Aby zrozumieć okoliczności powstania Wspólnoty Baranka, należałoby cofnąć się do 1968 r., do czasu, gdy we Francji trwała rewolucja zwana kulturalną. Wówczas to w dzielnicy łacińskiej Paryża zamieszkiwało kilka małych sióstr dominikanek. Prowadziły one bursę dla kilku studentek. Należy pamiętać, że był to czas, gdy liczni kapłani i zakonnicy porzucili kapłaństwo i życie konsekrowane. Na trasie prowadzącej do domu sióstr lądowały kamienie rzucone podczas zamieszek. Odpowiedzią dominikanek na te wydarzenia było umieszczenie w oknie kaplicy tabliczki, na której każdy przechodzień mógł przeczytać, że „kaplica jest otwarta dla wszystkich”. I tak z czasem zaczęło do domu zaglądać coraz więcej studentów, a wspólnota zaczęła się rozrastać.