Msza św. celebrowana pod przewodnictwem bp. Piotra Sawczuka 8 września br. stanowiła główny punkt uroczystości w hołdzie poległym w bitwie pod Hutą Gruszczyno. W tym roku mija 80 lat od tych tragicznych wydarzeń
Uczestnicy uroczystości przy akompaniamencie orkiestry przeszli do kaplicy św. Maksymiliana Marii Kolbego, gdzie sprawowano Mszę św. w intencji poległych. Przybyłych gości powitał miejscowy proboszcz ks. Marek Sidoruk. Główny inicjator całego przedsięwzięcia oraz kustosz miejsc pamięci, komendant OSP w Grygrowie Tadeusz Cichocki przypomniał okoliczności i przebieg bitwy pod Hutą Gruszczyno.
W homilii ksiądz biskup zwrócił uwagę, że u podstaw każdej wojny leży nienawiść. Jak zaznaczył: – Jesteśmy w Hucie Gruszczyno, miejscu szczególnym, o którym nie wolno nam zapomnieć. 80 lat temu, po zbombardowaniu Wielunia i ataku na Westerplatte rankiem 1 września, następnie miały miejsce bardzo liczne bitwy kampanii 1939 r. Ekscelencja w sposób szczególny przypomniał dwie postaci związane z II wojną światową: ks. mjr. Kazimierza Potiopę – wieloletniego proboszcza parafii Starawieś, który jako małoletni żołnierz brał udział w kampanii wrześniowej, oraz św. Maksymiliana Kolbego – patrona kaplicy. – Okres wojny, choć był czasem nienawiści, był też czasem bohaterów i świętych – powiedział ksiądz biskup.
Po Eucharystii uczniowie Szkoły Podstawowej w Grygrowie i MPD Grygrów zaprezentowali część artystyczną. Wśród wybranych utworów znalazł się również wiersz ks. Kazimierza Potiopy.
Przy Pomniku Niepodległości odśpiewano Hymn Narodowy. Apel pamięci przypomniał nazwiska miejscowych bohaterów. Ekscelencja poświęcił nową tablicę, która zostanie umieszczona na krzyżu w pobliskim lesie – miejscu pamięci. Nie zabrakło okolicznościowych przemówień przedstawicieli władz rządowych oraz samorządowych. Prelegenci podkreślali wagę i znaczenie pamięci o poległych bohaterach. Dziękowali miejscowej społeczności za troskę o ducha patriotyzmu i rozbudzanie go wśród dzieci i młodzieży.
Rycina w archikatedrze częstochowskiej, przedstawiająca Bitwę Warszawską
Stawka latem 1920 r. była wysoka. Nie chodziło tylko o Polskę. Ważył się los europejskiej cywilizacji. Nadwątlona w swych fundamentach straszliwą, światową wojną, Europa próbowała je odnawiać na konferencji pokojowej w Wersalu w roku 1919. Uznano na niej prawo do istnienia części nowych państw, które pojawiły się na gruzach trzech wschodnioeuropejskich imperiów. Niemcy pokój podpisały, ale się z nim zasadniczo nie zgadzały. Pragnęły go obalić przy pierwszej okazji. Niemiecka, nafaszerowana nacjonalistycznymi hasłami II Rzeszy i wojennej propagandy, opinia publiczna nie chciała pogodzić się z tym, że „jakaś Polska” sięga teraz po Poznań, po Pomorze, tym bardziej po Śląsk. Niemcy myśleli o jak najszybszym rewanżu kosztem Polski. Część mocarstw zachodnich, przede wszystkim Wielka Brytania, pod wodzą wyjątkowo nienawistnie i pogardliwie do Polski nastawionego premiera Davida Lloyda George’a, gotowa była dać Niemcom tego rodzaju satysfakcję i przywrócić zasadę, zgodnie z którą liczy się tylko siła, a mniejsze kraje mogą istnieć o tyle tylko, o ile podoba się to ich silniejszym, bardziej agresywnym sąsiadom.
Francuski sługa Boży Henri Caffarel, założyciel ruchu małżeńskiej duchowości Équipes Notre-Dame, często był zapraszany do głoszenia rekolekcji w seminariach duchownych. Przyjmował te zaproszenia i z wielkim przejęciem wygłaszał nauki.
Pewnego razu pojechał na jeden dzień na francuską prowincję, do grupy seminarzystów, którzy poprosili, aby porozmawiał z nimi o tym, czego rodziny oczekują od księdza. W drodze powrotnej nie był z siebie dymny, ponieważ nękało go pytanie, dlaczego nie udało mu się przekonać przyszłych kapłanów do tego, że to modlitwa jest konieczna i najważniejsza, i że to o niej trzeba rozmawiać z ludźmi. Analizował spotkanie i zrozumiał, że bardziej przemawiają do młodych argumenty o służbie ludziom, ubogim, ciemiężonym, ale dużo mniej o prymacie modlitwy ponad tymi działaniami. Napisał list do seminarzystów.
Na Bocheńcu, na wysokości bezwzględnej, blisko 400 metrów nad poziomem morza, w klimatycznym i zacisznym miejscu, pełnym uroku, zieleni, którego epicentrum stanowi historyczny, z końca XVI w. kościółek pw. św. Anny, odbyły się uroczystości odpustowe ku czci patronki tego miejsca i kościoła.
Mszę świętą koncelebrowaną, pod przewodnictwem ks. Sylwestra Brzeznego, sprawowali nie tylko miejscowi kapłani, ale również księża przebywający w tym czasie na urlopach. Główny celebrans, a zarazem kaznodzieja odpustowy, nawiązał w homilii do wzorowego życia Anny i Joachima - rodziców Matki Bożej, którzy swoją świętością powinni dawać żywy przykład współczesnym rodzinom, zwłaszcza w okresie kryzysów małżeńskich, w których niewątpliwie brakuje słuchania i wzajemnego kompromisu.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
