasterskiego. Kolejna debata odbędzie się w styczniu. Będzie ona miała charakter ekumeniczny a uczestnicy będą się starali odpowiedzieć na pytanie, co to znaczy, że Kościół jest jeden.

2022-11-23 20:58

Ocena: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Hełm coraz bliżej

Niedziela wrocławska 24/2013, str. 7

[ TEMATY ]

Kościół

Marta Wilczyńska

Wieża na kościele pw. św. Jadwigi przy klasztorze sióstr Urszulanek Unii Rzymskiej, wzniesionym pierwotnie dla klarysek, jeszcze w tym roku odzyska swój piękny barokowy hełm

W ostatnich latach starało się o to m.in. Towarzystwo Upiększania Miasta Wrocławia. W ubiegłym roku Gmina Wrocław zadecydowała o remoncie wieży z odbudową hełmu. Prace rozpoczęto w sierpniu 2012 r., a już wkrótce wieża ponownie będzie górować nad okolicą.

CZYTAJ DALEJ

8 lat temu zmarł ks. Jan Kaczkowski

2024-03-27 22:11

[ TEMATY ]

Ks. Jan Kaczkowski

Piotr Drzewiecki

Ks. dr Jan Kaczkowski

 Ks. dr Jan Kaczkowski

28 marca 2016 r. w wieku 38 lat zmarł ks. Jan Kaczkowski, charyzmatyczny duszpasterz, twórca Hospicjum św. o. Pio w Pucku, autor i współautor popularnych książek. Chorował na glejaka - nowotwór ośrodka układu nerwowego. Sam będąc chory, pokazywał, jak przeżywać chorobę i cierpienie - uczył pogody, humory i dystansu.

Ks. Jan Kaczkowski urodził się 19 lipca 1977 r. w Gdyni. Był bioetykiem, organizatorem i dyrektorem Puckiego Hospicjum pw. św. Ojca Pio. W ciągu dwóch lat wykryto u niego dwa nowotwory – najpierw nerki, którego udało się zaleczyć, a później glejaka mózgu czwartego stopnia. Po operacjach poddawany kolejnym chemioterapiom, nadal pracował na rzecz hospicjum i służy jego pacjentom. W BoskiejTV prowadził swój vlog „Smak Życia”.

Podziel się cytatem

CZYTAJ DALEJ

Abp Galbas do kapłanów: biskup nie jest dozorcą księdza, ani jego strażnikiem

2024-03-28 13:23

[ TEMATY ]

Abp Adrian Galbas

Episkopat News/Facebook

Biskup nie jest dozorcą księdza, ani jego strażnikiem. Jeśli ksiądz prowadzi podwójne życie, jakąkolwiek postać miałoby ono mieć, powinien to jak najszybciej przerwać - powiedział abp Adrian Galbas do kapłanów. Metropolita katowicki przewodniczył Mszy św. Krzyżma w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach. Podczas liturgii błogosławił oleje chorych i katechumenów oraz poświęca krzyżmo.

W homilii metropolita katowicki zatrzymał się nad znaczeniem namaszczenia, szczególnie namaszczenia krzyżmem, „najszlachetniejszym ze wszystkich dziś poświęcanych olejów, mieszaniną oliwy z oliwek i wonnych balsamów.” Jak zauważył, olej od zawsze, aż do naszych czasów wykorzystywany jest jako produkt spożywczy, kosmetyczny i liturgiczny. W starożytności był także zabezpieczeniem walczących. Namaszczali się nim sportowcy, stający do zapaśniczej walki. Śliski olej wtarty w ciało stanowił ochronę przed uchwytem przeciwnika.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję