- Jako biskup tej diecezji zwracam się do wszystkich młodych mężczyzn: Przestańcie wierzyć w zło, w małość. Przestańcie wierzyć w to, że jesteście tylko słabi. A zaufajcie łasce Bożej i mocy Bożej. I bardzo ochotnie odpowiedzcie na powołanie, bo Kościół zielonogórsko-gorzowski potrzebuje waszych serc, waszych umysłów, waszych dłoni. Wszystkich drogich młodych mężczyzn, którzy odkrywają w sobie to powołanie, zapraszam, aby odważnie wstąpili na tę drogę.
Do wiernych obecnych w kościele biskup zwrócił się ze słowami:- Chcę wam powiedzieć, moi drodzy, że już niedługo będziemy przeżywali inny czas, kiedy taka uroczystość jak dzisiaj będzie wypełniona ludźmi. Kiedy będą tłumy na takich uroczystościach. Kiedy kościoły nie będą mogły pomieścić ludzi, którzy będą przychodzili na święcenia diakonatu czy święcenia prezbiteratu. Bo obecność ludzi to też znak zewnętrznej prośby o to, żeby byli kapłani w naszych parafiach. Tak długo, jak mamy tych księży, myślimy, że to takie zwyczajne. Ale przyjdą czasy, kiedy taka uroczystość zapełni cały plac wokół. Módlmy się o nowe i święte powołania do służby Bożej.
Radziłbym przyjście do seminarium na etap propedeutyczny. To doskonała okazja do rozeznania powołania w kameralnej wspólnocie, bez poczucia straconego czasu. To czas nieoceniony, by zainwestować w rozwój duchowy i osobisty, niezależnie od dalszej drogi życiowej – przekonuje ks. dr Tomasz Metelica.
Ks. Mirosław Benedyk: Z jakimi największymi wyzwaniami spotykają się młodzi mężczyźni decydujący się na wstąpienie do seminarium?
Ks. Tomasz Metelica: Myślę, że dzisiaj największym wyzwaniem jest zmierzenie się z lękiem, który wynika z trudności w podejmowaniu decyzji dotyczących stałej drogi życia. Dodatkowym wyzwaniem jest także pewien obraz Kościoła i duchowieństwa, który funkcjonuje w mediach i infosferze, co może potęgować niepokój młodych ludzi wchodzących na tę drogę.
W wieku 95 lat zmarła Katarzyna Herbert z domu Dzieduszycka, tłumaczka, wdowa po Zbigniewie Herbercie, fundatorka Międzynarodowej Nagrody Literackiej im. Zbigniewa Herberta - poinformowała w niedzielę PAP Fundacja im. Zbigniewa Herberta.
Katarzyna Herbert urodziła się w 1929 roku w Zarzeczu. W latach 50. weszła w warszawski krąg artystyczny, gdzie w 1956 roku poznała Zbigniewa Herberta.
Co chcesz nam dziś powiedzieć Drogi Panie Zbigniewie w dniu, w którym spotkałeś się już ze swą żoną Katarzyną?
Doskonale pamiętam Katarzynę Herbert, jeszcze z czasów, gdy opiekowała się bardzo chorym już mężem w domu na warszawskim Mokotowie. To tam usłyszała od niego słowa zapisane w wierszu: „Chrystusa potrzebowałem bezustannie, bo On rozumiał moje cierpienie”. Dzielnie towarzyszyła mu przez ostatnie lata życia w zmaganiach z ciężką chorobą, która na koniec pozbawiła go nawet głosu. Patrzyła, jak przykuty do łóżka, pisał jeszcze wiersze: ”Panie, dzięki Ci składam za strzykawki z igłą grubą i cienką jak włos, bandaże, wszelki przylepiec, pokorny kompres, dzięki za kroplówkę, sole mineralne…”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
