Święty Gerard Majella w zaledwie dwadzieścia dziewięć lat dał poznać się jako święty człowiek – potomni zapamiętali go jako uzdrowiciela, cudotwórcę i wizjonera, człowieka obdarzonego wieloma łaskami, m.in. darem bilokacji i czytania w ludzkich sumieniach. Już jako mały chłopiec miał otrzymać wizję Matki Bożej i bawić się z Dzieciątkiem Jezus. W czym tkwi fenomen jednego z najpopularniejszych święty z zakonu redemptorystów? Dlaczego szczególnie ochoczo modlą się do niego kobiety noszące pod sercem dziecko?
Pokorny prostaczek
Wczytując się w karty Pisma Świętego zauważamy pewną regułę – Bóg często powołuje prostaczków. Nie inaczej rzecz miała się w przypadku Gerarda Majella. Urodził się w ubogiej, pobożnej rodzinie Benity i Dominika. W rodzinnym domu nigdy się nie przelewało, ale po śmierci ojca, sytuacja materialna stała się wręcz tragiczna. Mimo przeciwności losu Gerard zachowywał pogodę ducha. Był pokorny, chętnie nadstawiał drugi policzek, a z czasem zaczął przyjmować na siebie coraz więcej cierpień. Po wstąpieniu w 1749 r. do zakonu redemptorystów te cechy ujawniły się w nim z jeszcze większą intensywnością. Współbraci zadziwiał zakonnym posłuszeństwem, graniczącym z heroizmem. Pewnego razu przełożony nie znajdując czasu dla Gerarda wyprosił go dość obcesowo, mówiąc: „A idźże ty do pieca!”. Natychmiast br. Majella odszedł ze spuszczoną głową. Jego długa nieobecność zaniepokoiła pozostałych mieszkańców klasztoru. Szukano go do wieczora, aż wreszcie ktoś zajrzał do chlebowego pieca, do którego, zgodnie z poleceniem przełożonego wszedł Gerard.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Cudotwórca w habicie
Brat Majella zdumiewał otoczenie nie tylko swoją pokorą i niebywałym posłuszeństwem – od dzieciństwa działy się wokół jego osoby cuda. W zakonie powierzano mu szereg prozaicznych obowiązków, posługiwał jako furtian, kucharz, ogrodnik, zakrystian, krawiec, stolarz a nawet murarz. Jego pieczy powierzano także chorych. Pewnego razu opiekował się młodym chłopakiem, którego nogę trawił rak. Sytuacja młodzieńca była poważna, z nogi sączyła się ropa, a jedynym ratunkiem dla niego, i to nader wątpliwym, była amputacja, do której miało dojść lada dzień. Gerard nagle poczuł wezwanie, by ulżyć pacjentowi w cierpieniu – wyssał ropę z jego rany i wtedy stał się cud, chłopak został w pełni i trwale uleczony. Podobnych przypadków było więcej, ludzie wracali do zdrowia, gdy nakładał na nich ręce, albo wykonywał znak krzyża, lub po tym, gdy wręczał im prochy z grobu Świętej Teresy z Avili. Wypędzał demony i był sprawcą wielu cudownych nawróceń. Jeszcze za życia został okrzyknięty cudotwórcą. On jednak uciekał przed rozgłosem i po każdym uzdrowieniu mówił: „To Jezus czyni cuda i udziela łask, a nie ja”. Zmarł w 1755 r., świadkowie jego śmierci zapamiętali, że ciało zakonnika wydzielało przepiękny zapach – tzw. zapach świętości.
Chusteczki br. Gerarda
Jeden z cudów, który przyczynił się do nazwania br. Majella „Świętym matek”, wydarzył się kilka lat po jego śmierci, ale swój początek miał jeszcze za życia redemptorysty. Pewnego dnia Gerard udał się z krótką wizytą do zaprzyjaźnionej rodziny. Gdy wychodził od przyjaciół, podbiegła do niego jedna z córek pana domu, trzymając w ręce chusteczkę, którą redemptorysta zostawił z roztargnienia na krześle. Gerard powiedział jej, by zatrzymała chusteczkę, dodając: „Kiedyś ci się przyda”. Minęło kilka lat, br. Majella odszedł z tego świata, a dziewczyna dorosła i wyszła za mąż. Przy jej pierwszej ciąży pojawiły się poważne komplikacje. Dziewczyna i jej nienarodzone dziecko znaleźli się na skraju śmierci. Wówczas przypomniała sobie o podarunku od redemptorysty cudotwórcy. Poprosiła, by chusteczkę wyciągnięto ze szkatułki, a następnie położono na jej brzuchu. Brat Gerard zadziałał od razu. Niemal natychmiast ustąpiły potworne bóle i inne nieprzyjemne dolegliwości. Poród przebiegł szybko i nadspodziewanie gładko. Wbrew rokowaniom położnych na świat przyszło zdrowe dziecko. Od tego dnia kobiety będące przy nadziei modlą się do św. Gerarda, prosząc go o opiekę. We Włoszech popularne stało się też poświęcanie specjalnych chusteczek z podobizną świętego, które wręcza się w darze parom spodziewającym się dzieci. Każdego roku przybywa świadectw kobiet, które dzięki wstawiennictwu świętego redemptorysty mogą cieszyć się zdrowym potomstwem.
