Czwartek, 30 marca 2023. Wielki Post

• Rdz 17, 3-9 • Ps 105, 4-5.6-7.8-9 • J 8, 51-59

Jezus powiedział do Żydów: «Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Jeśli kto zachowa moją naukę, nie zazna śmierci na wieki». Rzekli do Niego Żydzi: «Teraz wiemy, że jesteś opętany. Abraham umarł i prorocy, a Ty mówisz: „Jeśli kto zachowa moją naukę, ten śmierci nie zazna na wieki”. Czy Ty jesteś większy od ojca naszego Abrahama, który przecież umarł? I prorocy pomarli. Kim Ty siebie czynisz?» Odpowiedział Jezus: «Jeżeli Ja sam siebie otaczam chwałą, chwała moja jest niczym. Ale jest Ojciec mój, który Mnie chwałą otacza, o którym wy mówicie: „Jest naszym Bogiem”, ale wy Go nie znacie. Ja Go jednak znam. Gdybym powiedział, że Go nie znam, byłbym podobnie jak wy kłamcą. Ale Ja Go znam i słowo Jego zachowuję. Abraham, ojciec wasz, rozradował się z tego, że ujrzał mój dzień, ujrzał go i ucieszył się». Na to rzekli do Niego Żydzi: «Pięćdziesięciu lat jeszcze nie masz, a Abrahama widziałeś?» Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Zanim Abraham stał się, Ja jestem». Porwali więc kamienie, aby je rzucić na Niego. Jezus jednak ukrył się i wyszedł ze świątyni.

To już ostatni zwykły czwartek przez świętami zmartwychwstania Pańskiego. Kolejny czwartek, to już Wielki, a więc początek Triduum Paschalnego. Do świąt Wielkiej Nocy pozostało jeszcze tylko niewiele ponad tydzień. Zatem czasu mało, więc warto jeszcze dokończyć porządki, zarówno w naszych sercach, jak i na zewnątrz w naszym otoczeniu. Trzeba zadbać o to, aby na święta wszystko było gotowe, byśmy potem mogli je spędzić w obecności Jezusa – Księcia Pokoju, wspólnie z bliskimi – siostrami, braćmi. Śledząc kolejno bieg wydarzeń, opisanych w Nowym Testamencie, można zauważyć, że początkowo Jezus chodził i nauczał bez większych przeszkód, a potem coraz częściej dochodziło do konfliktów z Żydami. W końcu konflikty stały się tak ostre, że, jak mówi dzisiejsza Ewangelia: Porwali więc kamienie, aby je rzucić na Niego. Jezus jednak ukrył się i wyszedł ze świątyni. Zobaczmy więc, co spowodowało taką ostrą reakcję słuchaczy Jezusa. Co takiego chciał im przekazać – a ponieważ Jego nauka jest ponadczasowa – to co też nam Jezus chce przekazać? Czy przyjmiemy Jego naukę z pokorą, czy wywoła ona w nas bunt, podobnie jak niegdyś u Żydów? Przecież i w dzisiejszych czasach wielu buntuje się przeciw stanowisku Kościoła w różnych sprawach, a więc tak naprawdę buntuje się przeciw nauczaniu Jezusa. W dzisiejszej Ewangelii Jezus mówi: «Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Jeśli kto zachowa moją naukę, nie zazna śmierci na wiek». Rzekli do Niego Żydzi: «Teraz wiemy, że jesteś opętany. Abraham umarł i prorocy, a Ty mówisz: „Jeśli kto zachowa moją naukę, ten śmierci nie zazna na wieki”». Myślę, że większość z nas uważa, że zna naukę Jezusa, że ją zachowuje, więc chyba słusznie jesteśmy przekonani, że nie zaznamy śmierci, będziemy żyć wiecznie, że będziemy zbawieni i spotkamy się w niebie, mimo że czasem grzeszymy. Jezus pozostawił nam w swoim Kościele sakramenty święte. Tylko czy z nich należycie, tzn. zgodnie z nauką Chrystusa, korzystamy? Czy mamy odwagę stanąć w prawdzie Ewangelii przed sobą, przed Panem Bogiem, przed kapłanem w konfesjonale? Czy uczestnicząc w Eucharystii naprawdę w Niej uczestniczymy całym sobą, umysłem, sercem, wolą? Czy przyjmując Komunię Świętą, zawsze staramy się przyjąć Jezusa jak kogoś bardzo bliskiego, kochanego, a zarazem wielkiego Boga, godnego chwały i czci? Czy potem Eucharystia ma wpływ na nasze życie codzienne?

Wracając do Ewangelii, czytamy dalej o reakcji Żydów na omawiane przed chwilą słowa Jezusa: «Teraz wiemy, że jesteś opętany. (…) Czy Ty jesteś większy od ojca naszego Abrahama, który przecież umarł? I prorocy pomarli. Kim Ty siebie czynisz?» Odpowiedział Jezus: «Jeżeli Ja sam siebie otaczam chwałą, chwała moja jest niczym. Ale jest Ojciec mój, który Mnie chwałą otacza, o którym wy mówicie: „Jest naszym Bogiem”, ale wy Go nie znacie. Ja Go jednak znam. Gdybym powiedział, że Go nie znam, byłbym podobnie jak wy kłamcą. Ale Ja Go znam i słowo Jego zachowuję».

Nieprzypadkowo cytuję tak długi fragment Ewangelii, gdyż warto z niego czerpać przykład wówczas, gdy przyjdzie nam głosić Ewangelię trudnym słuchaczom, a przecież głównie o takich chodzi. Przecież, jak powiedział Jezus: Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Nie trzeba więc przekonywać do wiary w Boga, do Kościoła tych, którzy wierzą i uczestniczą już w życiu Kościoła. Z nimi możemy sobie tylko spokojnie podyskutować i z przyjemnością umacniać naszą wiarę.

Podziel się cytatem

Zobaczmy teraz, jak przebiegał dialog Jezusa z niepokornymi, zadufanymi w sobie Żydami. Otóż, przede wszystkim, Jezus słuchał uważnie i spokojnie, krok po kroku odpowiadał na zarzuty swych rozmówców. A jakże dziś trudno o słuchanie, a jeszcze gorzej o przyjmowanie słów drugiej osoby. Jakże często nawet sądy wydają niesprawiedliwe, krzywdzące i jeśli wszystko im pasuje, to już nie potrafią słuchać, nie potrafią przyjąć, że jednak oskarżona osoba mówi prawdę, że jest niewinna. Nie potrafią się też wczuć w sytuację osoby, która traci wszystko tylko dlatego, że ktoś ją fałszywie oskarżył, a potem bezwzględnie przyjęto logiczny ciąg myślowy, który powstał w głowach tych, którzy są władni wydać wyrok. Dokładnie jak w przypadku Jezusa. Pozornie wszystko pasuje. Abraham umarł, choć był wielkim autorytetem, a tu przychodzi Jezus – Syn cieśli z Nazaretu i mówi, że można żyć wiecznie, pod warunkiem zachowania Jego nauki. Potem jeszcze mówi o spotkaniu Abrahama, który dawno nie żyje, i podobnie niewiarygodne rzeczy. Jeśli im w głowach się to nie mieści, to już nie potrafią się zastanowić, przemyśleć, że może jednak coś tak niezwykłego może się zdarzyć, to oni bezmyślnie wydają diagnozę: jest opętany, a potem żeby skutecznie zamknąć usta Jezusowi, chcą Go kamienować. Głosząc Ewangelię, trzeba uważnie słuchać i konsekwentnie, spokojnie argumentować, a jeśli ktoś naprawdę wcześniej już doświadczył cudów w swym życiu, to nie zamykać mu ust, pochopnie nie uznawać za wariata, lecz zastanowić się, czy rzeczywiście Bóg działa w życiu tego konkretnego człowieka. Zawsze trzeba kierować się przykazaniem miłości Boga i bliźniego, aby przez naszą dobroć, inni mogli doświadczyć dobroci Boga.

A.S.

WSZYSTKIE ROZWAŻANIA DOSTĘPNE W KSIĄŻCE "Żyć Ewangelią" DO KUPIENIA W NASZEJ KSIĘGARNI!