Drodzy Przyjaciele Misji!
Uroczystą Mszą św. pod przewodnictwem kard. Fréderica Etshau w miejscowej katedrze rozpoczęliśmy od września nowy okres pastoralny 2004/05. Tematem centralnym tego roku pastoralnego jest Kościół jako Rodzina Dzieci Bożych. Program pastoralny naszej parafii proponuje w każdym miesiącu specjalne sesje, np.: Tydzień biblijny - Wzrastać w Słowie Bożym, przeznaczony dla wiernych, którzy ukończyli 3-letnią formację kursu biblijnego. Ponad 100 osób przez cały tydzień uczestniczyło w zajęciach, aby pogłębić świadomość Słowa Bożego w codziennym życiu.
Drugim ważnym wydarzeniem w parafii był Tydzień liturgiczny w październiku, przeznaczony zwłaszcza dla tych, którzy pełnią posługę liturgiczną: dla ministrantów, tych, którzy asystują księdzu jako starsi ludu z dzidami, kobiet dbających o ołtarz i czystość bielizny liturgicznej, dla grupy parafian witających i wprowadzających do kościoła wiernych, dla osób odpowiedzialnych za sprawny przebieg zbierania tacy i procesji z darami, dla chórzystów - 5 chórów stanowi najliczniejszą grupę liturgiczną. W Tygodniu liturgicznym wzięły udział także dziewczynki od 5 do 9 lat, które tańczą podczas Mszy św., gestami wyrażając daną część Liturgii rytu zairskiego. Ryt ten zawiera wiele elementów, m.in.: procesję na wejście, procesję z Ewangeliarzem i darami, taniec wokół ołtarza. Formacja miała na celu dowartościowanie rytu zairskiego i odpowiedzialności wszystkich „funkcyjnych” liturgicznych. Na zakończenie sesji bp Kisonga, odpowiedzialny za liturgię w archidiecezji, wziął udział w próbie oraz wyznaczył dzień na próbę generalną Mszy św. rytu zairskiego.
Szczególnym akcentem w życiu parafii było zebranie generalne wszystkich wspólnot parafii w ciagu 3 kolejnych wieczorów, by duchowo przygotować się do święta naszego patrona - św. Franciszka Ksawerego - 5 grudnia 2004 r. Jest już zwyczajem, że w święto patronalne parafii odprawiamy tylko jedną Mszę św. dla wszystkich wiernych. Problem miejsc, tu w Afryce, nie wchodzi w grę, ponieważ przed kościołem jest jeszcze duży teren, a ponadto już w sobotę wieczorem o godz. 18.00 mamy Msze św. niedzielne. Dlaczego tylko jedna Msza św.? Święto patronalne jest wydarzeniem rodzinnym dla parafii i wszyscy biorą w nim udział, stąd po zakończeniu Mszy św., która trwa ponad 3 godziny, odbywają się różne występy. Do udziału we Mszy św. zaprosilem diakona Adama - „białego” ze zgromadzenia Ojców Kombonianów, aby czytał Ewangelię i prowadził procesje z Ewangeliarzem. Studiuje on tutaj od 3 lat teologię, w tzw. seminarium międzynarodowym. Niespodzianką była procesja z darami, która trwała dłużej niż zwykle. Komisja zajmująca się rozwojem ofiarowała produkty swojej pracy: jarzyny od tych, którzy uprawiają małe działki, mydło, proszki do prania od fabrykantów mydła i kosmetyków itd. Do procesji dołączyli również odpowiedzialni za wspólnoty, niosąc dary najbardziej potrzebne parafii.
Po zakończeniu Mszy św. rozpoczął się program artystyczny. Złożył się na niego m.in. występ młodzieży, która w spektaklu w sposób humorystyczny ukazała życie pastora i księdza. Uczennice z naszego foyer - z dużą precyzją - dały pokaz tańca rytmicznego. Kobiety z ruchu Bamama Catholique w sposób bardzo humorystyczny przedstawiły sytuacje konfliktowe między różnymi ruchami w parafii. Zespół folklorystyczny tańcem tradycyjnym i śpiewem zakończył program rozrywkowy. W czasie trwania występów odpowiedzialni za obiad, z każdej wspólnoty, znosili przygotowane menu, by rozpocząć drugą część programu. Zaproszonymi gośćmi zajęły się wspólnoty parafialne. Oprócz nadzwyczajnych gości przybył nieoficjalnie minister spraw wewnętrznych Mbemba z dziećmi. Pochodzi on z parafii, więc traktujemy go jak parafianina. Na uroczystości zostali zaproszeni także Ambasador z małżonką oraz pracownicy Ambasady RP. Chociaż nie było Mazurka Dąbrowskiego, to jednak obecność sporej grupy Polaków miała swoją wymowę. Goście - Polacy oraz minister Mbemba z czwórką dzieci - zostali zaproszeni przez wspólnotę im. Jan Paweł II na odpustowy obiad. Widoczna była również spora grupa dzieci ulicy, które skorzystały z gościnności naszych parafian, w tym dniu nikt nie był głodny.
Wydarzenia w kraju nadal zajmują czołowe miejsca w wiadomościach, przemoc i siła rządzą tutaj tymi, którzy powinni zapewnić bezpieczeństwo i pokój. Mieszkańcy na wschodniej granicy bardzo cierpią z powodu przedłużającej się wojny pomiędzy Rwandą i Kongiem. W swoich modlitwach nie zapominajmy więc o krajach, w których rządzi przemoc i prośmy Boga o zaprzestanie wojny.
Wszystkim Czytelnikom Niedzieli Podlaskiej, Przyjaciołom misji, Mieszkańcom Mielnika - składam gorące, afrykańskie życzenia, by każdy z nas stawał się Betlejem - domem chleba, w którym Jezus czeka osobiście ze swoimi Bożymi darami.