Tradycja związana z pielgrzymkową rolą Częstochowy jest zjawiskiem unikatowym w skali kraju. W mieście, będącym duchową stolicą Polski, powstała w 2007 r. placówka podejmująca trud ochrony dziedzictwa i badań nad fenomenem pielgrzymowania na Jasną Górę - Muzeum Pielgrzymowania, które funkcjonuje w ramach Muzeum Częstochowskiego. Jego siedziba znajduje się przy głównym trakcie miasta - w alei Najświętszej Maryi Panny 47. Muzeum Pielgrzymowania daje szansę podejmowania systematycznych działań w celu ochrony dziedzictwa i prowadzenia badań nad fenomenem pielgrzymowania na Jasną Górę. Muzeum działa szczególnie w sferze badań nad socjologią ruchu pielgrzymkowego, zajmuje się wpływem ośrodka pielgrzymkowego na kształtowanie kultury i świadomości religijnej Polaków, odzwierciedleniem tradycji pielgrzymowania w narodowej twórczości artystycznej i dewocyjnej oraz nad rolą Częstochowy jako ośrodka pielgrzymkowego. Powołana
Rada Naukowa Muzeum Pielgrzymowania pod kierownictwem prof. Antoniego Jackowskiego z Uniwersytetu Jagiellońskiego, podjęła trud realizacji zadań, których efektem są konkretne ekspozycje, m.in.: „Siedem spojrzeń na jedną rzeczywistość. Spotkanie pielgrzymek”, „Rzeczywistość najbliższa - Częstochowa wśród europejskich ośrodków pielgrzymkowych”. Na wystawie znajdują się m.in. wypożyczone z Klasztoru Jasnogórskiego cenne zbiory wotów i pamiątek pielgrzymich (metalowe serca, ryngrafy, różańce). Są też krzyże wykonane przez pielgrzymów, ofiarowane Matce Bożej. Ekspozycję uzupełniają obrazy autorstwa Aleksandra Markowskiego i Władysława Ratusińskiego, tematycznie związane z pielgrzymowaniem na Jasną Górę. Ważną ekspozycją jest wystawa „Millennium kontra 1000-lecie”. Przedstawia fotografie ilustrujące dwie wielkie uroczystości roku 1966 - kościelne obchody millennium chrześcijaństwa i zorganizowane przez władze PRL-u uroczystości związane z tysięczną rocznicą powstania państwa polskiego, mające odciągnąć ludzi od uczestnictwa w obchodach kościelnych.
Na uwagę zasługuje wystawa pt. „Medalik, książeczka, obrazek. Historia dewocyjna Częstochowy”. Prezentowane są eksponaty związane z kultem Cudownego Obrazu Matki Bożej, takie jak obrazy i pamiątki z wizerunkiem Matki Bożej Częstochowskiej, metalowe plakietki, ryngrafy, szkaplerze i obrazki, a także różańce, pasyjki, książeczki wykonane w częstochowskich warsztatach i drukarniach.
Duże zainteresowanie zwiedzających wzbudziła wystawa „Pielgrzymki i sanktuaria na dawnej pocztówce”. Prezentowana jest kolekcja pocztówek prof. Antoniego Jackowskiego, wybitnego znawcy ruchów pielgrzymkowych w Europie i na świecie.
Według prof. Jackowskiego, Muzeum winno stać się swoistą skarbnicą wiedzy o historii światowego i polskiego pielgrzymowania, z uwzględnieniem Częstochowy, nie zapominając o fenomenie pielgrzymowania Jana Pawła II. Wystawy te winny uświadamiać zwiedzającym odwieczną tradycję religijności, patriotyzmu i kształtowania wiary cechującej Polaków.
Współorganizatorem jednej z wystaw, zatytułowanej „30. rocznica I Pielgrzymki Ojca Świętego Jana Pawła II do Ojczyzny, 2 - 10 czerwca 1979 r.” jest „Niedziela”.
Wystawa prezentuje fotografie Ryszarda Rzepeckiego z tejże pielgrzymki. Ekspozycja została połączona z promocją albumu „Niedzieli” „Jan Paweł II w Polsce 1979 r. Musicie być mocni mocą wiary!”, który został dołączony do jednego z numerów „Niedzieli” z datą 31 maja 2009 r. Album zawiera fragmenty przemówień i homilii Jana Pawła II z I pielgrzymki do Ojczyzny, które ubogacone zostały m.in. zdjęciami Ryszarda Rzepeckiego i Stanisława Markowskiego.
Św. Jan Nepomucen urodził się w Pomuku (Nepomuku) koło Pragi.
Jako młody człowiek odznaczał się wielką pobożnością i religijnością.
Pierwsze zapiski o drodze powołania kapłańskiego Jana pochodzą z
roku 1370, w których figuruje jako kleryk, zatrudniony na stanowisku
notariusza w kurii biskupiej w Pradze. W 1380 r. z rąk abp. Jana
Jenzensteina otrzymał święcenia kapłańskie i probostwo przy kościele
św. Galla w Pradze. Z biegiem lat św. Jan wspinał się po stopniach
i godnościach kościelnych, aż w 1390 r. został mianowany wikariuszem
generalnym przy arcybiskupie Janie. Lata życia kapłańskiego św. Jana
przypadły na burzliwy okres panowania w Czechach Wacława IV Luksemburczyka.
Król Wacław słynął z hulaszczego stylu życia i jawnej niechęci do
Rzymu. Pragnieniem króla było zawładnąć dobrami kościelnymi i mianować
nowego biskupa. Na drodze jednak stanęła mu lojalność i posłuszeństwo
św. Jana Nepomucena.
Pod koniec swego życia pełnił funkcję spowiednika królowej
Zofii na dworze czeskim. Zazdrosny król bezskutecznie usiłował wydobyć
od Świętego szczegóły jej spowiedzi. Zachowującego milczenie kapłana
ukarał śmiercią. Zginął on śmiercią męczeńską z rąk króla Wacława
IV Luksemburczyka w 1393 r. Po bestialskich torturach, w których
król osobiście brał udział, na pół żywego męczennika zrzucono z mostu
Karola IV do rzeki Wełtawy. Ciało znaleziono dopiero po kilku dniach
i pochowano w kościele w pobliżu rzeki. Spoczywa ono w katedrze św.
Wita w bardzo bogatym grobowcu po prawej stronie ołtarza głównego.
Kulisy i motyw śmierci Świętego przez wiele lat nie był znany, jednak
historyk Tomasz Ebendorfer około 1450 r. pisze, że bezpośrednią przyczyną
śmierci było dochowanie przez Jana tajemnicy spowiedzi. Dzień jego
święta obchodzono zawsze 16 maja. Tylko w Polsce, w diecezji katowickiej
i opolskiej obowiązuje wspomnienie 21 maja, gdyż 16 maja przypada
św. Andrzeja Boboli. Jest bardzo ciekawą kwestią to, że kult św.
Jana Nepomucena bardzo szybko rozprzestrzenił się na całą praktycznie
Europę.
W wieku XVII kult jego rozpowszechnił się daleko poza
granice Pragi i Czech. Oficjalny jednak proces rozpoczęto dopiero
z polecenia cesarza Józefa II w roku 1710. Papież Innocenty XII potwierdził
oddawany mu powszechnie tytuł błogosławionego. Zatwierdził także
teksty liturgiczne do Mszału i Brewiarza: na Czechy, Austrię, Niemcy,
Polskę i Litwę. W kilka lat potem w roku 1729 papież Benedykt XIII
zaliczył go uroczyście w poczet świętych.
Postać św. Jana Nepomucena jest w Polsce dobrze znana.
Kult tego Świętego należy do najpospolitszych. Znajduje się w naszej
Ojczyźnie ponad kilkaset jego figur, które można spotkać na polnych
drogach, we wsiach i miastach. Często jest ukazywany w sutannie,
komży, czasem w pelerynie z gronostajowego futra i birecie na głowie.
Najczęściej spotykanym atrybutem św. Jana Nepomucena jest krzyż odpustowy
na godzinę śmierci, przyciskany do piersi jedną ręką, podczas gdy
druga trzyma gałązkę palmową lub książkę, niekiedy zamkniętą na kłódkę.
Ikonografia przedstawia go zawsze w stroju kapłańskim, z palmą męczeńską
w ręku i z palcem na ustach na znak milczenia. Również w licznych
kościołach znajdują się obrazy św. Jana przedstawiające go w podobnych
ujęciach. Jest on patronem spowiedników i powodzian, opiekunem ludzi
biednych, strażnikiem tajemnicy pocztowej.
W Polsce kult św. Jana Nepomucena należy do najpospolitszych.
Ponad kilkaset jego figur można spotkać na drogach polnych. Są one
pamiątkami po dziś dzień, dawniej bardzo żywego, dziś już jednak
zanikającego kultu św. Jana Nepomucena.
Nie ma kościoła ani dawnej kaplicy, by Święty nie miał
swojego ołtarza, figury, obrazu, feretronu, sztandaru. Był czczony
też jako patron mostów i orędownik chroniący od powodzi. W Polsce
jest on popularny jako męczennik sakramentu pokuty, jako patron dobrej
sławy i szczerej spowiedzi.
We wtorek po południu Papież Leon XIV udał się do Bazyliki św. Pawła za Murami, gdzie modlił się przy grobie św. Pawła – Apostoła Narodów a także przewodniczył Liturgii Słowa i wygłosił homilię.
Na początku liturgii, po przejściu przez Drzwi Święte, otwarte z okazji trwającego Roku Jubileuszowego, Ojciec Święty udał się na osobistą modlitwę do grobu św. Pawła Apostoła. Następnie, po wysłuchaniu fragmentu Listu św. Pawła Apostoła do Rzymian, w osobistej homilii, zwrócił uwagę na trzy wielkie tematy, zawarte tym liście: łaskę, wiarę i usprawiedliwienie. Zachęcił, by „powierzając wstawiennictwu Apostoła Narodów początek tego nowego Pontyfikatu” zatrzymać się nad tymi trzema tematami i przez ich pryzmat spojrzeć na dar powołania.
31 maja w Braniewie odbędzie się beatyfikacja sióstr katarzynek, które zginęły w 1945 roku z rąk Sowietów. Władze lokalne są przygotowane na przyjazd wiernych, którzy chcą uczestniczyć w pierwszej takiej uroczystości na ziemi warmińskiej.
Podziel się cytatem
"Nasza radość jest wielka, ponieważ jest to pierwsza beatyfikacja na ziemi warmińskiej. Beatyfikacja ma cechę lokalności, wiąże się z kultem lokalnym w regionie czy kraju. Siostry katarzynki, które poniosły męczeńską śmierć są związane z naszym regionem i diecezją warmińską, stąd decyzja, by beatyfikacja odbyła się tutaj. Podkreślamy to, przywołując ich postawę, że nie tylko żyły po chrześcijańsku, ale i zginęły męczeńską śmiercią"- podkreślił abp Józef Górzyński.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.