Reklama

„KTÓŻ JAK BÓG…”

Niedziela.pl w nowej formule

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W 34. rocznicę wyboru Jana Pawła II na Stolicę Piotrową, 16 października 2012 r., otworzyliśmy w historii „Niedzieli” nową kartę. Powstała mianowicie zmieniona strona internetowa naszego tygodnika, zwana portalem „Niedzieli”. Duża wdzięczność należy się tu naszym informatykom oraz redakcji internetowej „Niedzieli”. Gdyby zlecić tę pracę jakiejś zewnętrznej firmie, kosztowałoby nas to sporo pieniędzy, okazuje się jednak, że własnymi siłami można również dokonać wiele. Portal zawiera ok. 100 tys. artykułów drukowanych w „Niedzieli”. Teraz wielu ludzi będzie mogło korzystać z zawartości przestrzeni wirtualnej naszego pisma.

Strony internetowe to dla wielu ludzi korzystających z możliwości elektronicznych bardzo ciekawy sposób pozyskiwania informacji. Można się z nich wiele dowiedzieć i spotkać wiele znaczących osób. W tej przestrzeni współczesny człowiek bywa dość często, niektórzy wręcz z tym przesadzają. W każdym razie musimy wiedzieć, że obok „Niedzieli” papierowej istnieje bardzo dobrze prowadzona „Niedziela” internetowa, do której serdecznie zapraszam.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

„Niedziela” jest pismem, które ma już swoją renomę, ma też swoją historię - ukazuje się od 86 lat, dzieląc los ciemiężonego narodu. Jej etap współczesny, obejmujący ostatnie 31 lat, naznaczony jest dużym doświadczeniem oraz współpracą z wieloma wspaniałymi ludźmi, także tymi, którzy mają dziś wpływ na życie społeczne w kraju. Jednocześnie jesteśmy zwyczajnym pismem katolickim, mającym na celu pomoc ludziom w życiu wiarą chrześcijańską na co dzień. Czasem bywają - i owszem - jakieś zbieżności z którąś z opcji politycznych, ale podkreślam, że nam chodzi o pomoc w duszpasterstwie kapłanowi i katolickiej rodzinie. Nie sposób tu jednak unikać tematów tzw. politycznych, bo mieszczą się one w zagadnieniu miłości ojczyzny, o którą wszystkim nam chodzi.

Dziś jedyną formą pomocy naszemu tygodnikowi jest kupowanie „Niedzieli” w wersji drukowanej - papierowej, ale mamy też nową możliwość - czytanie jej w Internecie. Chcemy bowiem jak najlepiej służyć człowiekowi, także wykorzystując najnowsze możliwości techniczne.

Pragnę też podzielić się z Państwem jeszcze jednym nowym szczegółem. Otóż podczas tegorocznej pielgrzymki „Niedzieli” na Jasną Górę (15 września) uruchomiliśmy po raz pierwszy internetowy przekaz telewizyjny tego wydarzenia. Teraz dla tych, którzy są zainteresowani naszą działalnością, możemy m.in. na bieżąco transmitować wykłady i spotkania odbywające się w redakcyjnej auli. W najbliższym czasie zamierzamy uruchomić telewizję internetową „Niedzieli” na sposób stały. Każdy, kto będzie miał do dyspozycji komputer, będzie mógł oglądać nasze audycje. Pomysłów jest wiele, myślimy o ciekawych programach publicystycznych, ale - wszystko w swoim czasie. Chodzi nam też o to, żeby nasi widzowie mogli być z nami w kontakcie. Myślę więc, że jest to dobra, odpowiadająca potrzebom współczesności, forma obecności „Niedzieli” w naszym społeczeństwie. Oczywiście, nie jesteśmy taką telewizją jak Telewizja Trwam, ale możemy na swój sposób, może nie tak bardzo profesjonalny i szeroki, się spotykać. Na takich spotkaniach z naszymi czytelnikami na całym świecie nam zależy. Podczas wspomnianej pielgrzymki „Niedzieli” mieliśmy kontakt z Kazachstanem, z Chicago w USA, z Vancouver w Kanadzie, także z misjonarzami w Afryce - oglądało nas wtedy ok. tysiąca osób. Myślę, że tym sposobem można wspólnie lepiej budować świadomość katolicką oraz w szerokim gronie rozmawiać o sprawach ważnych dla Polski, dla Kościoła i dla każdego z nas.

Pozostaje mi tylko serdecznie zaprosić Czytelników „Niedzieli” na stronę www.niedziela.pl oraz do telewizji internetowej „Niedzieli” - szczegóły wkrótce - i mieć nadzieję, że nasze kontakty staną się częstsze i bardziej żywe.

Posłuchaj w Internecie wypowiedzi Redaktora Naczelnego „Niedzieli”: www.niedziela.pl

2012-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Nowy wychowawca?!

Nie ukrywam, że trudno mi sobie wyobrazić życie bez Internetu. To dla mnie przysłowiowe okno na świat; pierwsze, chociaż nie najważniejsze źródło informacji.

CZYTAJ DALEJ

św. Katarzyna ze Sieny - współpatronka Europy

Niedziela Ogólnopolska 18/2000

W latach, w których żyła Katarzyna (1347-80), Europa, zrodzona na gruzach świętego Imperium Rzymskiego, przeżywała okres swej historii pełen mrocznych cieni. Wspólną cechą całego kontynentu był brak pokoju. Instytucje - na których bazowała poprzednio cywilizacja - Kościół i Cesarstwo przeżywały ciężki kryzys. Konsekwencje tego były wszędzie widoczne.
Katarzyna nie pozostała obojętna wobec zdarzeń swoich czasów. Angażowała się w pełni, nawet jeśli to wydawało się dziedziną działalności obcą kobiecie doby średniowiecza, w dodatku bardzo młodej i niewykształconej.
Życie wewnętrzne Katarzyny, jej żywa wiara, nadzieja i miłość dały jej oczy, aby widzieć, intuicję i inteligencję, aby rozumieć, energię, aby działać. Niepokoiły ją wojny, toczone przez różne państwa europejskie, zarówno te małe, na ziemi włoskiej, jak i inne, większe. Widziała ich przyczynę w osłabieniu wiary chrześcijańskiej i wartości ewangelicznych, zarówno wśród prostych ludzi, jak i wśród panujących. Był nią też brak wierności Kościołowi i wierności samego Kościoła swoim ideałom. Te dwie niewierności występowały wspólnie. Rzeczywiście, Papież, daleko od swojej siedziby rzymskiej - w Awinionie prowadził życie niezgodne z urzędem następcy Piotra; hierarchowie kościelni byli wybierani według kryteriów obcych świętości Kościoła; degradacja rozprzestrzeniała się od najwyższych szczytów na wszystkie poziomy życia.
Obserwując to, Katarzyna cierpiała bardzo i oddała do dyspozycji Kościoła wszystko, co miała i czym była... A kiedy przyszła jej godzina, umarła, potwierdzając, że ofiarowuje swoje życie za Kościół. Krótkie lata jej życia były całkowicie poświęcone tej sprawie.
Wiele podróżowała. Była obecna wszędzie tam, gdzie odczuwała, że Bóg ją posyła: w Awinionie, aby wzywać do pokoju między Papieżem a zbuntowaną przeciw niemu Florencją i aby być narzędziem Opatrzności i spowodować powrót Papieża do Rzymu; w różnych miastach Toskanii i całych Włoch, gdzie rozszerzała się jej sława i gdzie stale była wzywana jako rozjemczyni, ryzykowała nawet swoim życiem; w Rzymie, gdzie papież Urban VI pragnął zreformować Kościół, a spowodował jeszcze większe zło: schizmę zachodnią. A tam gdzie Katarzyna nie była obecna osobiście, przybywała przez swoich wysłanników i przez swoje listy.
Dla tej sienenki Europa była ziemią, gdzie - jak w ogrodzie - Kościół zapuścił swoje korzenie. "W tym ogrodzie żywią się wszyscy wierni chrześcijanie", którzy tam znajdują "przyjemny i smaczny owoc, czyli - słodkiego i dobrego Jezusa, którego Bóg dał świętemu Kościołowi jako Oblubieńca". Dlatego zapraszała chrześcijańskich książąt, aby " wspomóc tę oblubienicę obmytą we krwi Baranka", gdy tymczasem "dręczą ją i zasmucają wszyscy, zarówno chrześcijanie, jak i niewierni" (list nr 145 - do królowej węgierskiej Elżbiety, córki Władysława Łokietka i matki Ludwika Węgierskiego). A ponieważ pisała do kobiety, chciała poruszyć także jej wrażliwość, dodając: "a w takich sytuacjach powinno się okazać miłość". Z tą samą pasją Katarzyna zwracała się do innych głów państw europejskich: do Karola V, króla Francji, do księcia Ludwika Andegaweńskiego, do Ludwika Węgierskiego, króla Węgier i Polski (list 357) i in. Wzywała do zebrania wszystkich sił, aby zwrócić Europie tych czasów duszę chrześcijańską.
Do kondotiera Jana Aguto (list 140) pisała: "Wzajemne prześladowanie chrześcijan jest rzeczą wielce okrutną i nie powinniśmy tak dłużej robić. Trzeba natychmiast zaprzestać tej walki i porzucić nawet myśl o niej".
Szczególnie gorące są jej listy do papieży. Do Grzegorza XI (list 206) pisała, aby "z pomocą Bożej łaski stał się przyczyną i narzędziem uspokojenia całego świata". Zwracała się do niego słowami pełnymi zapału, wzywając go do powrotu do Rzymu: "Mówię ci, przybywaj, przybywaj, przybywaj i nie czekaj na czas, bo czas na ciebie nie czeka". "Ojcze święty, bądź człowiekiem odważnym, a nie bojaźliwym". "Ja też, biedna nędznica, nie mogę już dłużej czekać. Żyję, a wydaje mi się, że umieram, gdyż straszliwie cierpię na widok wielkiej obrazy Boga". "Przybywaj, gdyż mówię ci, że groźne wilki położą głowy na twoich kolanach jak łagodne baranki". Katarzyna nie miała jeszcze 30 lat, kiedy tak pisała!
Powrót Papieża z Awinionu do Rzymu miał oznaczać nowy sposób życia Papieża i jego Kurii, naśladowanie Chrystusa i Piotra, a więc odnowę Kościoła. Czekało też Papieża inne ważne zadanie: "W ogrodzie zaś posadź wonne kwiaty, czyli takich pasterzy i zarządców, którzy są prawdziwymi sługami Jezusa Chrystusa" - pisała. Miał więc "wyrzucić z ogrodu świętego Kościoła cuchnące kwiaty, śmierdzące nieczystością i zgnilizną", czyli usunąć z odpowiedzialnych stanowisk osoby niegodne. Katarzyna całą sobą pragnęła świętości Kościoła.
Apelowała do Papieża, aby pojednał kłócących się władców katolickich i skupił ich wokół jednego wspólnego celu, którym miało być użycie wszystkich sił dla upowszechniania wiary i prawdy. Katarzyna pisała do niego: "Ach, jakże cudownie byłoby ujrzeć lud chrześcijański, dający niewiernym sól wiary" (list 218, do Grzegorza XI). Poprawiwszy się, chrześcijanie mieliby ponieść wiarę niewiernym, jak oddział apostołów pod sztandarem świętego krzyża.
Umarła, nie osiągnąwszy wiele. Papież Grzegorz XI wrócił do Rzymu, ale po kilku miesiącach zmarł. Jego następca - Urban VI starał się o reformę, ale działał zbyt radykalnie. Jego przeciwnicy zbuntowali się i wybrali antypapieża. Zaczęła się schizma, która trwała wiele lat. Chrześcijanie nadal walczyli między sobą. Katarzyna umarła, podobna wiekiem (33 lata) i pozorną klęską do swego ukrzyżowanego Mistrza.

CZYTAJ DALEJ

Kraków z kard. Rysiem

2024-04-29 09:19

[ TEMATY ]

archidiecezja łódzka

kl. Krzysztof Wowra

W sobotę, 27 kwietnia, jak co roku, łódzcy klerycy roku propedeutycznego z przełożonymi spotkali się z ks. kard. Grzegorzem Rysiem w Krakowie.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję