Wakacje to okres wypoczynku, wspólnych wyjazdów z rodziną bądź przyjaciółmi. Każdy z nas spędza je na swój sposób.
Dla tych, którzy część swoich wakacyjnych dni chcą poświęcić Bogu i pragną rozwiązać wiele swoich życiowych problemów, z którymi sobie sami nie mogą poradzić, najodpowiedniejszą formą są oazy. Podczas
tych piętnastodniowych rekolekcji każdy z nas ma ulec duchowej przemianie. Głównym celem oazowego Ruchu Światło-Życie jest przemiana w „nowego człowieka” tworzącego „nową kulturę”,
który będzie prowadził „nowe życie” oparte na Bogu i Jego Przykazaniach. Uczestniczyć w rekolekcjach może każdy, zaczynając od klasy 6 szkoły podstawowej poprzez gimnazjum, szkoły średnie
i studia, kończąc na rodzinach, dla których organizowane są oazy rodzin. Uczestnicy podzieleni są na grupy, nad którymi sprawują opiekę animatorzy. Za przebieg całej oazy odpowiada ksiądz moderator.
Każdy dzień rekolekcji, w większości oaz, ma podobny przebieg, ale zależy to od stopnia, na którym znajdują się uczestnicy. Poszczególnym dniom przyporządkowana jest jedna z tajemnic różańca. Dzień
rozpoczyna Jutrznia, podczas której oazowicze modlą się brewiarzem. Następnie jest śniadanie, po którym odbywa się śpiew, podczas którego można nauczyć się wielu pieśni wychwalających naszego Stwórcę.
W czasie oazy prowadzona jest szkoła liturgiczna polegająca na zgłębianiu wiedzy i nauki tego, co każdy prawdziwy katolik powinien wiedzieć o swojej wierze i Kościele. Oprócz tych wspólnych spotkań jest
też czas na chwile indywidualnej modlitwy, na rozważanie słów Pisma Świętego, poprzez które mówi do nas Ojciec. W każdym rozważanym fragmencie należy znaleźć pewne prawdy i wartości, które odnoszą się
do naszego życia i pomagają przezwyciężać nam trudności. Nosi on nazwę Namiotu Spotkania, podczas którego spotykamy się z Bogiem poprzez Jego Słowo. Głównym punktem każdego dnia jest Eucharystia. Po niej
uczestnicy rekolekcji udają się na obiad, po którym mają czas wolny. O godz. 15.00 gromadzą się na Koronce do Miłosierdzia Bożego. Następnie odbywają się spotkania w grupach, na których oazowicze wraz
ze swoim animatorem rozmawiają na dany temat. Po spotkaniach, w zależności od stopnia oazy, odbywają się konferencje tematyczne, wykłady bądź celebracja Słowa Bożego. Wieczorem, po kolacji, zależnie od
rozważanych tajemnic, odbywają się tzw. wieczory pogodne lub poważne. Te pierwsze mają miejsce podczas rozważań tajemnic Radosnych i Chwalebnych. W dniach rozważań tajemnic Bolesnych wszyscy gromadzą
się w kościele by kontemplować Najświętszy Sakrament oraz rozważać Mękę Pańską, bo według słów Jezusa „gdzie dwaj lub trzej gromadzą się w imię Jego tam On jest pośród nich” (por. Mt 18,
20).
Najwspanialszym dniem pobytu na oazie jest dzień 13, czyli tajemnica Zesłania Ducha Świętego. Obchodzony jest wtedy Dzień Wspólnoty. Uczestnicy różnych oaz gromadzą się w jednym miejscu. Spotkaniu
towarzyszą modlitwa i śpiew. Jest to jednocześnie najodpowiedniejszy moment na podzielenie się swoimi świadectwami i przeżyciami, których doświadczyło się podczas rekolekcji. W tym dniu jest również możliwość
podpisania Krucjaty Wyzwolenia Człowieka - dobrowolnego wyrzeczenia się spożywania alkoholu przez rok (Krucjata kandydacka) lub całkowita abstynencja od tej używki (Krucjata członkowska).
Kolejnym wspaniałym dniem jest ostatni dzień rekolekcji. W wyznaczonym czasie wszyscy gromadzą się w kościele, aby opowiedzieć o swoich przeżyciach i zmianach, jakie dokonał w nich Bóg w ciągu tych
piętnastu oazowych dni. Wieczorem odbywa się Agapa - bezinteresowna miłość. Jest to uroczysta kolacja, podczas której utrwalamy w sobie doznane na oazie przeżycia.
Oaza jest jedną z piękniejszych form spędzania czasu wolnego. Nie da się jej w pełni opisać, gdyż każdy przeżywa ją na swój sposób. Koniec oazy jest jednocześnie początkiem. Każdy uczestnik po piętnastu
dniach powraca na „pustynię życia”. Jego zadaniem jest świadczenie o Bogu innym ludziom i pociąganie ich do Niego, co w dzisiejszych czasach, w których zwraca się uwagę na piękno ciała, przyjemności
i zysk, nie jest łatwe. Hasło tegorocznej oazy to „Diakonia” - służba Bogu i bliźniemu. Oazowicz powinien swoją postawą świadczyć o Bogu. Dlatego módlmy się w intencji tych wszystkich,
którzy powrócili na „pustynię”, aby to co w ich sercach zostało zasiane, przyniosło obfite owoce.
Pomóż w rozwoju naszego portalu